เราไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เราแค่รู้สึกว่าเราอ่อนแอมากๆโดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ก็คิดมาก จากแต่ก่อนที่เข้มแข็งมากๆหัวเราะได้ง่ายๆชีวิตเคยมีความสุข แต่พอเราย้ายรร.มาใหม่ มันรู้สึกว่าชีวิตของเราเปลี่ยนไป มันทำให้ถึงขั้นต้องพบจิตแพทย์ เราเริ่มทำร้ายตัวเองครั้งแรกตอนแรกเราก็คิดว่ามันจะไม่มีครั้งที่สอง แต่เปล่าเลยมันมีครั้งที่สองที่สามตามมา พอครั้งที่สามเราก็สัญญากับแม่ว่าเราจะไม่ทำ แล้วเราก็ได้ทำหรอก แต่แบบ ไม่รู้จะอธิบายยังไงมันทำให้เรารีง้สึกว่าเราอยากทำอะไรก็ได้ให้มันเจ็บ เจ็บกว่าที่เจ็บอยู่ตอนนี้..
ตั้งแต่ย้ายมาที่นี้ เราก็โดน Bully แทบทุกอย่างที่เราเคยดูในซีรี่ย์ ไม่เคยคิดเลยว่าจะโดนแบบนี้ พยายามจะไม่ทำร้ายตัวเอง แต่มันแบบ อาจไม่ได้กรีดแขน แต่เราก็ยังหยิกยังจิกตัวเอง ตบหน้าตัวเอง ทำแบบนั้นมาตลอด มันดูแบบปัญหาปัญญาอ่อนมากเลย แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงคิดแบบนี้เราพยายามทำตัวเองให้ดีขึ้นเท่าที่จะทำได้ แต่มันยากนะยากมากๆด้วย เราซื้อคัตเตอร์มาไม่รู้กี่อัน ทำตัวเองให้เป็นแผลไม่รู้กี่หน..แต่เรากับมีความสุขที่ได้ทำร้ายตัวเอง...จะเป็นโรคจิตมั้ยคะ?