เรื่องมีอยู่ว่า ตอน3ทุ่มของเมื่อวาน ผมกำลังจะเดินจากแอร์พอร์ตลิ้งค์​มักกะสันไปที่ทำงานตรงอโศก แต่ระหว่างที่เดินอยู่ก็มีลุงผู้ชายคนนึงใส่สูทดำเดินมาถามทางว่าตรงนี้ไปศูนย์ประชุมสิริกิตติ์ ผมก็บอกให้นั่งรถไฟใต้ดินไป ลุงก็เล่าว่ามาจากเชียงใหม่ มาประชุมสัมนาที่ศูนย์สิริกิตติ์​แล้วแวบออกไปซื้อของที่ประตูน้ำ แต่กระเป๋าตังค์กลับมือถือหาย เลยจะเดินกลับไปศูนย์สิริกิติ์​แล้วก็เดินมาเจอผมตรงมักกะสัน
ก่อนที่ลุงจะขอยืมเงินผม ลุงก็พยายามบอกว่าอย่าเพิ่งกลัวว่าลุงจะเป็นมิจฉาชีพนะ ลุงก็เล่าว่าทำงานอยู่เชียงใหม่ แล้วก็ถามว่าผมทำงานอะไร ก็ปรากฎว่าทำงานในสายงานเดียวกัน แถมลุงยังรู้จักบริษัทผมด้วย ซึ่งคนทั่วไปถ้าไม่ได้ทำงานในสายนี้จะไม่รู้จักบริษัทผมเลย แถมลุงก็พูดอะไรที่มันดูเป็นเฉพาะทาง ดูไม่ได้พูดขึ้นมามั่วๆ เลยทำให้ผมเชื่อลุงในระดับนึง
และแล้วลุงก็ขอยืมเงืนผม 3000 บาทเพื่อซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเชียวใหม ลุงจดที่อยู่กับเบอร์โทรลุงให้ผม แล้วก็ขอเบอร์ผมไปด้วย ลุงบอกถ้าถึงเชียงใหม่แล้วจะติดต่อกลับมาโอนเงินคืนให้
ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าทำไมถึงตัดสินใจให้คนแปลกหน้ายืมเงินตั้งสามพันไปง่ายๆ (ตอนมาเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกว่าโดนป้ายยามารึเปล่า)​
สุดท้ายผมก็ให้ลุงยืทเงินไป ก่อนกลับลุงก็ให้ผมถ่านรูปบัตรพรนักงานของลุงไป
หลังจากแยกกับลุงผมก็ยังไม่เอะใจ แต่พอผมลองดูข้อมูลต่างๆที่ลุงให้มา มันก็เริ่มไม่ปกติ
เบอร์โทรที่ลุงให้มาลุงบอกว่าจดทะเบียนไว้ พอกลับถึงเชียงใหม่จะไปติดต่อให้กลับมาใช้ได้ แต่ผมลองเอาเบอร์ไปเช็คปรากฏ​ว่าเช็คไม่ได้เลยว่าเป็นเครือข่ายไหน แต่ตอนโทรไปเสียวตอบรับก็ไม่ไเ้บอกว่าไม่มีเบอร์นี้ เป็ยแค่เสียงตอนรับธรรมดาเวลาปิดเครื่อง
บัตรพนักงานของลุงไม่มีชื่อเต็มๆของลุง ทีแค่นามสกุลเท่านั้น แถมชื่อบริษัท ผมลองเอาไปเซิร์ชในกูเกิ้ล​ก็ไม่มี (เดี๋ยวผมโพสรูปบัตรพนักงานไว้ให้ครับ)​
อย่างที่บอกครับ ผมไม่เข้าใจเลยว่าตัวเองทำอะไรลงไป ยอมรับครับว่าโง่มาก ตอนผมมาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนผมก็ด่าว่าแล้วทำไมไม่ให้เค้าแค่พอค่ารถทัวร์ ทำไมต้องให้เยอะขนาดนั้น ผมก็แบบ เออว่ะ ทำไมตอนนั้นคิดไม่ได้วะ ปกติผมก็ไม่ใช่คนใจดีอะไรขนาดนั้นนะ แต่ทำไมครั้งนี้ถึงทำเป็นคนใจบุญเบอร์นี้
ตั้งแต่ลุงยืมเงินไปจนถึงตอนที่ผมตั้งกระทู้อยู่นี้ก็เพิ่งจะผ่านมาแค่ 4 ชั่วโมง ผมตั้งใจว่าจะรอให้ถึงวันที่3บ่ายๆ ถ้าลุงยังไม่ติดต่อกลับมาก็คงจะไปแจ้งความ ผมรู้นะครับว่าแจ้งความไปโอกาสจะตามตัวเจอแทบจะไม่มีเลย ก็ถือว่าฟาดเคาะห์เบญจเพส​ไป

จุดประสงค์ที่ตั้งกระทู้นี้เลยคือ
1. อยากจะถามว่ามีมครเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างมั้ย เผื่อว่าคนร้าายจะเป็นคนเดียวกัน รูปบัตรพนักงานอยู่ข้างล่างนะครับ

2. อยากจะฝากไว้เป็นอุทาหรณ์​ครับ ผมว่าจริงๆแล้วคนดีๆมีน้ำใจในกรุงเทพฯ​มีเยอะนะครับ แต่มันก็มีมิจฉาชีพหลายคนฉวยโอกาสจากตรงนี้ไปเหมือนกัน

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