เขายอมใจคนเอาประกันไงครับ ปกติคนเราย่อมรักตัวกลัวตาย ถ้าใครสักคนทำประกันชีวิตแล้วหวังที่จะฆ่าตัวตายเพื่อให้ได้สินไหมทดแทน บริษัทประกันเขาให้เวลาคิดทบทวนหนึ่งปี ถ้ายังไม่เปลี่ยนใจรอเวลาจนเกินหนึ่งปีและพยายามฆ่าตัวตายจนสำเร็จ ประกันก็ยอมรับในความตั้งใจอันแน่วแน่ และเมื่อคิดถึงสถิติของคนที่จะทำแบบนี้แล้วและได้คำนวณเบี้ยประกันเผื่อตามสูตรของนักคณิตศาสตร์ประกันภัยบริษัทสามารถรับความเสี่ยงนี้ได้  บางบริษัทจ่ายง่ายๆ แต่บางบริษัทอาจจะรื้อฟื้นประวัติการแถลงสุขภาพอันเป็นสาระสำคัญว่าได้มีการปกปิดก่อนการขอเอาประกันหรือไม่ เช่นก่อนทำประกันผู้เอาประกันป่วยเป็นโรคร้ายแรงเรื้อรังแต่ได้ปกปิด ซึ่งถ้าบริษัททราบย่อมไม่พิจารณารับประกัน ถ้าบางบริษัทใช้ความพยายามอย่างสูงในการย้อนหาหลักฐานและเล่นเงื่อนไขนี้ก็อาจจะปฏิเสธการจ่าย ซึ่งทำให้ชาวบ้านทั่วไปเข้าใจผิดว่าฆ่าตัวตายหลัง 1 ปีบริษัทก็ไม่จ่าย และก็กล่าวต่อๆกันไปแบบเข้าใจผิด   ซึ่งเงื่อนไขการปกปิดสาระสำคัญที่อาจจะทำให้บริษัทบอกเลิกสัญญาได้ต้องเกินสองปี  เพราะฉะนั้นถ้าตั้งใจจะฆ่าตัวตายเพื่อเอาประกันให้ได้สินไหมให้ทายาทจริงๆควรรอให้ครบสองปีครับ