ในห้วงยามวิกาลในความเงียบ
ในความคิดเย็นเฉียบในใจฉัน
ในสายลมที่พัดผ่านคืนและวัน
ในความฝันในความจริงในจิตใจ

ภายในมือมีปากกาที่ขีดเขียน
ที่ร่ายเรียงความผันเปลี่ยนที่สงสัย
ภายในหัวมีถ้อยคำจากหัวใจ
ที่มากมายจนหยิบจับไม่ได้เลย

พร้อมหยิบยกความบอบช้ำกับคำหมาย
สิ่งมากมายในอกออกเปิดเผย
ผ่านถ้อยคำที่บิดเบือนอย่างคุ้นเคย
คำเฉลยเป็นคำแฝงในบทกลอน

ฉันเฝ้ามองตัวฉันด้วยใจฉัน
ฉันแบ่งปันความอ่อนล้าด้วยอักษร
ฉันอยากเล่าและฉันอยากจะซ่อน
ความรู้สึกแต่ละตอนในใจความ

ในใจความมีทำนองให้ลองค้น
ในใจคนมากมายในคำถาม
ในความคิดมีสงสัยในนิยาม
ในสรรพนามในตัวตนในความจริง

สิ่งที่ฉันทำไปนั้นผิดหรือ
หรือมันคือความเลวร้ายในบางสิ่ง
หรือความงามที่คิดไว้ไม่มีจริง
ที่วนวิ่งในสมองความเสียใจ

จึงจรดข้อคำกลอนถึงบทนี้
ขณะที่ท่วงทำนองยังเคลื่อนไหว
ขณะหนึ่งให้เย็นชื่นชื้นหัวใจ
ก่อนยอมให้ผ่านไปอีกเรื่องราว