จขกท.อยากแบ่งปันปสก.เมื่อลูกป่วยเป็นคออักเสบติดเชื้อรุนแรงจนเกือบชัก เผื่อจะเป็นประโยชน์กับคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกยังเล็กอยู่ เผื่อไว้สังเกตหรือเทียบเคียงอาการ. หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์ให้กับท่านบ้างนะค่ะ
จขกท.มีลูกชายวัย 2ขวบ 5เดือน. คืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เวลาประมาณตี1ลูกชายจขกท.ไข้ขึ้นสูงวัดได้39.8 เพ้อ/ร้องไห้งอแง รีบปลุกสามี ช่วยกันจับลูกป้อนยาลดไข้และรีบถอดเสื้อผ้าลูกชายออกจนหมดนำผ้าชุบน้ำบิดพอหมาด เช็ดตัวนาน15-20นาที ช่วงนั้นหน้าและปากลูกแดงมาก ผ่านไปไม่ถึง10นาทีหลังจากเช็ดตัว ตัวก้อร้อนขึ้นมาอีกวัดไข้ได้39.7 จึงเช็ดตัวให้อีก สรุปตั้งแต่ตี1ถึง6โมงเช้าไข้อยู่ที่38.5-39.9 คอยเฝ้าเช็ดตัวให้ตลอดเพราะกลัวลูกจะชัก(แต่ลูกเรายังไม่มีประวัติป่วยแล้วชัก) เช้าจึงรีบพาลูกไปรพ.
ขณะที่รอตรวจ จขกท.และสามีต่างกระวนกระวายใจมาก สักพักพยาบาลเอายาลดไข้มาป้อนให้ ผ่านไปเกือบ 45นาที จึงได้เข้าตรวจ
ตอนนี้ลูกเหงื่อออกเยอะมาก ปากแดง หน้าแดง งอแงตัวร้อนมาก จขกท.ก้อเช็ดตัวให้ตลอด
หมอวัดไข้ได้ 38 และตรวจคอลูก หมอพบว่าคอลูกแดงมากมีตุ่มในคอด้วย ให้ไปตรวจหาเชื้อไข้หวัดใหญ่(ขั้นตอนนี้จนท.พยาบาลชายจะนำไม้แหย่เข้าไปในจมูกลูกเรา 5วินาที ลูกเราร้องจ๊าาก!!สงสารลูกมากๆ)หลังจากนั้นก้อกลับไปรอฟังผลตรวจ
หมอแจ้งผลว่าลูกจขกท.ไม่มีเชื้อไข้หวัดใหญ่ สรุปเป็นคออักเสบและติดเชื้ออย่างรุนแรงมีไข้สูงให้นอนรพ.(ตอนนั้นจขกท.รู้สึกลังเลเพราะที่บ้านยายทวดนอนติดเตียง ปกติจะสลับกันดูแลกับแม่ในใจตอนนั้นยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี)หมอคงเห็นจขกท.และสามีเงียบเลยถามว่าจะนอนเลยไหมสะดวกไหม
จขกท.ขอหมอพาลูกกลับบ้านหากอาการไม่ดีขึ้นจะกลับมานอนรพ.เพราะติดภาระต้องดูแลยายทวดนอนติดเตียงอยู่ที่บ้าน หมอบอกถ้าภายใน4ชม.หลังจากนี้
ถ้าลูกชายจขกท
- ไข้ไม่ลดเลย
- ไม่ยอมกินนม/ไม่ยอมกินน้ำ
- ไม่ฉี่
ให้กลับมานอนรพ.เพราะหมอกลัวลูกจขกทชัก. และหมอสั่งยาลดไข้และยาลดน้ำมูกให้กลับบ้าน(จขกท.นึกสงสัยว่าลูกเราคออักเสบติดเชื้อรุนแรงทำไมได้ยาลดไข้กับยาลดน้ำมูกมาไม่ต่างอะไรกับยาแก้ไข้หวัดธรรมดาทั่วไปเลย)
รับยาเสร็จสามีก้อขับรถพา จขกท.และลูกกลับบ้านระหว่างทางจขกท.บอกสามีให้แวะซื้อโจ๊กเพื่อกลับไปป้อนลูก
ในขณะที่แวะซื้อโจ๊ก. ลูกชายให้เปิดจขกท.อ่านนิทานให้ฟัง โดยลูกชายถือหนังสือนิทานนั่งบนตักเอนตัวมาพิงอกจขกท.
