คือว่าเราที่ทำอะไรช้าแล้วพอเราทำงานส่งกันเราจะเป็นคนที่ทำช้ากว่าเพื่อนเลย แล้วเราก็พอดูออกบ้างว่าเพื่อนไม่ค่อยพอใจนักกบการที่เราทำอะไรชักช้า
ช่วงนั่นเราจะเงียบไม่เลย เพราะกลัวว่าจะพูดอะไรไม่เข้าหูเพื่อน เรามักจะโดนเพื่อนด่าว่าโง่อยู่บ่อยๆ สมองช้าทำอะไรไม่ทันเพื่อนเลยสักอย่าง คือเราก็เป็นเด็กใหม่ที่พึ่งย้ายเข้ามาตอนม.4 แล้วเรายังไม่ค่อยกล้าทำอะไรมากสักเท่าไหร่เพราะยังไม่ค่อยรู้จักใครมาก พอเวลวเพื่อนเราเจอกบเพื่อนเก่าของพวกเขาตอนม.ต้ม เราก็จะรู้สึกว่าเราไม่มีตัวตนอยู่ในนั่นเลย มันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า เราแค่อยากให้เพื่อนเข้าใจเราบ้าง (เราเป้นคนที่ซื่อๆ ซื่อมากๆใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด แล้วเรายังมีปัยหากับเพื่อนในห้องซึ่งตอนแรกเราก้อพอจะเข้ากันดีเพราะชอบเอาเรื่องเพื่อนในกลุ่มเราไปเล่าให้คนนั่นฟัง และพอเราก้อไม่ถูกกันเพราะเรื่องไร้สาระ แล้วเราก็โดนด่าว่า นกสองหัว เราว่าเราสมควรโดนด่าน่ะ แล้วเวลาเพื่อนถึงเรื่องคนที่เราไม่ถูกกัน เราก็รู้สึกผิดมาก เพราะว่าเราเอาเรื่องของเพื่อนในกลุ่มเราไปพูดให้คนที่เราไม่ถูกกันฟัง ซึ่งตอนแรกก้อถูกกันดี)