ขอเริ่มเลยแบบก็ งง หน่อยนะเพราะพึ่งจะตั้งกระทู้ครั้งแรกหลังจากเป็นผู้อ่านมานานมาก มันอยากแชร์ประสบการณ์ตัวเองคะ

เรื่องคือเรามีแฟนที่คบหาดูใจกันมานานพอสมควรก่อนจะตัดสินใจมาอยู่ด้วยกันเราก็คิดอยู่นานว่าสมควรมาไหมเพราะเองก็ไม่อยากเจออะไรมากมายกลัวมันจะเจ็บ คือ นิสัยแฟนเราคือเจ้าชู้คือทุนเดิม แล้วอีกอย่างงานเขาต้องพบปะผู้คนทุกรูปแบบแลกไลน์คุยงานกับลูกค้าทุกวันวันละ 5 คนอย่างต่ำ ซึ่งเองก็ไม่ไว้ใจเท่าไหร่แต่ก็งานเขาเราไม่อยากยุ่ง คุยกันมาสักพักเขาเราสารภาพว่าเขายังมีคุยกับแฟนเก่าเขาบ้าง มีมาหาแต่แค่แวะเอาของมาให้ เรามาทีหลังเราก็ยังคิดว่าเออคงจะแค่นั่น แฟนเราน่ารัก นิสัยเป็นผู้ใหญ่ อ่อ... ลืมบอกไปแฟนเราห่างจากเรา 7 ปี ค่อนข้างจะแก่กว่าแต่ด้วยนิสัยเราคือเรานิสัยผู้ใหญ่เลยเข้ากันง่ายไม่ใช้เวลาปรับตัวยาก เราก็คบกันมาเรื่อยๆเริ่มเรียนรู้กันและกัน สนิทใจกัน เริ่มเปิดตัวเราบ่อยขึ้น เราก็เริ่มสงสัยอะไรบางอย่างว่าทำไมทุกคนดูสับสนกับความรักเรา จนเราก้าวเข้ามาในชีวิตเขามากขึ้น เราแทบจะช็อคขณะที่ความรักเรากำลังไปได้สวยงามครั้งแรกที่เราก้าวขาขึ้นมาบ้านเขา แทบไม่อยากเห็นนั่นคือข้าวของ เสื้อผ้า ทุกอย่าง ตั้งสติได้เราเลยถามแฟนเขาบอกว่าแฟนเก่าออกไปไม่เอาไรสักอย่างนานแล้ว ปล.เก็บความรู้สึกสงสัยไว้ในใจอีก  ความรักดำเนินต่อไปจนถึงวันหนึ่งเกิดมีผู้หญิงปริศนาโผล่มาเราตั้งรับไม่ทันครั้นนั่นเราสั่นทำไรไม่ถูก อยู่ๆแฟนเราขอร้องเราว่า ถ้าเขามีอีกคนต้องรับผิดชอบจะรับได้ไหม อยู่แล้วไม่ได้แน่นอน จนถึงนาทีที่ต้องตัดสินใจเราเลยขอรู้จักผู้หญิงคนนั่น เรามารู้ทีหลังว่าคนนั่นมาพร้อมๆกับเราเขาค่อนข้างจะได้ใจแฟนเรามาก เราทำใจไม่ได้แต่ก็เลิกไม่ได้มันสับสนไปหมด เพราะผู้หญิงคนนั่นไม่เคยสนใจ ไม่เคยแคร์แฟนเราเท่าไหร่เลย ไม่ค่อยโทรไม่ค่อยไลน์ไม่มีเฟช ไม่รู่เราจะรู้สึกไงตอนนั่นมีแต่น้ำตาไหลออกมา
จนวันหนึ่งแฟนเราขอให้เรามาอยู่บ้านด้วยเราก็แน่ใจแฟนว่าคงอยากสร้างความมั่นคงแล้ว แต่มันพังตั้งแต่คิดเรายังไม่ทันมาอยู่เราแค่ก้าวเข้ามา ผู้หญิงที่นั่น (ขอเรียกนามสมมุติ ว่า .. สอง ) สองมาบ้านมาเคาะประตูเรียกแฟนเราทันใดนั่นแฟนเราทำไรไม่ถูกไม่อยากเสียทั้งสองไป สองโวยวาย เราก็ร้องไห้ สุดท้ายแฟนเราพาเราหนีออกไปทั้งที่เราไม่โอเค เราบอกให้เขาไปรับผิดชอบคนนั่นเราเจ็บคนเดียวพอแล้ว วันนั่นสองเคาะอยู่นานจนแน่ใจว่าแฟนเราไม่ได้มีแค่เขา เขาก็หนีไปคนละทาง จากครั้งนั่นสองหนีไปเลยไม่ติดต่อมา จนแฟนเราตามง้อเราเราใจอ่อนในอภัยอีกครั้ง.....


