หลายวันมานี่  เพิ่งว่างครับ   ขอเล่านิทานสักเรื่อง
ฝนซา  ฟ้าก็ใส  ก็ต้อง นิทานดวงดาว







ว่าก็ว่าเหอะ
ผมว่า  ตอนนี้  สมาชิกห้องราชดำเนินเสพติดมาม่ากันอย่างหนัก   งอมแงม




สาเหตุคงเพราะ  มาม่าในราชดำเนิน  ไม่ใช่การทะเลาะเบาะแว้งกันอย่างที่เคยเป็นมา
แต่คือเรื่องการเอา "ความจริง"  มาทำลาย "ความเท็จ"

น่าดีใจนะครับ   ที่สังคมเราให้ความสนใจความจริง  หลังจากโดนความเท็จ "ครอบ" มานาน





หลายคนมาก  ที่โดนความเท็จเล่นงาน   น้อยบ้าง  มากบ้าง  เบาบ้าง  หนักบ้าง  แตกต่างกันไป
สู้กับความเท็จมานาน  แต่สู้ยาก  เพราะความเท็จจะได้เปรียบความจริงตรงที่ว่า  โกหกสร้างเรื่องยังไงก็ได้ไม่มีวันจบ

อธิบายเรื่องนี้  แก้ไขเรื่องนั้น  ความเท็จก็สร้างเรื่องใหม่ให้อีก  แบบนี้เรื่อยมา
ผู้โดนความเท็จเล่นงาน  จึงเหมือนคนอยู่กลางทะเลแห่งความเท็จ  กระหายความจริง

เมื่อ "ความจริง" ปรากฎตัว
ก็เหมือนโอเอซิสกลางทะเลทราย

เพลิดเพลินกับมาม่า  เหมือนเล่นเกมต่อจิ๊กซอว์
แต่ละช็อต  แต่ละฉาก  แต่ละซีน  เล่นเอาซี๊ดปากซี๊ดคอไปตาม ๆ กัน

เพราะไม่นึกว่ามาม่าจะให้ความจริงอันชัดเจนขนาดนี้
ขนาดที่ว่า  หากเป็นคนปกติ   ต้องอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

แต่แปลก  ตัวละครแต่ละตัว   ขนาดล่อนจ้อนกลางตลาด   ยังไม่สะดุ้ง
เพราะถือว่า  เก่งกาจในการสร้างความเท็จ เล่นบทบาทใสซื่อกลบเกลื่อนได้อย่างไม่รู้สึกรู้สา

ก็อย่างว่า  ก็มีทางเดียวนี่   ไม่ทำคิกขุใสซื่อ หรือทำตัวว่าฉันโดนใส่ร้าย ฉันโดนอาฆาต  โดนหักหลัง  ฉันโดนกระทำ
จะให้ทำอย่างอื่นอะไรได้



ผมบอกอยู่เสมอ ว่า  ความจริงนั้น แม้จะมาถึงช้า  แต่มาแน่

ก็หวังว่า  มาม่าในช่วงนี้จะทำให้เพื่อนสมาชิกได้รับรู้และเข้าใจ มองเห็นว่า อะไรเป็นอะไร
แยกแยะเรื่อง ความจริง กับ ความเท็จ   ออกจากคำว่า พวก  ได้

ไม่ใช่ยังหลงติดอยู่กับมายาคติที่ว่า  แดงด้วยกัน  สลิ่มเหมือนกัน  ต้องช่วยกัน ปกป้องกัน
ถูกผิดไม่สน

แล้วราชดำเนินเราจะกลับมาเหมือนเดิม
เถียงกัน ด่ากันบ้าง  จบเรื่อง จบวันไป   วันใหม่ซัดกันใหม่  ไม่เล่นนอกลู่นอกทาง



ความเท็จ  ความหลอกลวง  ไม่คงทน  ไม่ใช่คำตอบ
ความจริงต่างหากที่คงทน และเป็นคำตอบ

จริงไหมครับ









ขอบคุณพี่เหมียวหง่าว