ว่าพลางทางเป่าพระเวทฤทธิ์ ให้สนิทล้มหลับลงกับหมอน
ลุกเลี่ยงหลีกมายิ่งอาวรณ์ หยุดยืนยั้งสะท้อนสะทึกใจ
เห็นพลิกตัวกลัวเจ้าจะคว้าหา กลับมากอดน้องให้นอนใหม่
แต่กอดแล้วกอดเล่าเคล้าคลึงไป เห็นหลับใหลสิ้นสมประดีนาง
วางน้องย่องย่างออกจากเตียง พลิกหมอนข้างเคียงประคองข้าง
จากห้องย่องเหยียบแต่เบาบาง พลางผูกใบดาลสำราญใจฯ
        เดินถือฟ้าฟื้นขึ้นหอกลาง ของขุนช้างสร้างขึ้นไว้ใหม่ใหม่
หอนั่งตั้งฉากพับไว้                 ขุนทองกรงทองใส่สะอาดตา