ตามความเห็นสามเลยครับ ทุกแนวมันมีวิธีเล่น สำเนียง มีทฤษฎีของมันจริงๆ นอกจากคนเล่นคนนั้นจะเกิดมาเพื่อดนตรีแนวนั้น เล่นอะไรมาก็เป็นบลูส์เป็นร็อคเป็นฟังก์ไปหมด5555+ (ซึ่งก็อาจจะมีจริงๆ)

ประสบการณ์ผมนะครับ

แต่ก่อนไม่เคยศึกษาทฤษฎีเลยเป็นหลายๆปี อยากเล่นแนวไหนอาศัยการฟังเยอะๆ แกะตาม เล่นตาม นำมาปรับใช้ จนการเล่นแบบนั้นมันซึมเข้าตัวเรา ผมคิดว่ามันก็เพียงพอแล้ว
แต่พอมาหลังๆ กลับรู้สึกว่าที่เราเล่นได้ มันก็แค่เกิดจากการฟังมาเยอะๆแล้วนำมาปรับใช้เท่านั้นเอง ซึ่งใช้เวลานานมากกว่าจะเล่นได้ แต่ถ้าให้คิดเอง เล่นเอง หรือแจมกัน จะรู้สึกว่ามันยากๆและตันๆไงไม่รู้ รู้สึกเดิมๆไม่ไปไหน อะไรที่แปลกใหม่เราก็จะงงๆ ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจเยอะ
เลยเริ่มศึกษาทฤษฎีเพิ่มบ้าง คอร์ด สเกล โหมด โดยไม่ได้ลงลึกก็เพียงพอแล้ว ถ้ายิ่งศึกษาและฝึกเยอะๆก็ยิ่งดีเข้าไปอีก
พอเราศึกษาเราจะรู้เลยว่าที่เราเล่นมาทั้งหลาย มันก็จะเชื่อมโยงกัน เราจะเข้าใจหลักการมากขึ้น เวลาเล่นต่อไปจะเล่นด้วยความเข้าใจไม่ใช่แค่ฟังมาเล่นอย่างเดียว การเล่นจะหลากหลายขึ้น ต่อให้แนวที่ไม่เคยฟังเลย เราจะจับทางได้ง่ายขึ้น จากที่ไม่เคยได้เลย
แต่ก็ต้องควบคู่กันไปทั้งทฤษฎีและการฟังมากๆเพื่อให้ได้เทคนิคแนวนั้นและสำเนียงแนวนั้นชัดๆ

ดังนั้นการเล่นดนตรี ทฤษฎีและการฟังก็สำคัญเท่ากับการเล่นเลย หากไม่รู้อะไรเลยเราคงเล่นออกมาไม่ได้ ควรศึกษาครับ ไม่ยากหรอก ถ้าเล่นดนตรีมาพอสมควรเราก็จะอ๋อ เพราะมันก็คือสิ่งที่เราเล่นมาตลอดนั่นแหละ การศึกษาทฤษฎีเองแค่เผินๆอาจจะไม่ได้ทำให้เก่งเป็นปรมาจารย์ แต่ก็เพียงพอแค่ให้เข้าใจและเล่นได้ดีแล้วครับ