แล้วครั้งนี้เป็นการให้อภัยแล้วมาอยู่บ้านด้วยกัน เราดำเนินชีวิตปกติ เฝ้าธุระกิจของเรา ไปเรื่อยๆ ก็มีปัญหาเข้ามาหนักแทบจะล้มละลายหนีที่ภรรยาเก่าเขาสร้างไว้มหาศาลกลับมาท้วงชื่อแฟนเราหนีไม่พ้นต้องรับกรรมเครียดกันมาก แล้วมันคือ ปัญญาที่ซ้ำซ้อนไปอีกระหว่างที่เรามีปัญหาสองกลับมาอีก สองกลับมาขอคืนดีเอง บอกขอร้องแฟนเราให้เข้าใจตอนที่เขาหนีไป  .. ‼️หลายคนคงสงสัยว่าเออทำไมสองถึงมีสิทธิทำได้ทุกอย่างเหมือนเรา ขออธิบายว่า เราผิดเองที่ยอมให้เขามายุ่งกับแฟนเรามากมายแต่แรกจนเขาคิดว่าแฟนเราไม่มีเรา เหลือแค่เขาเขาเลยทะนงค์ตัวเองแบ้วอีกอย่างเราไม่ยุ่งกับสองเราอยากอยู่แต่ตัวเอง ตอนนั่นคิดสั่นไป ..  เข้าเรื่อง ขณะที่เราเจอปัญหาเรื่องเงินที่แฟนเก่าโกงไป สร้างหนี้ไว้เยอะมาก เราก็ต้องเสียใจที่แฟนเราแบ่งใจให้อีกคน มากเลยตอนนั่นอยากหนีไปไกลๆ แต่ทำได้แต่คิดเพราะห่วงแฟน เขาเครียดหนัก เราก็ช่วยกันแก้ปัญหาเรามีเงินก้อนหนึ่งเราให้เขาลงทุนไปหมดเลย จน....เราแทบไม่เหลืออะไรแต่เราไม่บอกแฟนเรากลัวแฟนเราไม่สบายใจแกล้งยิ้ม แกล้งมีความสุขต่อไป ทั้งที่เจ็บเจียนขาดใจ

แล้วเราก็ประคองกันมาเรื่อยๆ สุข ทุกข์กันมาเรื่อยๆ
จนวันหนึ่งสองมาลาแฟนเราไป กทม. เราก็ด้วยภาระหน้าที่ต้องไปทำงาน ก็ไม่ได้คุยกับแฟนมากพอรู้ว่าสองจะไปแต่ก็ไม่คิดไร เพราะไม่อยากยุ่ง ช่วงนั่นเราจะ 2-3 วันกลับบ้านที เลยเอาเงินไว้กะแฟนก้อนสุดท้ายไว้ใจเขากลัวเขาต้องใช้ด่วนให้สำรองไปก่อนจนในที่สุดเจ็บซ้ำซากก็มาอีกแล้ว เรากลับมาบ้านเราต้องการเอาเงินไปใช้ตรวจสภาพรถ ..สิ่งที่เราได้ยินคือ แฟนเราบอกเราว่า ไปส่งสอง กทม เขาไม่มีอะไรเลยพ่อแม่เขาจนเลยเอาเงินให้เขาจนหมดแล้ว เราพูดไม่ออกเราได้แต่ถามตัวเองว่าเราผิดอะไรหรือถึงทำกะเราแบบนี้ แฟนเราก็ได้แต่บอกเราว่าจะรีบหาเงินมาให้คืนเรารู้สึกแย่สุด เหมือนแบบ”เอ้าอี กูหามายากลำบากเอาไปง่ายๆงี้เลยหรอ “  เราถามแฟนเราว่าถ้ารักสองก็ไปหาสองจะมาอยู่กับเราทำไม เขาก็บอกเขาอยู่กับสองไม่ได้ สองทำไรไม่เป็น คุณหนูมาก ไม่กิน ไม่เที่ยวไปแต่วัน .. ทุกคนคะนึกภาพตามนะ มันเจ็บมากๆ สรุปเราเหมือนทาสรักอ่ะตอนนั่นเราได้แต่เอ๋อนึกไรไม่ออก

ยังไม่จบแค่นี้นะ ฝากไว้ก่อนเดี๋ยวมาต่อจ้า
ปล.นี้แค่เริ่มเรื่องเองนะ