คืออยากทราบว่าตัวเองมีทิฐิอย่างที่เพื่อนกล่าวไว้หรือเปล่า

คือกับเพื่อนๆ ผมจะเป็นคนเข้าหาตลอด เป็นคนเริ่มชวนคนอื่นทำโน่นทำนี่ ถ้าไม่ชวนพวกมันก็ไปกันเอง ไม่ชวนผม เวลามันได้ชวน จะไม่ว่างยังไงผมก็ต้องไป กลัวว่าคราวหน้าจะไม่ชวนอีก กินเหล้ากินยาก็ต้องเป็นคนหิ้วไป ถ้าพวกมันกินกันเองมันจะไม่เรียกผม บางทีมีบอกผมไม่ยอมไปกินไปเล่นกันพวกมันอีก ผมนี่งงยิ่งกว่างง

พักหลังมันรู้สึกเหนื่อย คิดในแง่หนึ่งว่า เราคงไปทำอะไรไม่ดีหรือมีนิสัยไม่ดีบางอย่าง ที่พวกมันไม่อยากคบ หรือถ้าไม่ใช่ เราก็เคยทำแบบนี้กับคนอื่นคือไม่สนใจใคร ตอนนี้ก็เลยโดนสนอง เลยปล่อยวาง ไม่คิดมาก กลับมาอยู่กับตัวเอง มันเลยห่างอย่างอัตโนมัติ

กลับกลายเป็นว่า พอห่างๆมาจริงๆจังๆ เพื่อนหาว่าผมหยิ่ง ถือตัว โลกส่วนตัวสูง หนักเข้าหาว่าผมลืมกำพืด ทั้งๆที่แต่เดิมก็ผมเป็นฝ่ายเข้าหาเอง เหมือนกับว่าที่มันยอมคบกับผมถือเป็นบุญคนกับผมท่วมหัวกระนั้น ผมว่าผมเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับซะอีก

สุดท้าย มันบอกให้ผมลดทิฐิบ้าง

เลยอยากถามครับ แบบนี้เรียกว่ามีทิฐิจริงๆหรือครับ เท่าที่รู้จักตัวเอง ผมว่า ผมออกจะอ่อนน้อม ประนีประนอม  ความรู้สึกตอนนี้ก็เพื่อนๆกลุ่มนี้ คือเหนื่อย ปล่อยวาง แค่อยากถอยออกมาเพื่อความสบายใจแค่นั้นเอง

หรือเพื่อนๆที่มีประสบการณ์แบบนี้ จะจัดการกับชีวิตตัวเองยังไงครับ