เล่านิทานผ่านไปไม่นาน. จขกท.รู้สึกได้ว่าแขนขวาของลูกชายกระตุกอย่างแรงห่างไปไม่ถึง30วิก้อกระตุกอีก เราก้อเริ่มผิดสังเกตล่ะ เพราะปกติลูกไม่เคยเป็น จขกท.คิดว่าลูกน่าจะหนาวสะบั้นเนื่องจากการป่วย ไม่ถึง1นาทีลูกทิ้งน้ำหนักตัวเอนมาอย่างเต็มที่. หนังสือนิทานร่วงหล่นจากมือ
จขกท.ก้อจับลูกพลิกหันหน้ามา ตอนนั้นหน้าและมือลูกซีดตาลอยเหมือนเวลาเด็กง่วงนอนมากๆแล้วหลับกลางอากาศ(ถ้าใช้คำพูดไม่ถูกก้อขออภัยด้วยนะค่ะ พยายามจะเล่าตามความรู้สึก ณตอนนั้น)
จขกท.ใจไม่ดีแล้ว ใจเต้นโครมคราม คิดว่าลูกผิดปกติแน่นอน รีบกดกระจกรถตะโกนเรียกสามี. จังหวะสามีซื้อโจ๊กเสร็จพอดีก้อรีบวิ่งมาขึ้นรถ จขกท.ก้อเล่าอาการให้สามีฟัง สามีก้อว่าไม่ใช่ลูกเหนื่อยเพลียและง่วงนอนเหรอเพราะเป็นช่วงเวลาลูกชายนอนกลางวันพอดี
พอได้ฟังสามีพูดก้อเริ่มลังเลว่าอาจเป็นไปได้แต่ลูกชายแขนก้อยังกระตุก เราเรียกก้อนอนนิ่ง เอามือตบตูดเขาๆพยายามจะลืมตาแต่เหมือนลืมไม่ขึ้น จนมาถึงปากทางเข้าบ้าน เราบอกสามีจอดข้างทาง ถามสามีว่าจะเอายังไงดี ปกติลูกป่วยไข้สูงแค่ไหน ก้อไม่มีอาการกระตุกเลยนะ
สามีก้อลังเลไม่รู้จะตัดสินใจยังไง จขกท.ก้อจับมือจับเท้าลูกตอนนั้นมือเท้าเย็น.
(มีต่อ)
#ลูกป่วยเป็นคออักเสบติดเชื้อรุนแรงจนเกือบชัก???
จขกท.มีลูกชายวัย 2ขวบ 5เดือน. คืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เวลาประมาณตี1ลูกชายจขกท.ไข้ขึ้นสูงวัดได้39.8 เพ้อ/ร้องไห้งอแง รีบปลุกสามี ช่วยกันจับลูกป้อนยาลดไข้และรีบถอดเสื้อผ้าลูกชายออกจนหมดนำผ้าชุบน้ำบิดพอหมาด เช็ดตัวนาน15-20นาที ช่วงนั้นหน้าและปากลูกแดงมาก ผ่านไปไม่ถึง10นาทีหลังจากเช็ดตัว ตัวก้อร้อนขึ้นมาอีกวัดไข้ได้39.7 จึงเช็ดตัวให้อีก สรุปตั้งแต่ตี1ถึง6โมงเช้าไข้อยู่ที่38.5-39.9 คอยเฝ้าเช็ดตัวให้ตลอดเพราะกลัวลูกจะชัก(แต่ลูกเรายังไม่มีประวัติป่วยแล้วชัก) เช้าจึงรีบพาลูกไปรพ.
