เราเชื่อว่าต้องมีเพศที่สามอีกมากมายที่กำลังสงสัย เเละอยากรู้ตามหัวข้อนี้
ก่อนอื่นต้องขอเล่าจากประสบการจริงก่อนนะคะ เเล้วค่อยเล่าถึงความคิดของพ่อเเม่ส่วนใหญ่ที่มีต่อลูกเพศที่สาม
เราเองก็เคยผ่านเรื่องนี้มาเหมือนกัน ถ้าเล่าถึงตอนเด็กๆเลยก็จะยาวไป เเต่เอาเป็นว่าเราเองรู้สึกมาตลอดว่าชอบผญ ก็ชอบเเอบมองเพื่อนผญน่ารักๆตั้งเเต่เด็กๆจำความได้เเล้วค่ะ ตอนซักประมานป.1ก็รู้สึกตัวเเล้ว ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่า "ผญต้องชอบผชซิ" นั่นผญนะ นี่ผชนะ
หลังจากนั้นจนมาอายุสัก14-15 ก็เริ่มสงสัยในตัวเองจริงๆจัง เอ้ะ ทำไมเราไม่รู้สึกชอบผช เห้ย เราเป็นอะไรกันเเน่ "ผญก็ต้องชอบผชซิ" ทำไมเราไม่ชอบหวะ! เราเป็นอะไร...
หลังจากนั้นก็มีเด็กผชคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่เรามาเเอบชอบเรา คอยส่งจดหมายน่ารักๆไว้ที่ตู้เราตลอด วาดรูปมาให้ บอกชอบเรา ตอนนั้นด้วยความสงสัยในตัวเอง เราไม่อยากยอมรับว่าจริงๆเเล้วเราชอบผญ เรางงกับตัวเองมาว่าทำไมเราไม่รู้สึกชอบผช เเบบขั้นอยากเป็นเเฟน
เราก็คบพี่เขาได้อาทิตเดียวค่ะ 55555 ดูตลกเนอะ เเต่อาทิตเดียวจริงๆ เพราะเรารู้สึกว่า เราไม่ได้ชอบเขา เเค่เพื่อนยุ เเล้วเราก็สงสัยในตัวเอง เราก็ได้คำตอบเเล้วค่ะ เเล้วก็ยอมรับในตัวเอง
มาค่ะมาาาา เข้าเรื่องกันเลย หลังจากที่ยอมรับว่าตัวเองชอบผญ จากวันนั้นจนถึงปัจจุบัน คุยกับผญมาตลอดค่ะ เเฮปปี้ดีนะ เเต่ก็มาถึงจุดที่ต้องบอกครอบครัวเเล้วเนอะ ว่าเราชอบผญ โดยส่วนตัวเเล้ว เป็นคนไม่ชอบปิดบังค่ะ รู้สึกอึดอัด เเล้วคิดว่าเรื่องเเบบนี้คนในครอบครัวควรจะรับรู้ก่อน ไม่ใช่คนอื่นรู้ เเล้วเขามารู้ทีหลัง...
เราทำใจอยู่นานมากกกกก เครียดมาก ปรึกษาเพื่อนสนิทเรา เขาเป็นทอมค่ะ จนวันนึงเเม่ถามเราว่า "ชอบผญหรอ" เราก็ตอบตามตรงไป เขาถามต่ออีก "ทำไมต้องเป็น" เรางงกับคำถาม เราตอบไปว่า "ไม่รู้เหมือนกัน เเต่รู้สึกชอบผญ" เขาก็เงียบไป เราก็กลั้นไม่ไหวเลยร้องไห้ เรารู้สึกได้ถึงความผิดหวังเสียใจของเเม่
หลังจากนั้นเราก็คิดตลอดว่า เราเป็นคนทำให้เเม่ต้องเสียใจ เราเป็นลูกไม่ดี ที่ทำให้เเม่ต้องร้องไห้ เราคิดค่ะ คิดว่าจะฝืนใจตัวเองคบผช ให้เเม่สบายใจ เเต่เราก็คิดอีกว่า เเม่จะมีความสุขจริงๆหรอ ถ้าเห็นลูกคบผช เเล้วไม่มีความสุข....
