สวัสดีครับทุกท่าน ผมคุกกี้คามุอิครับ


ผมสื่อสารแย่มาตั้งแต่เล็กยันโต แต่ผมในวัยเด็กมีพลังด้านความจำสูงทำให้ตอนเด็กเรียนสูง เรื่องสื่อสารแย่ แต่การเรียนมันเป็นอีกอย่างเลย

ผมเริ่มเรียนต่ำลงหลังจากป่วยโรคปอดเมื่อมอสาม ผมก็สูญเสียพลังจำ จากนั้นไม่ขยัน ไม่ขวนขวายที่จะหาความรู้ มัวแต่ทำสิ่งไร้สาระ การจำขึ้นใจใช้เวลาอ่านห้าสิบหกสิบเที่ยว ขี้เกียจท่อง

สื่อสารแย่คงไม่ใช่ว่าการเรียนเกี่ยวข้อง มันรับปัจจัยมาจากสิ่งต่างๆ การใช้ชีวิต ความรู้รู้อะไรที่น้อยเกินไป อยู่กับเสียงเพลงมากเกินไปจนประสาทรับรู้ด้อย แล่นแต่เรื่องเพลง ปัญหาสายตาเอียง สิ่งที่สั้นๆสมองสะสมได้ง่ายกว่าสิ่งยาวๆ เยอะๆ การเรียบเรียงเรื่องราวแย่มาแต่เล็ก ฟุ้งซ่านกับเรื่องรัก ยิ่งตอนมหาวิทยาลัยมีการสูบบุหรี่เข้ามาด้วย อยากโทษนักศึกษาหัวกะทิที่สูบก่อนให้เห็นแล้วนำมาเลียนแบบเพราะไม่รู้ว่าทำไมเขาเรียนดี แต่ต้องโทษตัวเองที่สูบตามแล้วเรียนห่วย ติดบุหรี่มาตั้งแต่ 2552

ผมควรเรียกสภาวะสมองแบบนี้ว่า สติ มากกว่าสภาวะออทิสติก

ว่ากันว่าใครเป็นออทิสติกแท้ต้องเป็นตั้งแต่กำเนิด แต่กรณีผมมันยังไม่ใช่ออทิสติกจริง สื่อสารอาจจะแย่ วกไปวนมา แต่ผมคิดว่าพลังรับรู้ตอนโตที่มันมีน้อยนิดยังพอรับไปปรับปรุงตัวเอง ส่วนออทิสติกนั้นประสิทธิภาพปรับปรุงคงน้อย ต้องใช้แพทย์เฉพาะทางด้านรักษาออทิสติกคอยดูแล


สรุปคือ สติครับ โทษตัวเองว่ามีสภาวะออทิสติกเข้ามาทำร้าย เพราะมันดูแล้วคล้ายคลึงกัน และช่วงเวลาหนึ่งตอนมัธยมปลายจึงถูกผู้คนทางอินเตอร์เนทให้ฉายาออทิสติก

เรียนมหาลัยมาหลายที่หลายคณะ ล่าสุดผมาเรียนนิเทศเสียด้วยสิ
คงเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง

ผมมันเป็นคนเดียวหรือจะมีหลายคนที่ด้อยแบบนี้แล้วพยายามค้นหาคำตอบให้เจอ

เอาล่ะ พล่ามมาเยอะแล้ว ขอความเห็นเพิ่มเติมครับ