[Spoiler Alert] [เต็มไปด้วยความ Bias]
- "แล้วสุดท้ายทุกคนก็ไม่ได้เป็นเซ็มบัตสึอย่างที่สัญญา" -
เต๋อ เก็บคำสัญญาไว้ให้กับเรื่องที่ทำได้เถอะ
Score : 3/10
----------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------
"ก้าวเท้าออกจากบ้านด้วยความคาดหวังว่ามันจะต้องเป็นภาพยนตร์สารคดีที่ดีที่สุดของ 48 กรุ๊ป"
----------------------------------------------------------------
ต้องออกตัวก่อนว่าเป็นแฟนคลับของ BNK48 และก็ไม่ได้ดูหนังของ "เต๋อ นวพล" มามากมายเท่าไหร่นัก
และก็คิดว่าคงจะไม่เสียเงินไปดูหนังของเต๋ออีก
Girls don’t Cry เป็นภาพยนตร์สารคดีความยาว 110 นาที ซึ่งตีแผ่เรื่องราวของสมาชิกวง Idol Girl Group BNK48
ผ่านบทสัมภาษณ์ของสมาชิกภายในวง โดยดำเนินเรื่องตั้งแต่ช่วงก่อตั้งวงไปจนถึงวงได้รับความนิยม
-- [Audition] - [Aitakatta] - [Koisuru Fortune Cookie] - [Shonichi] --
ตัวหนังบอกเล่าเรื่องราวของเด็กสาว 26 คนซึ่งกำลังพยายามไล่ตามความฝันของตัวเอง
การแข่งขันและการปรับตัวของสมาชิกแต่ละคนเพื่อที่จะทำให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในเซ็มบัสสึ (16 ตำแหน่งที่ได้ออกซิงเกิ้ล)
ซึ่งโดยรวมแล้วภาพยนตร์ Girls don’t Cry เป็นภาพยนตร์ที่มีการดำเนินเรื่องทีดีการตัดสลับก็ไหลลื่น
ถึงแม้ว่าบางครั้งจะดูผิดที่ผิดทางไปบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นภาพยนตร์ที่ดี
แต่หนังเรื่องนี้ก็มีรอยแผลขนาดใหญ่อยู่มาก
ด้วยความที่ผู้กำกับอาจจะหมกมุ่นอยู่กับการพยายามสร้างภาพยนตร์ที่ดี
จน "หลงลืม" ไปว่าชีวิตและความฝันของน้องๆอยู่ในกำมือของตัวเอง
และกลายเป็นว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีการเฉลี่ยแอร์ไทม์ให้เมมเบอร์แต่ละคนอย่างไม่เท่าเทียม
หลายๆคนผ่านเข้ามาในเส้นเรื่องเพียงเพื่อจะหายไปเป็นความทรงจำที่ลางเลือน
เมมเบอร์บางคนถูกปั้นให้เป็นตัวเอกของเรื่องจนบดบังคนอื่นๆ
บ้างถูกตัดสปอตไลท์อย่างน่าสงสารในช่วง Timeline ที่ควรจะได้มากที่สุด
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือมีเตะสกัดขาเมมเบอร์บางคนอย่างแยบยล
จนแฟนคลับเท่านั้นถึงจะสังเกตเห็นเช่น การตัดเรื่อง
"การโกหกเรื่องรายรับของเมมเบอร์ระดับท็อป"
"การดูถูกว่าเพื่อนร่วมวงได้ตำแหน่งเซ็นเตอร์มาเพราะโชคช่วย" ออกอากาศ
จนดูราวกับว่าเป็นตั้งใจของต้นสังกัดที่จะเปลี่ยนแปลงกระแสความนิยมเมมเบอร์
มากกว่ามองว่าเป็นความสะเพร่าของผู้กำกับ
สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า Girls don't cry เป็นภาพยนตร์ที่ดี
แต่นี่มันไม่ใช่ภาพยนตร์สารคดีมันเป็นแค่หนัง PR ห่วยๆเรื่องหนึ่งที่เสนอความจริงเพียงด้านเดียว
และแฟนคลับก็เป็นได้แค่เหยื่อทางการตลาดที่ดิ้นไม่หลุดเพราะถูกต้นสังกัดจับเด็กไว้เป็นตัวประกัน
[CR] [CR] Girls don’t Cry “เลือกที่รักมักที่ชัง สุดยอดภาพยนตร์สารคดีที่สุดท้ายเป็นได้เพียงขยะ PR ราคาแพง”
- "แล้วสุดท้ายทุกคนก็ไม่ได้เป็นเซ็มบัตสึอย่างที่สัญญา" -
เต๋อ เก็บคำสัญญาไว้ให้กับเรื่องที่ทำได้เถอะ
Score : 3/10
----------------------------------------------------------------
"ก้าวเท้าออกจากบ้านด้วยความคาดหวังว่ามันจะต้องเป็นภาพยนตร์สารคดีที่ดีที่สุดของ 48 กรุ๊ป"
----------------------------------------------------------------
ต้องออกตัวก่อนว่าเป็นแฟนคลับของ BNK48 และก็ไม่ได้ดูหนังของ "เต๋อ นวพล" มามากมายเท่าไหร่นัก
และก็คิดว่าคงจะไม่เสียเงินไปดูหนังของเต๋ออีก
Girls don’t Cry เป็นภาพยนตร์สารคดีความยาว 110 นาที ซึ่งตีแผ่เรื่องราวของสมาชิกวง Idol Girl Group BNK48
ผ่านบทสัมภาษณ์ของสมาชิกภายในวง โดยดำเนินเรื่องตั้งแต่ช่วงก่อตั้งวงไปจนถึงวงได้รับความนิยม
-- [Audition] - [Aitakatta] - [Koisuru Fortune Cookie] - [Shonichi] --
ตัวหนังบอกเล่าเรื่องราวของเด็กสาว 26 คนซึ่งกำลังพยายามไล่ตามความฝันของตัวเอง
การแข่งขันและการปรับตัวของสมาชิกแต่ละคนเพื่อที่จะทำให้ตัวเองเข้าไปอยู่ในเซ็มบัสสึ (16 ตำแหน่งที่ได้ออกซิงเกิ้ล)
ซึ่งโดยรวมแล้วภาพยนตร์ Girls don’t Cry เป็นภาพยนตร์ที่มีการดำเนินเรื่องทีดีการตัดสลับก็ไหลลื่น
ถึงแม้ว่าบางครั้งจะดูผิดที่ผิดทางไปบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นภาพยนตร์ที่ดี
แต่หนังเรื่องนี้ก็มีรอยแผลขนาดใหญ่อยู่มาก
ด้วยความที่ผู้กำกับอาจจะหมกมุ่นอยู่กับการพยายามสร้างภาพยนตร์ที่ดี
จน "หลงลืม" ไปว่าชีวิตและความฝันของน้องๆอยู่ในกำมือของตัวเอง
และกลายเป็นว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีการเฉลี่ยแอร์ไทม์ให้เมมเบอร์แต่ละคนอย่างไม่เท่าเทียม
หลายๆคนผ่านเข้ามาในเส้นเรื่องเพียงเพื่อจะหายไปเป็นความทรงจำที่ลางเลือน
เมมเบอร์บางคนถูกปั้นให้เป็นตัวเอกของเรื่องจนบดบังคนอื่นๆ
บ้างถูกตัดสปอตไลท์อย่างน่าสงสารในช่วง Timeline ที่ควรจะได้มากที่สุด
แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือมีเตะสกัดขาเมมเบอร์บางคนอย่างแยบยล
จนแฟนคลับเท่านั้นถึงจะสังเกตเห็นเช่น การตัดเรื่อง
"การโกหกเรื่องรายรับของเมมเบอร์ระดับท็อป"
"การดูถูกว่าเพื่อนร่วมวงได้ตำแหน่งเซ็นเตอร์มาเพราะโชคช่วย" ออกอากาศ
จนดูราวกับว่าเป็นตั้งใจของต้นสังกัดที่จะเปลี่ยนแปลงกระแสความนิยมเมมเบอร์
มากกว่ามองว่าเป็นความสะเพร่าของผู้กำกับ
สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่า Girls don't cry เป็นภาพยนตร์ที่ดี
แต่นี่มันไม่ใช่ภาพยนตร์สารคดีมันเป็นแค่หนัง PR ห่วยๆเรื่องหนึ่งที่เสนอความจริงเพียงด้านเดียว
และแฟนคลับก็เป็นได้แค่เหยื่อทางการตลาดที่ดิ้นไม่หลุดเพราะถูกต้นสังกัดจับเด็กไว้เป็นตัวประกัน
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้