เราฝืนตัวเองเเละหนีความเป็นตัวเองไม่ไดเหรอกค่ะ เคยลองคุยกับผชก็เเล้ว มีนะคะ รู้สึกชอบ ก็เเค่รู้สึกชอบปลื้มอะคะ ในสมองไม่เคยคิดอยากได้ผชเป็นเเฟนเลย
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่า เราเองที่เป็นลูกก็ต้องเข้าใจพ่อเเม่เหมือนกันนะ เขาเป็นห่วงเราเเหละ กลัวเจอคนไม่จริงใจ เเล้วยิ่งคนอายุมากเเล้ว ไม่ได้อยู่ในเจ็นเรา เขามีความคิดโบราณอยู่มากค่ะ เราเเค่ต้องใช้เวลา เเนะนำอยากให้บอกเเม่นะคะ "ถ้าเเม่รู้คนในครอบครัวย่อมรู้" 555555
ยังไงก็เถอะอยากให้คุณลองบอกเขาไป ถึงเเม้รู้อยู่เเล้วว่าเขายอมรับไม่ได้เเน่ๆ เเต่อย่างน้อยถ้าคุณเเน่ใจในสิ่งที่คุณเป็น เเล้วบอกเขาไป เขาจะได้มีเวลาทำใจว่าลูกชั้นเป็นเเบบนี้นะ คงไม่เเต่งงานกับผช มีลูกมีหลานให้ชั้นเเล้ว ไม่ใช่มัวเเต่กลัวจนอายุ 30 เเล้วก็ยังไม่กล้าบอก ยอมเเต่งงานกับ ผช เลยเถิดมีลูก สุดท้ายก็หนีตัวเองไม่พ้น ก็ชอบผญอยู่ดี อย่าทำเเบบนี้เลยค่ะ นอกจากคุณจะไม่มีความสุขเเล้ว เท่ากับคุณกำลังหลอกคนอื่นอยู่ เเย่กว่านั้นคือ คุณหลอกตัวเองนะคะ
ปล.ถ้าพ่อเเม่ไม่ยอมรับ เด็กๆที่กำลังอ่านอยู่ ก็ช่วยเข้าใจท่านด้วยนะคะ อย่าไปโมโห โกรธ ว่าทำไมไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับ เรื่องเเบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ เเล้วอีกอย่างที่สำคัญมากๆคือการวางตัวที่ดีด้วยนะ ของจขกท. เเม่โอเคเเล้วค่ะ รู้ว่าจขกท.คุยกับคนนี้ๆนะ เขาก็ชมว่าน่ารักดี 5555 เขินนนเลย ถึงครอบครัวจะโอเค เราก็ต้องวางตัวให้เหมาะสม ไม่ออกตัวเเรงค่ะ โดยเฉพาะโลกโซเชี่ยว
บอกพ่อเเม่ยังไงดีว่าชอบผญด้วยกัน/ ญญ
ก่อนอื่นต้องขอเล่าจากประสบการจริงก่อนนะคะ เเล้วค่อยเล่าถึงความคิดของพ่อเเม่ส่วนใหญ่ที่มีต่อลูกเพศที่สาม
เราเองก็เคยผ่านเรื่องนี้มาเหมือนกัน ถ้าเล่าถึงตอนเด็กๆเลยก็จะยาวไป เเต่เอาเป็นว่าเราเองรู้สึกมาตลอดว่าชอบผญ ก็ชอบเเอบมองเพื่อนผญน่ารักๆตั้งเเต่เด็กๆจำความได้เเล้วค่ะ ตอนซักประมานป.1ก็รู้สึกตัวเเล้ว ทั้งๆที่ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่า "ผญต้องชอบผชซิ" นั่นผญนะ นี่ผชนะ
หลังจากนั้นจนมาอายุสัก14-15 ก็เริ่มสงสัยในตัวเองจริงๆจัง เอ้ะ ทำไมเราไม่รู้สึกชอบผช เห้ย เราเป็นอะไรกันเเน่ "ผญก็ต้องชอบผชซิ" ทำไมเราไม่ชอบหวะ! เราเป็นอะไร...
หลังจากนั้นก็มีเด็กผชคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่เรามาเเอบชอบเรา คอยส่งจดหมายน่ารักๆไว้ที่ตู้เราตลอด วาดรูปมาให้ บอกชอบเรา ตอนนั้นด้วยความสงสัยในตัวเอง เราไม่อยากยอมรับว่าจริงๆเเล้วเราชอบผญ เรางงกับตัวเองมาว่าทำไมเราไม่รู้สึกชอบผช เเบบขั้นอยากเป็นเเฟน
เราก็คบพี่เขาได้อาทิตเดียวค่ะ 55555 ดูตลกเนอะ เเต่อาทิตเดียวจริงๆ เพราะเรารู้สึกว่า เราไม่ได้ชอบเขา เเค่เพื่อนยุ เเล้วเราก็สงสัยในตัวเอง เราก็ได้คำตอบเเล้วค่ะ เเล้วก็ยอมรับในตัวเอง
มาค่ะมาาาา เข้าเรื่องกันเลย หลังจากที่ยอมรับว่าตัวเองชอบผญ จากวันนั้นจนถึงปัจจุบัน คุยกับผญมาตลอดค่ะ เเฮปปี้ดีนะ เเต่ก็มาถึงจุดที่ต้องบอกครอบครัวเเล้วเนอะ ว่าเราชอบผญ โดยส่วนตัวเเล้ว เป็นคนไม่ชอบปิดบังค่ะ รู้สึกอึดอัด เเล้วคิดว่าเรื่องเเบบนี้คนในครอบครัวควรจะรับรู้ก่อน ไม่ใช่คนอื่นรู้ เเล้วเขามารู้ทีหลัง...