ขณะที่รอตรวจ จขกท.และสามีต่างกระวนกระวายใจมาก สักพักพยาบาลเอายาลดไข้มาป้อนให้ ผ่านไปเกือบ 45นาที จึงได้เข้าตรวจ
ตอนนี้ลูกเหงื่อออกเยอะมาก ปากแดง หน้าแดง งอแงตัวร้อนมาก จขกท.ก้อเช็ดตัวให้ตลอด
หมอวัดไข้ได้ 38 และตรวจคอลูก หมอพบว่าคอลูกแดงมากมีตุ่มในคอด้วย ให้ไปตรวจหาเชื้อไข้หวัดใหญ่(ขั้นตอนนี้จนท.พยาบาลชายจะนำไม้แหย่เข้าไปในจมูกลูกเรา 5วินาที ลูกเราร้องจ๊าาก!!สงสารลูกมากๆ)หลังจากนั้นก้อกลับไปรอฟังผลตรวจ
หมอแจ้งผลว่าลูกจขกท.ไม่มีเชื้อไข้หวัดใหญ่ สรุปเป็นคออักเสบและติดเชื้ออย่างรุนแรงมีไข้สูงให้นอนรพ.(ตอนนั้นจขกท.รู้สึกลังเลเพราะที่บ้านยายทวดนอนติดเตียง ปกติจะสลับกันดูแลกับแม่ในใจตอนนั้นยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี)หมอคงเห็นจขกท.และสามีเงียบเลยถามว่าจะนอนเลยไหมสะดวกไหม
จขกท.ขอหมอพาลูกกลับบ้านหากอาการไม่ดีขึ้นจะกลับมานอนรพ.เพราะติดภาระต้องดูแลยายทวดนอนติดเตียงอยู่ที่บ้าน หมอบอกถ้าภายใน4ชม.หลังจากนี้
ถ้าลูกชายจขกท
- ไข้ไม่ลดเลย
- ไม่ยอมกินนม/ไม่ยอมกินน้ำ
- ไม่ฉี่
ให้กลับมานอนรพ.เพราะหมอกลัวลูกจขกทชัก. และหมอสั่งยาลดไข้และยาลดน้ำมูกให้กลับบ้าน(จขกท.นึกสงสัยว่าลูกเราคออักเสบติดเชื้อรุนแรงทำไมได้ยาลดไข้กับยาลดน้ำมูกมาไม่ต่างอะไรกับยาแก้ไข้หวัดธรรมดาทั่วไปเลย)
รับยาเสร็จสามีก้อขับรถพา จขกท.และลูกกลับบ้านระหว่างทางจขกท.บอกสามีให้แวะซื้อโจ๊กเพื่อกลับไปป้อนลูก
ในขณะที่แวะซื้อโจ๊ก. ลูกชายให้เปิดจขกท.อ่านนิทานให้ฟัง โดยลูกชายถือหนังสือนิทานนั่งบนตักเอนตัวมาพิงอกจขกท.
เล่านิทานผ่านไปไม่นาน. จขกท.รู้สึกได้ว่าแขนขวาของลูกชายกระตุกอย่างแรงห่างไปไม่ถึง30วิก้อกระตุกอีก เราก้อเริ่มผิดสังเกตล่ะ เพราะปกติลูกไม่เคยเป็น จขกท.คิดว่าลูกน่าจะหนาวสะบั้นเนื่องจากการป่วย ไม่ถึง1นาทีลูกทิ้งน้ำหนักตัวเอนมาอย่างเต็มที่. หนังสือนิทานร่วงหล่นจากมือ
จขกท.ก้อจับลูกพลิกหันหน้ามา ตอนนั้นหน้าและมือลูกซีดตาลอยเหมือนเวลาเด็กง่วงนอนมากๆแล้วหลับกลางอากาศ(ถ้าใช้คำพูดไม่ถูกก้อขออภัยด้วยนะค่ะ พยายามจะเล่าตามความรู้สึก ณตอนนั้น)
จขกท.ใจไม่ดีแล้ว ใจเต้นโครมคราม คิดว่าลูกผิดปกติแน่นอน รีบกดกระจกรถตะโกนเรียกสามี. จังหวะสามีซื้อโจ๊กเสร็จพอดีก้อรีบวิ่งมาขึ้นรถ จขกท.ก้อเล่าอาการให้สามีฟัง สามีก้อว่าไม่ใช่ลูกเหนื่อยเพลียและง่วงนอนเหรอเพราะเป็นช่วงเวลาลูกชายนอนกลางวันพอดี
พอได้ฟังสามีพูดก้อเริ่มลังเลว่าอาจเป็นไปได้แต่ลูกชายแขนก้อยังกระตุก เราเรียกก้อนอนนิ่ง เอามือตบตูดเขาๆพยายามจะลืมตาแต่เหมือนลืมไม่ขึ้น จนมาถึงปากทางเข้าบ้าน เราบอกสามีจอดข้างทาง ถามสามีว่าจะเอายังไงดี ปกติลูกป่วยไข้สูงแค่ไหน ก้อไม่มีอาการกระตุกเลยนะ
สามีก้อลังเลไม่รู้จะตัดสินใจยังไง จขกท.ก้อจับมือจับเท้าลูกตอนนั้นมือเท้าเย็น.
(มีต่อ)