ความคิดเราที่บิดเบี้ยวหรือความคิดเพื่อนเราที่บิดเบี้ยว

ตามกระทู้ค่ะ เอาจริงๆก็สงสัยมานานเเล้วเหมือนกัน
ขอเล่าย้อนไปตั้งเเต่นางเข้ามาเรียนใหม่ๆนะคะ จะให้ชื่ิอปลอมว่า เอ นางเอเนี่ยเข้ามาเรียนใหม่ๆถือว่าเป็นเด็กใหม่เลย จนวันหนึ่งเนี่ยนางมีพฤติกรรมเเปลกไปกับเพื่อนผู้ชายในห้องเรา ว่าเหมือนนางชอบๆพอกันเราเลยไม่ได้คิดอะไรเพราะป๊อปปี้เลิฟทีเยอะจนวันหนึ่งนางน่าจะเห็นว่าเราเนี่ยสนิทกับนางมากที่สุด
นางเลยเล่ากับเราว่า ไอ้เพื่อนผู้ชายคนนั้นกับนางเอ เนี่ยมีความรักในเชิงผู้ใหญ่ ซึ่งเราเห็นตอนนั้นคืออึ้งไปเลย  ตอนนั้นมีครูเห็นนางสติเเตกค่ะด้วยความที่นางเป็นซึมเศร้าประกบด้วยเป็นเเพนิคเนี่ยสติเเตกเลยค่ะ ตอนนั้นนางทําร้ายตัวเองจนต้องกลับบ้านเพราะมันจะเป็นอันตรายต่อคนอื่นซึ่งผ่านไปหลายเดือนเพื่อนเราที่เป็นโรคซึมเศร้าเนี่ยเค้ากลับมาคุยกับเราอีกเรื่องซึ่ง เค้าก็เราอะไรหลายๆอย่างให้เราฟังจนมันมีเรื่องหนึ่ง
นางบอกว่านางมีเเฟนซึ่งเเฟนคนนั้นน่ะเป็นคนต่างชาติซึ่งตอนนั้นเราไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่หรอกเเต่นางห็บอกว่าเค้าพูดได้หลายภาษาไอ้เราก็50ไงเเล้วเค้าอยู่มหาลัยเเล้วเราก็เลยอึ้ง ซึ่งจู่ๆที่คุยกันในเเชทนางบอกว่านางมีsexที่เเปลว่าการมีเพศสัมพันธ์อ่ะค่ะหลายรอบซึ่งเด็กป.6อ่ะนะคะมันก็ไม่เคยเจอเรื่องเเบบนี้ซึ่งเค้าเล่าว่าครอบครัวเค้ารู้ครอบครัวฝั่งผู้ชายด้วยหมดเลยเคยใช้พวกsextoyอะไรพวกนี้ซึ่งเราเเบบเหมือนเด็กที่ไม่เคยเจออ่ะค่ะ เค้าเอาให้เราดูเลย มันเเปลกใหม่มากๆตอนนั้นคือคิดกับตัวเองว่ามันความคิดเค้าที่บิดเบี้ยวหรือเป็นเราที่บิดเบี้ยว เราก็ลองไปค้นหาในกูเกิ้ลปรากฏว่าเราเจอคนม.2คบมหาลัยปี4อะไรเเบบนี้เราที่เเบบเหมือนถูกอยู่ในความคิดของตัวเองมาตลอดนี่มันปิ๊ดเลยค่ะ สําหรับเด็กป.6เเบบเราคิดว่ามันดูเกินไปหน่อยอ่ะค่ะมันคงเเล้วเเต่คนจะคิดมั้งคะ ช่วยมาเเชร์ความคิดกันเยอะๆนะคะอยากดูความคิดของเเต่ละคนว่าจะคิดยังไง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่