เรื่องมันมีอยู่ว่าแม่เราเป็นคนที่หัวสมัยใหม่และติดเฟสบุ๊คค่ะ
เวลาจะไปไหนหรือทำอะไรนางจะต้องถ่ายรูปลงเฟสก่อนเสมอ ด้วยความที่อยู่บ้านกับแม่แล้วก็ยายกันสามคน (พ่อเราอยู่กรุงเทพฯ) เวลาจะแต่งตัวหรืออัพรูปลงเฟสบุ๊คจะมาถามเราเสมอ เราก็เลยได้แต่เออออตามไป เพราะเอาตรงๆ รูปแต่ละรูปที่นางเอามานี่แทบไม่ต่างอะไรกันเลย//ฮา และอย่างที่บอกไปว่านางชอบถ่ายรูปมาก โดยเฉพาะเวลาไปกินข้าวข้องนอกนี่แหละที่นางจะถ่ายก่อนกินเสมอ ก็เลยเกิดเรื่องขึ้นจนได้
วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายแม่เลยพาเราไปเลี้ยงฉลองที่ฟูจิกันสองคน แล้ววันนั้นเราหิวมากเพราะไม่ได้กินข้าวเที่ยง ด้วยความที่มากันสองคนเลยคิดว่าเอาน่ะ นางคงไม่ถ่ายรูปหรอกมั้ง พออาหารมาเท่านั้นแหละแล้วเรากำลังจะตักกิน แม่แกก็พูดว่า"เดี๋ยว
ลูก! แม่ขอถ่ายรูปก่อน" ถ้ามีใครเข้าใจความรู้สึกเราก็จงนึกภาพตามนะคะ อาหารอยู่ตรงหน้า กระเพาะกำลังส่งเสียงประท้วง แต่กินไม่ได้นี่มันทรมานนะเว้ย! แต่เราเองก็ไม่อยากทะเลาะกับแม่เลยพยายามตามใจนางไปก่อน แม่ให้เราถ่ายรูปแม่กับอาหารให้ แต่ถ่ายไปได้สองซ็อตแล้วยังไม่ถูกใจจะให้ถ่ายอีกรอบ คือตอนนั้นเราหิวมากจนทนไม่ไหวเลยโวยไปวว่า"แม่! จะถ่ายอะไรหนา หนูหิวแล้วเนี่ยะ!"แล้วหลังจากนั้นแม่ก็โกรธแล้วด่าเราว่า"ทำไมเป็นเด็กแบบนี้! แค่ให้ถ่ายรูปให้แค่นี้ยังถ่ายให้ไม่ได้! เห็นแก่ตัว!" อะไรทำนองนี้แล้วนางก็แย่งโทรศัพท์ไปถ่ายเอง แต่เราเองก็รู้สึกผิดนะ ตั้งใจจะขอโทษแต่นางดันพูดแทรกมาก่อนว่า"เห็นมั้ย! เพราะลูกแม่เลยยิ้มไม่สวยเลย!"
จำได้เลยว่าตอนนั้นสมองหยุดทำงานไปแว้บนึง...
หลังจากนั้นก็ได้แต่คิดว่า...
โกรธหนูเรื่องนี้หรอค๊าาาาาาาาาา!!!!?!
สุดท้ายก็ไม่ได้ขอโทษแม่ (เพราะยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น)
(จะบาปไหมถ้าสารภาพว่าคืนนั้นแอบไปนั่งหัวเราะเรื่องนี้อยู่คนเดียว)
เมื่อคุณมีแม่ติดโซเชียล
เวลาจะไปไหนหรือทำอะไรนางจะต้องถ่ายรูปลงเฟสก่อนเสมอ ด้วยความที่อยู่บ้านกับแม่แล้วก็ยายกันสามคน (พ่อเราอยู่กรุงเทพฯ) เวลาจะแต่งตัวหรืออัพรูปลงเฟสบุ๊คจะมาถามเราเสมอ เราก็เลยได้แต่เออออตามไป เพราะเอาตรงๆ รูปแต่ละรูปที่นางเอามานี่แทบไม่ต่างอะไรกันเลย//ฮา และอย่างที่บอกไปว่านางชอบถ่ายรูปมาก โดยเฉพาะเวลาไปกินข้าวข้องนอกนี่แหละที่นางจะถ่ายก่อนกินเสมอ ก็เลยเกิดเรื่องขึ้นจนได้
วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายแม่เลยพาเราไปเลี้ยงฉลองที่ฟูจิกันสองคน แล้ววันนั้นเราหิวมากเพราะไม่ได้กินข้าวเที่ยง ด้วยความที่มากันสองคนเลยคิดว่าเอาน่ะ นางคงไม่ถ่ายรูปหรอกมั้ง พออาหารมาเท่านั้นแหละแล้วเรากำลังจะตักกิน แม่แกก็พูดว่า"เดี๋ยว
ลูก! แม่ขอถ่ายรูปก่อน" ถ้ามีใครเข้าใจความรู้สึกเราก็จงนึกภาพตามนะคะ อาหารอยู่ตรงหน้า กระเพาะกำลังส่งเสียงประท้วง แต่กินไม่ได้นี่มันทรมานนะเว้ย! แต่เราเองก็ไม่อยากทะเลาะกับแม่เลยพยายามตามใจนางไปก่อน แม่ให้เราถ่ายรูปแม่กับอาหารให้ แต่ถ่ายไปได้สองซ็อตแล้วยังไม่ถูกใจจะให้ถ่ายอีกรอบ คือตอนนั้นเราหิวมากจนทนไม่ไหวเลยโวยไปวว่า"แม่! จะถ่ายอะไรหนา หนูหิวแล้วเนี่ยะ!"แล้วหลังจากนั้นแม่ก็โกรธแล้วด่าเราว่า"ทำไมเป็นเด็กแบบนี้! แค่ให้ถ่ายรูปให้แค่นี้ยังถ่ายให้ไม่ได้! เห็นแก่ตัว!" อะไรทำนองนี้แล้วนางก็แย่งโทรศัพท์ไปถ่ายเอง แต่เราเองก็รู้สึกผิดนะ ตั้งใจจะขอโทษแต่นางดันพูดแทรกมาก่อนว่า"เห็นมั้ย! เพราะลูกแม่เลยยิ้มไม่สวยเลย!"
จำได้เลยว่าตอนนั้นสมองหยุดทำงานไปแว้บนึง...
หลังจากนั้นก็ได้แต่คิดว่า...
โกรธหนูเรื่องนี้หรอค๊าาาาาาาาาา!!!!?!
สุดท้ายก็ไม่ได้ขอโทษแม่ (เพราะยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น)
(จะบาปไหมถ้าสารภาพว่าคืนนั้นแอบไปนั่งหัวเราะเรื่องนี้อยู่คนเดียว)