เรื่องมีอยู่ว่า..... เมื่อปีที่แล้วได้ย้ายที่ทำงานใหม่ ต้องห่างกะแฟนก้อแค่ตอนทำงานนะเย็นเราเจอกัน แฟนเราเลิกงานคนละเวลากะเรา วันหยุดไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่แต่ก้อไม่เป็นไหร่นะโตๆละเนอะ  ก่อนอื่นเลยเราคบกับแฟนที่เป็นทอมนะ เราไม่เคยคบผู้ชายเลยแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ชอบจนไม่ยุ่งอะไรขนาดนั้นนะ ก้อคุยได้เป็นเพื่อน เป็นพี่ประมานนั้น เราคบกับแฟนปัจจุบันนี้ได้จะ 4 ปีละเค้าดีทุกอย่างนิสัยน่ารัก เอาใจใส่ ตามใจ เป็นผู้ใหญ่ด้วย เรารักกันดีคบกันด้วยความเข้าใจและเชื่อใจกัน ทุกๆเช้าของทุกๆวันเราจะขับรถไปส่งแฟนเราทำงาน เย็นเราก้อไปรับ เป็นแบบนี้ทุกวันๆ ชินละ.....ไปต่อคะ พอได้ทำงานที่ใหม่ได้สักประมาน 2 เดือนละ ก้อมีคนรู้จักเริ่มเยอะ สนิทกะคนนั้นคนนี้ไปหมด อยู่ที่บริษัทนี้ส่วนมากผู้ชายจะเยอะกว่าผู้หญิง ส่วนตัวเราเป็นน้องใหม่เรียนรู้อะไรๆใหม่ๆเยอะ วันหนึ่งได้ไปรู้จักกับพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเค้าเป็นรองหัวหน้าของแผนกที่เราต้องไปศึกษาเพื่อเรียนรู้การทำงานต่างๆ พี่เค้าเป็นคนไม่ค่อยพูด จะชอบยิ้ม ไม่เข้าใจอะไรก้อถาม พี่เค้าอายุห่างจากเรา 6 ปี เราต้องเจอต้องคุยกันทุกวันจนจากคนไม่ค่อยสนิทก้อเริ่มสนิทกันขึ้น มีอะไรเราก้อจะซื้อมาฝากเค้า เค้าก้อจะซื้อมาฝากเรา หน้าจะได้ 4 เดือนละกับการทำงานที่นี่ เรากะพี่เค้าสนิทกันมาก แต่ตอนนั้นตัวเราไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้าเพราะเราก้อมีแฟนแล้วอีกอย่างก้อคิดแบบพี่ชายแต่แรกอยู่แล้ว พี่เค้าทำงานอยู่ที่นี่กับแฟนแต่อยู่คนละแผนก แฟนเค้าก้อรู้จักเรา เวลาเจอกันกับเราก้อทักทายกันปรกติ แต่พี่ผู้ชายคนนี้เป็นขี้เล่น ชอบพูดหยอก พูดแซวกับเราทุกวันๆ มีอะไร ปัญหาเค้าก้อจะเล่าให้เราฟังทุกอย่าง พอจะเข้าเดือนที่ 5 หน่อยๆทางบ้านเราให้ลาออกจากงานเพื่อกลับบ้าน ตจว. ที่นี่พี่เค้ารู้เค้าก้อรู้สึกเหมือนนอยๆไม่อยากให้ออก แต่เราก้อต้องออก..... แต่ยังไม่ออกเลยนะต้องรออีก 15 วัน เราก้อยังคงไปทำงานต่อ เช้าไปส่งแฟน เย็นไปรับ ทุกๆอย่างก้อยังคงปรกติแบบนี้  จนถึงวันสุดท้ายของการทำงานอยู่บริษัทนี้ พี่เค้ากับเราได้ขอแลกเบอร์โทรกันไว้ เราก้อให้นะเพราะไม่ได้คิดอะไร เพื่อมีปัญญาจะได้ช่วยเหลือกัน.....