* เพื่อนพี่ชายที่เป็นญาติ
* ครูสอนโรงเรียนน้องสาว
* รุ่นพี่โรงเรียนประถม
( คุยบ้างในเวลาที่จำเป็น รู้สึกว่าเค้าจะรู้มั้งว่าเราชอบเค้าอยู่ เราเวลาเขินก็จะหน้าตาย เป็นคนหน้านิ่งไปเลย )
ตอนแรกก็ไม่ได้ชอบน่ะ เพราะคิดว่า ไม่อยากชอบเพื่อนกันเองหรือเพื่อนพี่ชายเลย และเพื่อนของเพื่อน คือไม่ชอบแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ชอบอยู่ดี ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว ตอนแรกก็งงๆน่ะ ทำไมเพื่อนพี่ชายคนนี้ชอบมองจัง ล่ะบางทีก็มีข้ออ้างมาหาที่บ้านตลอด อะไรแบบนี้ มันต้องมี 2-3 วันใน1อาทิดแบบจะเจอกันตลอด เราก็ไม่ได้ใส่ใจน่ะ คือไม่อยากคิด ไปๆมาๆ ไอสายตาที่ชอบมอง เรามองแบบสังเกตด้วยแหละ กลายเป็นว่า พอมองนานๆก็เริ่มชอบเฉยอ่ะ
มันมีช่วงแรกๆที่เราเริ่มชอบเค้าน่ะ ก็จะมีแบบแอบมองบ้าง เหมือนพอเรามอง เค้าก็หลบ พอเราหลบ เค้าก็มอง มันจะมีบ้างที่เราปะหน้ากันเลย คือหลบหน้าแทบไม่ทันงี้ เราก็สงสัย ว่าเค้าคิดไงกับเรา แต่ก็ไม่เคยถาม เพราะกลัวว่ามันไม่จริง คิดคนเดียว
ท่าทีของเค้าน่ะ พอเวลาเราไปรับน้องที่เรียนพิเสด ก็จะแบบชะเง้อๆมองๆ ล่ะถาม " มารับน้องหรอ " มีเรื่องคุยก็แบบนี้ๆ บ้านเราเปิดขายของชำ บางทีมาซื้อของที่บ้านกับเพื่อนที่สอนพิเสดด้วยกัน บางทีก็ผ่านหน้าบ้าน คือมันมีเรื่องให้เจอตลอดๆ ทั้งๆที่บ้านเรากะบ้านเค้าคนละทางกัน มันจะมีเรื่องให้เจอและบังเอิญแบบนี้ ประมาน4ปี พอหลังๆ เราเริ่มไม่ชอบแหละ คือมันเหมือนการลองใจเราอะไรแบบนี้ เราก็ไม่กล้าถามด้วย กลัวว่าคิดไปเอง แต่ทุกครั้งที่เจอ มันคือสายตาอย่างอื่นแบบไม่ใช่ที่เรามองคนอื่นไง พอหลังๆ เราเริ่มหลบหน้าหลบตา แบบไม่อยากเจอ พอมาที่บ้าน ก็ไม่สนใจ ไม่มอง ไม่อะไรเลย มีครั้งนึง มาซื้อของที่บ้านล่ะเราทำหน้าแบบ เฮ้อออ เจออีกแล้ว ไม่อยากเจอเลย อะไรแบบนี้ เค้ามากับเพื่อน ตอนแรกก็เหมือนจะเดินเข้ามาในร้าน พอเห็นหน้าเราแบบนั้น เค้าก็กลับไปนั่งบนรถและก้มหน้าที่หัวรถแบบนั้นเลย ตอนเรามองหน้าก่อนที่จะหลบอ่ะ แบบมันเหมือนคนที่ทำหน้าว่า หน้าเสียและหน้านิ่งไปเลย แบบไม่มองมาทางเราเลยยย พอเจอแบบนั้น เราก็รู้สึกนอยด์ๆอ่ะ แต่มันไม่ไหวล่ะจิงๆอ่ะ พออยากตัดใจ ก็เจอกันตลอดๆ พอเราทำแบบนั้น ช่วงหลังมานี้ คือเค้าไม่มาที่บ้านอีกเลย ทั้งๆที่บางทีมาที่บ้านก็คุยกับพ่อบ้างไรงี้ ไม่ผ่านหน้าบ้าน และไม่มีเรื่องให้เจออีกเลย เหมือนเค้าก็หลบหน้าเราอย่างที่เราทำ ช่วงที่เราหลบหน้าแรกๆ เค้าก็ไม่รู้ตัวหรอก พอนานๆเค้าสังเกตเห็นมั้ง เค้าก็เริ่มทำแบบนั้นกับเราเหมือนกัน ก็รู้สึกไม่ดีน่ะ แต่เราก็ไม่อยากจะคิดล่ะไง คือไม่รู้เค้าคิดอะไร ไม่พูดออกมาเลย แค่การกระทำที่ทำ ทำให้เราคิด หรือเราคิดไปเองไม่รู้ มันดูน่าเบื่อไปหมด
ล่าสุด ที่เราเจอกัน เราต่างก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้สึกอะไรเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฉยๆ มองตามา หลบตาไป คือเราพยายามไม่แสดงอาการอะไรทั้งนั้น โคตรเก็บอาการมากที่สุดอ่ะ คือหน้านิ่งมากกก ทั้งเราและเค้าเลย แต่เรานี่แหละ พอเจอก็ยังรู้สึกชอบ แบบทำอะไรไม่ได้เลย
เกือบจะ5ปีที่ชอบ ตอนนี้ก็ยังชอบอ่ะ เกลียดตัวเอง ตัดใจไม่ได้เลย
#ใครพอช่วยบอกได้ไหม จิงๆเรื่องมันมีอีกเยอะแยะ เพราะมัน5ปีเชียวน่ะ
เราจะรู้ได้ยังไง ถ้าเค้าชอบเรา
* ครูสอนโรงเรียนน้องสาว
* รุ่นพี่โรงเรียนประถม
( คุยบ้างในเวลาที่จำเป็น รู้สึกว่าเค้าจะรู้มั้งว่าเราชอบเค้าอยู่ เราเวลาเขินก็จะหน้าตาย เป็นคนหน้านิ่งไปเลย )
ตอนแรกก็ไม่ได้ชอบน่ะ เพราะคิดว่า ไม่อยากชอบเพื่อนกันเองหรือเพื่อนพี่ชายเลย และเพื่อนของเพื่อน คือไม่ชอบแบบนี้ แต่สุดท้ายก็ชอบอยู่ดี ไม่รู้คิดไปเองรึป่าว ตอนแรกก็งงๆน่ะ ทำไมเพื่อนพี่ชายคนนี้ชอบมองจัง ล่ะบางทีก็มีข้ออ้างมาหาที่บ้านตลอด อะไรแบบนี้ มันต้องมี 2-3 วันใน1อาทิดแบบจะเจอกันตลอด เราก็ไม่ได้ใส่ใจน่ะ คือไม่อยากคิด ไปๆมาๆ ไอสายตาที่ชอบมอง เรามองแบบสังเกตด้วยแหละ กลายเป็นว่า พอมองนานๆก็เริ่มชอบเฉยอ่ะ
มันมีช่วงแรกๆที่เราเริ่มชอบเค้าน่ะ ก็จะมีแบบแอบมองบ้าง เหมือนพอเรามอง เค้าก็หลบ พอเราหลบ เค้าก็มอง มันจะมีบ้างที่เราปะหน้ากันเลย คือหลบหน้าแทบไม่ทันงี้ เราก็สงสัย ว่าเค้าคิดไงกับเรา แต่ก็ไม่เคยถาม เพราะกลัวว่ามันไม่จริง คิดคนเดียว
