ทำไมคนที่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้จะชอบบอกว่า มันไม่มีจริงหรอก ที่เห็นๆก็เพราะจิตปรุงแต่งเพราะความกลัวเลยสร้างภาพหลอนขึ้นมา บลาๆๆ ไหนจะมีการยกวิทยาศาตร์เรื่องผีอำ แต่อาการขยับตัวไม่ได้ก็อาจจะมีจริงในหลักวิทยาศาตร์ แต่มันมีคนเจอมากกว่านั้นไง มันมีทั้งภาพและเสียง..

เราขอเล่าเหตุการณ์เรื่องจริงในวัยเด็ก ที่เราเจอกับสิ่งที่อธิบายในวิทยาศาตร์ไม่ได้ เรื่องสั้นๆอาจจะไม่น่ากลัว

... ในตอนที่เรายังอยู่อนุบาล จำความได้แล้ว ทุกวันจันทร์ - ศุกร์ เราต้องตื่นประมาณตีห้ากว่าๆ เพราะรถรับส่งจะมารับตอนหกโมง พ่อก็จะมาปลุกเราทุกครั้ง เรานอนกันอยู่ห้องเดียวกันกับพี่สาว แล้วมีอยู่วันนึงเป็นวันที่ต้องไปโรงเรียนแต่เราไม่ตื่น มาสะดุ้งตื่นอีกทีตอนสายๆ ที่รู้ว่าสายเพราะแดดที่ส่องมาในห้องแรงมาก ตอนนั้นยังดูนาฬิกาไม่เป็นแต่รู้ว่าสายแล้ว เราตกใจมาก แบบ ฮึ่ย!! วันนี้ต้องไปโรงเรียนนี่หว่า ทำไมเราไม่ตื่นนะ หันไปข้างๆพี่สาวก็ไม่อยู่แล้ว ยังไม่ทันหายตกใจเราก็เหลือบไปทางหน้าต่าง เป็นหน้าต่างแบบบานเกล็ดแล้วข้างบนก็จะเป็นกรอบที่เป็นกระจกอย่างเดียว เราเห็นคนตัวจิ๋วอยู่สองคนตัวเป็นสีทองทั้งตัว แต่งตัวเหมือนทหาร เหมือนเป็นฟิกเกอร์อ่ะยืนอยู่บนนั้น เราก็ตกใจมากเลยวิ่งออกไปจากห้อง

ปรากฏว่าหนึ่งในสองตัวนั้นกระโดดลงมา แล้วตัวโตเท่ากับเราเลย วิ่งตามมาอีก ตอนเราวิ่งเราก็หันไปมอง หน้าเหมือนกับหุ่นอ่ะ เห็นสันจมูก รูปปากและตาแต่ไม่มีลูกตา เราวิ่งเข้าห้องพ่อกับแม่แล้วล็อคประตู พ่อแม่เรายังนอนอยู่ เราก็ไม่กล้าออกไปข้างนอกเลย รอจนกว่าพ่อแม่จะตื่น ...

อยากรู้ว่าแบบนี้ยังเรียกว่าจิตปรุงแต่งอยู่ไหม? เพราะตอนนั้นเราคิดแต่เรื่องไปโรงเรียนอย่างเดียว ไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด