ปั๊มน้ำมันร้าง….
...ญี่ปุ่นคนแรก…… เดินทางมามาถึงหมู่บ้านห่างไกล เปิดปั๊มน้ำมัน มีลูกค้าเยอะแยะ
...ญี่ปุ่นคนที่สอง… เดินทางมา เห็นมีคนเข้าปั๊มเติมน้ำมันกันเยอะแยะ คิดว่าน่าจะมีคนที่อยากทานข้าวด้วยแน่ จึงเปิดร้านอาหาร ธุรกิจก็เป็นไปด้วยดี
...ญี่ปุ่นคนที่สาม… เดินทางมา เห็นปั๊มน้ำมันผู้คนหลากหลาย ร้านอาหารก็เช่นกัน คิดว่าน่าจะมีคนต้องการพักผ่อนระหว่างเดินทาง จึงเปิดธุรกิจโรงแรม
...ญี่ปุ่นคนที่สี่……. เดินทางมา เห็นผู้คนหลากหลาย มีทั้งเติมน้ำมัน มีทั้งทานข้าว มีทั้งค้างแรม จึงคิดว่าน่าจะมีร้านสะดวกซื้อเอาไว้บริการเผื่อคนเดินทางมีอะไรขาดเหลือ
...ญี่ปุ่นคนที่ห้า คนที่หก ......... เดินทางทางมาอย่างต่อเนื่อง จากหมู่บ้านเล็กๆ ก็กลายเป็นเมื่องที่กำลังเฟื่องฟู คนญี่ปุ่นต่างก็ร่ำรวยกันถ้วนหน้า
……แต่!!!!
...คนไทยคนแรก….. เดินทางมาถึงหมู่บ้านห่างไกล เปิดปั๊มน้ำมัน มีลูกค้าเยอะแยะ
...คนไทยคนที่สอง… เดินทางมา เห็นปั๊มน้ำมันธุรกิจดี ก็เปิดปั๊มน้ำมันบ้าง
...คนไทยคนที่สาม… เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมัน ท่าทางจะไปได้ดี ก็เปิดบ้าง
...คนไทยคนที่สี่……. เดินทางมาถึง ก็เปิดปั๊มน้ำมันอีก แต่ต้องการแย่งลูกค้าก็ลดราคาน้ำมัน
...คนไทยคนที่ห้า….. เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมันกันเยอะแยะก็เอาบ้าง แล้วมีการลดแลกแจกแถมเพื่อดึงดูดลูกค้า
...คนไทยคนที่หก คนที่เจ็ด ......... เดินทางมาถึงก็พากันแห่เปิดปั๊มน้ำมัน ผลสุดท้ายลดแลกแจกแถมจนไม่คุ้มทุน ตลาดเสียหายทุกรายเจ๊งกันหมดกลายเป็นปั๊มร้าง หมู่บ้านก็กลับคืนสู่ความเงียบเหงาเหมือนเดิม
ไม่ได้ว่าคนไทยไม่ดีนะครับ....ธุรกิจที่ดีไม่ได้อยู่ที่คุณชนะคู่แข่งได้มากเท่าไหร่……แต่อยู่ที่เกิดการพึ่งพาอาศัยกัน ไม่แก่งแย่ง ไม่เอาเปรียบ… สร้างประโยชน์ให้กับผู้คนได้มากเท่าไหร่…. ได้ช่วยเหลือผู้คนให้มีวิถีชีวิตที่ดีขึ้นได้มากเท่าไหร่ต่างหาก
....ด้วยวิธีคิดนี้ OTOP ในประเทศญี่ปุ่นถึงเป็นต้นแบบของโลกและประสบความสำเร็จมากๆ
....หันมามองที่บ้านเรา ที่ริมถนนสายหลักจะเต็มไปด้วยร้านโรตีสายไหม ปลาเผา สินค้าอื่นๆ ทุกๆ ร้าน จะขายเหมือนกันหมดทุกร้าน ของเหลือ เอามาขายซ้ำ คุณภาพแย่ลง จนสุดท้ายถ้าไปไม่รอดก็ต้องเลิก หันไปรับจ้างนายทุนที่มีสายป่านยาวแทน
.....ปัจจุบันผมเคยสอบถามหลายๆ ร้านเป็นเจ้าของเดียวกันหมดเจ้าของเดิมเป็นเพียงผู้รับจ้างขายกิน % เท่านั้น
.....ยุคข้าวยากหมากแพง เงินทองหายาก จะลงทุนอะไรคิดเยอะๆ นะครับ ถ้ายังไม่มั่นใจ กอดเงินไว้นานๆ ใช้สอยอย่างประหยัด กินอยู่แบบพอเพียง ความจนมันน่ากลัวจริงๆ นะครับ
---------------------------------------------
ปล. ให้แง่คิดที่ดีทีเดียวเกี่ยวกับ การลงทุนในธุรกิจ หรือ แม้กระทั่งหุ้น
นิทานเรื่อง " ปั๊มน้ำมันร้าง "
ปั๊มน้ำมันร้าง….
...ญี่ปุ่นคนแรก…… เดินทางมามาถึงหมู่บ้านห่างไกล เปิดปั๊มน้ำมัน มีลูกค้าเยอะแยะ
...ญี่ปุ่นคนที่สอง… เดินทางมา เห็นมีคนเข้าปั๊มเติมน้ำมันกันเยอะแยะ คิดว่าน่าจะมีคนที่อยากทานข้าวด้วยแน่ จึงเปิดร้านอาหาร ธุรกิจก็เป็นไปด้วยดี
...ญี่ปุ่นคนที่สาม… เดินทางมา เห็นปั๊มน้ำมันผู้คนหลากหลาย ร้านอาหารก็เช่นกัน คิดว่าน่าจะมีคนต้องการพักผ่อนระหว่างเดินทาง จึงเปิดธุรกิจโรงแรม
...ญี่ปุ่นคนที่สี่……. เดินทางมา เห็นผู้คนหลากหลาย มีทั้งเติมน้ำมัน มีทั้งทานข้าว มีทั้งค้างแรม จึงคิดว่าน่าจะมีร้านสะดวกซื้อเอาไว้บริการเผื่อคนเดินทางมีอะไรขาดเหลือ
...ญี่ปุ่นคนที่ห้า คนที่หก ......... เดินทางทางมาอย่างต่อเนื่อง จากหมู่บ้านเล็กๆ ก็กลายเป็นเมื่องที่กำลังเฟื่องฟู คนญี่ปุ่นต่างก็ร่ำรวยกันถ้วนหน้า
……แต่!!!!
...คนไทยคนแรก….. เดินทางมาถึงหมู่บ้านห่างไกล เปิดปั๊มน้ำมัน มีลูกค้าเยอะแยะ
...คนไทยคนที่สอง… เดินทางมา เห็นปั๊มน้ำมันธุรกิจดี ก็เปิดปั๊มน้ำมันบ้าง
...คนไทยคนที่สาม… เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมัน ท่าทางจะไปได้ดี ก็เปิดบ้าง
...คนไทยคนที่สี่……. เดินทางมาถึง ก็เปิดปั๊มน้ำมันอีก แต่ต้องการแย่งลูกค้าก็ลดราคาน้ำมัน
...คนไทยคนที่ห้า….. เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมันกันเยอะแยะก็เอาบ้าง แล้วมีการลดแลกแจกแถมเพื่อดึงดูดลูกค้า
...คนไทยคนที่หก คนที่เจ็ด ......... เดินทางมาถึงก็พากันแห่เปิดปั๊มน้ำมัน ผลสุดท้ายลดแลกแจกแถมจนไม่คุ้มทุน ตลาดเสียหายทุกรายเจ๊งกันหมดกลายเป็นปั๊มร้าง หมู่บ้านก็กลับคืนสู่ความเงียบเหงาเหมือนเดิม
ไม่ได้ว่าคนไทยไม่ดีนะครับ....ธุรกิจที่ดีไม่ได้อยู่ที่คุณชนะคู่แข่งได้มากเท่าไหร่……แต่อยู่ที่เกิดการพึ่งพาอาศัยกัน ไม่แก่งแย่ง ไม่เอาเปรียบ… สร้างประโยชน์ให้กับผู้คนได้มากเท่าไหร่…. ได้ช่วยเหลือผู้คนให้มีวิถีชีวิตที่ดีขึ้นได้มากเท่าไหร่ต่างหาก
....ด้วยวิธีคิดนี้ OTOP ในประเทศญี่ปุ่นถึงเป็นต้นแบบของโลกและประสบความสำเร็จมากๆ
....หันมามองที่บ้านเรา ที่ริมถนนสายหลักจะเต็มไปด้วยร้านโรตีสายไหม ปลาเผา สินค้าอื่นๆ ทุกๆ ร้าน จะขายเหมือนกันหมดทุกร้าน ของเหลือ เอามาขายซ้ำ คุณภาพแย่ลง จนสุดท้ายถ้าไปไม่รอดก็ต้องเลิก หันไปรับจ้างนายทุนที่มีสายป่านยาวแทน
.....ปัจจุบันผมเคยสอบถามหลายๆ ร้านเป็นเจ้าของเดียวกันหมดเจ้าของเดิมเป็นเพียงผู้รับจ้างขายกิน % เท่านั้น
.....ยุคข้าวยากหมากแพง เงินทองหายาก จะลงทุนอะไรคิดเยอะๆ นะครับ ถ้ายังไม่มั่นใจ กอดเงินไว้นานๆ ใช้สอยอย่างประหยัด กินอยู่แบบพอเพียง ความจนมันน่ากลัวจริงๆ นะครับ
---------------------------------------------
ปล. ให้แง่คิดที่ดีทีเดียวเกี่ยวกับ การลงทุนในธุรกิจ หรือ แม้กระทั่งหุ้น