ท่าทีของเค้าน่ะ พอเวลาเราไปรับน้องที่เรียนพิเสด ก็จะแบบชะเง้อๆมองๆ ล่ะถาม " มารับน้องหรอ " มีเรื่องคุยก็แบบนี้ๆ บ้านเราเปิดขายของชำ บางทีมาซื้อของที่บ้านกับเพื่อนที่สอนพิเสดด้วยกัน บางทีก็ผ่านหน้าบ้าน คือมันมีเรื่องให้เจอตลอดๆ ทั้งๆที่บ้านเรากะบ้านเค้าคนละทางกัน มันจะมีเรื่องให้เจอและบังเอิญแบบนี้ ประมาน4ปี พอหลังๆ เราเริ่มไม่ชอบแหละ คือมันเหมือนการลองใจเราอะไรแบบนี้ เราก็ไม่กล้าถามด้วย กลัวว่าคิดไปเอง แต่ทุกครั้งที่เจอ มันคือสายตาอย่างอื่นแบบไม่ใช่ที่เรามองคนอื่นไง พอหลังๆ เราเริ่มหลบหน้าหลบตา แบบไม่อยากเจอ พอมาที่บ้าน ก็ไม่สนใจ ไม่มอง ไม่อะไรเลย มีครั้งนึง มาซื้อของที่บ้านล่ะเราทำหน้าแบบ เฮ้อออ เจออีกแล้ว ไม่อยากเจอเลย อะไรแบบนี้ เค้ามากับเพื่อน ตอนแรกก็เหมือนจะเดินเข้ามาในร้าน พอเห็นหน้าเราแบบนั้น เค้าก็กลับไปนั่งบนรถและก้มหน้าที่หัวรถแบบนั้นเลย ตอนเรามองหน้าก่อนที่จะหลบอ่ะ แบบมันเหมือนคนที่ทำหน้าว่า หน้าเสียและหน้านิ่งไปเลย แบบไม่มองมาทางเราเลยยย พอเจอแบบนั้น เราก็รู้สึกนอยด์ๆอ่ะ แต่มันไม่ไหวล่ะจิงๆอ่ะ พออยากตัดใจ ก็เจอกันตลอดๆ พอเราทำแบบนั้น ช่วงหลังมานี้ คือเค้าไม่มาที่บ้านอีกเลย ทั้งๆที่บางทีมาที่บ้านก็คุยกับพ่อบ้างไรงี้ ไม่ผ่านหน้าบ้าน และไม่มีเรื่องให้เจออีกเลย เหมือนเค้าก็หลบหน้าเราอย่างที่เราทำ ช่วงที่เราหลบหน้าแรกๆ เค้าก็ไม่รู้ตัวหรอก พอนานๆเค้าสังเกตเห็นมั้ง เค้าก็เริ่มทำแบบนั้นกับเราเหมือนกัน ก็รู้สึกไม่ดีน่ะ แต่เราก็ไม่อยากจะคิดล่ะไง คือไม่รู้เค้าคิดอะไร ไม่พูดออกมาเลย แค่การกระทำที่ทำ ทำให้เราคิด หรือเราคิดไปเองไม่รู้ มันดูน่าเบื่อไปหมด
ล่าสุด ที่เราเจอกัน เราต่างก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้สึกอะไรเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฉยๆ มองตามา หลบตาไป คือเราพยายามไม่แสดงอาการอะไรทั้งนั้น โคตรเก็บอาการมากที่สุดอ่ะ คือหน้านิ่งมากกก ทั้งเราและเค้าเลย แต่เรานี่แหละ พอเจอก็ยังรู้สึกชอบ แบบทำอะไรไม่ได้เลย
เกือบจะ5ปีที่ชอบ ตอนนี้ก็ยังชอบอ่ะ เกลียดตัวเอง ตัดใจไม่ได้เลย
#ใครพอช่วยบอกได้ไหม จิงๆเรื่องมันมีอีกเยอะแยะ เพราะมัน5ปีเชียวน่ะ