มีเรื่องจะเล่า

คือเรากับเเฟนคบกันจะ 6 เดือนเเล้วเเต่ก็ดันมาเลิกกันด้วยเหตุผลที่ว่าอะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิม
เราอยู่ไกลกัน ติดต่อกันน้อยลง เราเป็นคนบอกเลิกเค้าเองจริงๆมันก็ควรเลิกกันตั้งนานเเล้ว
ไม่ควรคบกันตั้งเเต่ต้นด้วย เหมือนเรารักเค้าอยู่ฝ่ายเดียวเวลาเดินไปไหนมาไหนเราก็ชวนเค้าคุย
ชวนเค้าทำ เเบบเหมือนฝืนอ่ะ คอยเทคเเคร์เค้า คอยทำให้ทุกๆอย่างในขณะที่เค้าไม่เคย
ให้อะไรเรากับเเม้เเต่การเเสดงความรักมันก็รู้สึกน้อยใจ เสียใจขนาดบอกรักยังต้องขอเลย
เรารักเค้ามากรักจริงๆ เเต่มันเหนื่อยเหลือเกิน ทำไมเธอไม่เคยเเคร์เราว่ะเคยรักกันบ้างมั้ย
บางเรื่องที่ควรทำทำไมเธอไม่ทำ  มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอก  เราเหนื่อยเหนื่อยที่ต้องเข้าหาเธอ
ชวนเธอคุย เเค่คุยอ่ะมันยากมากอ้อว่ะ ถึงวันนี้เราก็ได้รับรู้เเล้วว่าเราเหมือนอากาศในสายตาเค้า
เราเคยทดลองไม่ทักไม่มองไม่เข้าหาเค้า 1 เดือน ผลก็คือเค้าก็เฉยไม่ทักไม่มองไม่เข้าหาเรา
ตอนนั้นเราตกใจมาก สุดท้ายเกือบ 2 เดิอนที่เราไม่คุยกันเราไปทักเค้าก่อน ตอนนั้นเรารู้เเล้ว
ว่าเรามั้นไม่สำคัญ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันส่าเราไม่ดีหรอ ของเเพงๆเธอไม่มีตังค์เราเข้าใจ
เธอชอบเล่นเกมติดเกมเราให้เวลาเธอเล่น เธอเหนื่อยอยากพักโอเครเราเข้าใจ เธอติดเพื่อนไม่เป็นไร
เราเข้าใจ เธอไม่รู้จะคุยอะไรกับเราไม่เป็นไรเราเข้าใจ เธอลืมวันครบรอบ
ไม่เป็นไรเดือนหน้าก็มี  มันคงน้อยเกินไป ไปเถอะผู้ชายเเบบเธอไปเถอะไป้ไอหัวครก
เราคงไม่รักใครง่ายๆอีกเเล้ว 😂👌🏻


มีเหตุการณ์ที่พีคอยู่เหตุการณ์นึง
เรางอนเค้าเราจะไปเที่ยวด้วยกัน เเล้วเราเดินหนีเค้าไปกลับบ้าน เเล้วเค้าก็ไม่ง้อเราเเล้วไปเที่ยวกับเพื่อนโดยไม่สนใจเรา
เขี่ยใจทำด้วยอะไร ขอบคุณตั้งเเต่คบกับมากูไม่เคยมีความสุขเลย  สองคำสั้นๆ ไอ้