รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ผ่าน FB
คุยแชทกันทุกวัน เกือบทุกเวลาที่ว่าง
FB เราเปิดเผยตัวตนทุกอย่าง
ส่วนของเขา เป็น FB อวตาร
คุยกันมา 10 เดือน โดยที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย
ไม่เคยโทรหา ไม่เคยเห็นภาพถ่าย (เขากำหนด)
แต่เรารักเขา (ปัญหาของเราตอนนี้)
การแสดงออกผ่านตัวอักษร เขารักและห่วงใยเราทุกเรื่อง
มีซื้อของส่งมาให้ตามเทศกาลต่างๆ
เขาให้เหตุผลว่าตอนนี้เขายังไม่พร้อมเจอกับเรา
แต่เขาไม่มีใคร เขายังไม่มีครอบครัว
ทุกครั้งที่เรามีปัญหา ไม่ว่าเรื่องงาน หรือเรื่องส่วนตัว
เขาให้คำแนะนำ และกำลังใจที่ดีมาก
เรากำลังสับสนว่า เรากำลังถูกล้อเล่นกับความรู้สึกหรือป่าว
หรือว่า..เรื่องแบบนี้มันมีอยู่จริงในสังคมโซเซียล
ใจหนึ่ง..เราอยากจะหยุด เพราะเหมือนกับเรากำลังทำอะไรที่ไร้เหตุผล
แต่อีกใจ..เราเชื่อทุกสิ่งที่เขาคุยกับเรา และเราเชื่อว่าสักวัน เราจะได้เจอกัน
อยากเล่า..เพื่อฟังมุมมองของคนอื่นๆ บ้าง..
เต็มที่เลยนะค่ะ..เจ้าของกระทู้ พร้อมรับฟัง