สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราบอกก่อนเลยนะคะว่าตั้งเเต่เกิดมา18ปีเราไม่เคยนอนหรือพูดละเมอเลย
เเต่เหตุการณ์เมื่อวานทำให้เราสงสัยว่ามันคือการละเมอหรือเปล่า
เราจะเริ่มเลยนะคะ ปกติเราจะนอนเป็นคนสุดท้ายในบ้านทุกคืนเพราะเราอ่านหนังสือสอบ
ซึ่งทุกครั้งเราจะเอาโทรศัพท์ไปไว้ที่ห้องเเม่จะได้มีสมาธิ เมื่อคืนเราตั้งเป้าว่าจะอ่านถึงตี 1 พอประมาณ เที่ยงคืน 45
เราเมื่อยเลยลงไปกลิ้งบนเตียง เเต่เรารู้สึกตัวอีกทีคือเเม่เข้ามาปลุกตอน 8 โมงเเล้วเเซวว่าทำไมใส่เเว่นนอน
ตอนเเรกเราก็นึกว่าเราคงเผลอหลับไป เเต่พอเราสังเกตดีๆ ตอนเราลงมากลิ้งโคมไฟที่โต๊ะอ่านหนังสือเรายังไม่ได้ปิดเลย
ผมก็ยังไม่ได้ปล่อย ประตูห้องนอนก็ล็อค ยิ่งไปกว่านั้นคือทำไมโทรศัพท์ถึงมาอยู่ข้างๆตัวเรา เเล้วพอเราเปิดเข้าไปดูมันขึ้นว่าเราตั้งปลุกไว้ตอนตี 2ครึ่ง
เเละคือเราตั้งรหัสผ่านโทรศัพท์ไว้ คือเราจำไม่ได้เลยจริงๆ ความทรงจำสุดท้ายคือตอน 0.45 เเล้วการที่เราจะไปเอาโทรศัพท์ที่ห้องเเม่คือต้องเดินผ่านห้องโถงกลางบ้าน
ซึ่งที่พื้นคือมีของวางเต็มไปหมด เเล้วในห้องเเม่คือเปิดไฟห้องนำไว้อย่างเดียวคือค่อนข้างมืดมาก ตอนเเรกเราก็นึกว่าเเม่คงเข้ามาเจอ
เเม่บอกเเม่เข้ามาปิดเเอร์ตอนตี5เฉยๆก็เห็นว่าโคมไฟปิดอยู่เเล้ว เเล้วเเม่ก็รู้สึกตัวตอนเราเข้าไปเอาโทรศัพท์ (เเม่เราเป็นคนตื่นง่าย) เเต่ไม่ได้ดูเวลา
เราเลยงงมากๆ มันเรียกว่าเดินละเมอใช่มั้ยคะ