ผมเป็นวิศวกร ไม่ได้เก่งแบบหัวกะทิ  แบบพวกที่เงินเดือนเป็นแสน  ๆ ตั้งแต่อายุ 30-35  เห็นสภาพแบบนี้มาตั้งแต่ 10 กว่าปีที่แล้ว
    ตอนนั้นผมทำงานบริษัทใหญ่ที่นึงคนเข้ามาเป็น ผจก ล้วนจบจากต่างประเทศมาทั้งสิ้น ถ้าจบไทยเป็นลูกน้องเขาไปอีกนาน กว่าจะก้าวหน้าตำแหน่งเริ่มต้นเท่ากับเค้าที่เข้ามาเป็น ผจก เลย   ถ้าหน่วยงานใหญ่  ๆ ระดับรัฐวิสาหกิจดีกรี โท เอกจาก ตปทแทบทั้งนั้นความสามารถโดดเด่น    การที่เราจบปริญญาตรีธรรมดา  ๆ จาก ม รัฐกลาง  ๆ ความสามารถไม่เด่นแบบที่ทุกคนต้องหันมามอง  ยากที่จะก้าวหน้าไปอยู่ในระดับสูง  
สิ่งที่ผมคิดทำและแก้ปัญหาคือ

   1. อย่าแต่งงานมีลูก  ถ้ามั่นใจว่าตัวเองต้องจนไปอีกนาน   อย่ามีลูกเพื่อเพิ่มภาระให้ตนเองเพราะเราเองจะลำบากไม่มีโอกาสลืมตาอ้าปาก
  และอย่าให้ลูกเกิดมาขาดโอกาสเหมือนกับเรา  ถ้าลูกเกิดมาแล้วการศึกษาไม่ได้ดีมาก ย้ำว่าต้องดีมาก    ถ้าการศึกษาไม่ได้ดีขนาดนั้นลูกเราก็ต้องเป็นลูกจ้างแบบหนูถีบจักรไปจนตาย        
  พวกที่บอกกอดลูกมีความสุข ลูกไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอก  แนะนำว่าอย่าอ่านกระทู้นี้ เพราะความจริงมันเจ็บปวดและโหดร้าย
https://ppantip.com/topic/37944646/comment29-1

    2.หางานพิเศษทำ  แต่อย่าไปลงทุนอะไรเกินตัวของความเป็นมนุษย์เงินเดือน
    3.อย่าสร้างหนี้เกินตัว
    4.อย่าไปกู้ซื้อบ้านเกินตัว   สูตร ที่บอกเล่าตอบกระทู้กันในพันทิปใช้ได้จริง อย่ากู้ร่วมซื้อบ้าน  ถ้าไม่ไหวอย่ากู้ซื้อบ้านราคาแพงเกินเงินเดือน  ไม่งั้นจะเป็นหนี้ไปจนตาย     หรือถ้าไม่จำเป็นต้องซื้อบ้านก็อย่าซื้อ   เช่าบ้านเอาดีกว่า
    5.เก็บเงินออมและลงทุนในหุ้นกองทุน  เพราะเป็นการลงทุนได้ผลตอบแทน  ปัจจุบันไม่มีใครฝากเงินธนาคารแล้วมันขาดทุนตลอด