เราทำใจอยู่นานมากกกกก เครียดมาก ปรึกษาเพื่อนสนิทเรา เขาเป็นทอมค่ะ จนวันนึงเเม่ถามเราว่า "ชอบผญหรอ" เราก็ตอบตามตรงไป เขาถามต่ออีก "ทำไมต้องเป็น" เรางงกับคำถาม เราตอบไปว่า "ไม่รู้เหมือนกัน เเต่รู้สึกชอบผญ" เขาก็เงียบไป เราก็กลั้นไม่ไหวเลยร้องไห้ เรารู้สึกได้ถึงความผิดหวังเสียใจของเเม่
หลังจากนั้นเราก็คิดตลอดว่า เราเป็นคนทำให้เเม่ต้องเสียใจ เราเป็นลูกไม่ดี ที่ทำให้เเม่ต้องร้องไห้ เราคิดค่ะ คิดว่าจะฝืนใจตัวเองคบผช ให้เเม่สบายใจ เเต่เราก็คิดอีกว่า เเม่จะมีความสุขจริงๆหรอ ถ้าเห็นลูกคบผช เเล้วไม่มีความสุข....
เราฝืนตัวเองเเละหนีความเป็นตัวเองไม่ไดเหรอกค่ะ เคยลองคุยกับผชก็เเล้ว มีนะคะ รู้สึกชอบ ก็เเค่รู้สึกชอบปลื้มอะคะ ในสมองไม่เคยคิดอยากได้ผชเป็นเเฟนเลย
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่า เราเองที่เป็นลูกก็ต้องเข้าใจพ่อเเม่เหมือนกันนะ เขาเป็นห่วงเราเเหละ กลัวเจอคนไม่จริงใจ เเล้วยิ่งคนอายุมากเเล้ว ไม่ได้อยู่ในเจ็นเรา เขามีความคิดโบราณอยู่มากค่ะ เราเเค่ต้องใช้เวลา เเนะนำอยากให้บอกเเม่นะคะ "ถ้าเเม่รู้คนในครอบครัวย่อมรู้" 555555
ยังไงก็เถอะอยากให้คุณลองบอกเขาไป ถึงเเม้รู้อยู่เเล้วว่าเขายอมรับไม่ได้เเน่ๆ เเต่อย่างน้อยถ้าคุณเเน่ใจในสิ่งที่คุณเป็น เเล้วบอกเขาไป เขาจะได้มีเวลาทำใจว่าลูกชั้นเป็นเเบบนี้นะ คงไม่เเต่งงานกับผช มีลูกมีหลานให้ชั้นเเล้ว ไม่ใช่มัวเเต่กลัวจนอายุ 30 เเล้วก็ยังไม่กล้าบอก ยอมเเต่งงานกับ ผช เลยเถิดมีลูก สุดท้ายก็หนีตัวเองไม่พ้น ก็ชอบผญอยู่ดี อย่าทำเเบบนี้เลยค่ะ นอกจากคุณจะไม่มีความสุขเเล้ว เท่ากับคุณกำลังหลอกคนอื่นอยู่ เเย่กว่านั้นคือ คุณหลอกตัวเองนะคะ
ปล.ถ้าพ่อเเม่ไม่ยอมรับ เด็กๆที่กำลังอ่านอยู่ ก็ช่วยเข้าใจท่านด้วยนะคะ อย่าไปโมโห โกรธ ว่าทำไมไม่เข้าใจ ไม่ยอมรับ เรื่องเเบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ เเล้วอีกอย่างที่สำคัญมากๆคือการวางตัวที่ดีด้วยนะ ของจขกท. เเม่โอเคเเล้วค่ะ รู้ว่าจขกท.คุยกับคนนี้ๆนะ เขาก็ชมว่าน่ารักดี 5555 เขินนนเลย ถึงครอบครัวจะโอเค เราก็ต้องวางตัวให้เหมาะสม ไม่ออกตัวเเรงค่ะ โดยเฉพาะโลกโซเชี่ยว