ขอเล่าพื้นฐานก่อนนะคะตัวเราเองอายุ 25 ปี แต่งงานจดทะเบียนกับสามีอายุ 49 ปี สามีมีลูกติดมา 1 คนอายุ5 ขวบ  แม่ของเด็กเลิกกันแล้วอย่างเด็ดขาดมีส่งค่าเลี้ยงดูลูกเป็นรายอาทิตย์ เรื่องที่เราหนักใจคือเรื่องพฤติกรรมของลูกเขาก้าวร้าว เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าอยากได้อะไรก็จะร้อง ร้องไห้เป็นสองสามชั่วโมงจนพ่อเขารำคาญต้องไปซื้อมาให้( ทั้งๆที่ตอนนั้นเงินติดบ้านแทบไม่มี) สั่งสอนไม่ได้พ่อเขาจะว่าตลอด เรื่องกับข้าวกับปลางานบ้านนี่งานของเราๆเข้าใจ แต่บางทีเก็บกวาดงานบ้านเสร็จก็ทำข้าวของเลอะเทอะเละเทะ จะสอนให้รับผิดชอบตัวเองเล่นเองเก็บเองก็ไม่ทำ ต้องเรียกใช้พ่อ ไอ้พ่อนี่ก็ตามใจตามเช็ดตามล้างให้ทุกอย่าง  แล้วหันมาว่าเราว่าทำไมไม่ทำให้ เรานี่อยากจะร้องไห้เลย(ลูกเราก็ไม่ใช่ ทำไมต้องดูแลขนาดนี้ ทำให้ทุกอย่างกระทั่งอาบน้ำสระผม ) ทั้งที่หลานเราแท้ๆ (อายุ 5 ขวบเท่ากัน ) เราสอนให้ทำเองทุกอย่าง เล่นของเก็บเป็นระเบียบ เป็นเวลา กินข้าวเป็นเวลา นอนเป็นเวลา เรายังไม่เคยทำให้ขนาดนี้เลย พอเราสั่งสอนก็เฮิร์ทว่าอย่าไปดุลูกมาก เราก็เปลี่ยน คือไม่ดุ ไม่ว่า อยากทำไรก็ตามใจ ก็มาว่าเราอีกว่าทำไมเราไม่สนใจลูกเขาเลย

อดทนจนไม่รู้จะอดทนยังไงแล้ว ส่วนตัวไม่ได้อะไรกับเด็ก เพราะเรารู้ว่าเค้าเป็นเด็กใครป้ายอะไรลงไปก็จะได้เป็นสีนั้น เราพยายามจะสอนให้เค้ามีระเบียบวินัย รู้จักการอดทนอดกลั้น แต่ถ้าพ่อเป็นซะแบบนี้ที่พยายามมาทั้งหมดคือจบกันเลย แต่เรารักแฟนมากนะ ไม่อยากเลิกกับเค้า อีกอย่างกำลังท้องอ่อนๆด้วยค่ะ
พี่ๆมีวิธีไหนที่จะพอแก้ไขได้บ้างคะ อยากให้พ่อเค้าให้โอกาสเราได้สั่งได้สอนได้อบรม  อยากให้พ่อเค้าใจแข็ง อดทนกับการรบเร้าของลูกบ้างโตมาจะได้ไม่เอาแต่ใจ และสุดท้าย เราไม่อยากกลายร่างจากนางฟ้าเป็นนางมาร มีวิธีปรับแนวคิดสุขภาพจิตไหมคะ