.   

แด่....."น้องบอมวงโยฯ"
เด็กชายบริบูรณ์. จันทร์ขาว ชั้น ม.3
โรงเรียนมาลาสวรรค์พิทยา

๐ แว่วสำเนียง. เสียงเจ้า. ตอนเข้าแถว
ทุกเช้าแจ้ว. แว่วเสียง. สำเนียงใส
วงดนตรี. บรรเลง. เพลงชาติไทย
สัญญานใจ. สัญลักษณ์. จากวงโยฯ

๐ มาทุกครั้ง. ฝังใจ. ได้ยินผ่าน
รุ่นต่อรุ่น สืบสาน มานานโข
จากน้องเล็ก. ครูปลูกฝัง. ยังรุ่นโต
เป็นวงโย. ธวาทิต. ศิษย์มาลาฯ

๐ เสร็จจากเรียน. ยามเย็น. เห็นพี่น้อง
กระเป๋าคล้อง. สองมือ. ถือกีต้าร์
ภาพที่เคย  ได้เห็น. จนเจนตา
สวยนักหนา. น่าชม. ดูสมวัย

๐ ภาพคุ้นตา มาวันนี้  ไม่มีแล้ว
เสียงแตรแผ่ว. วังเวง. เพลงหวนไห้
พระเจ้ามา. คอยรับ. เจ้ากลับไป
แสนอาลัย. คืนแดนดิน. ถิ่นวิมาน

๐ สิ้นสำเนียง. เสียงเจ้า. ตอนเข้าแถว
ไม่มีแล้ว. เพลงรับ. ตอนกลับบ้าน.
เพลงอำลา. อาลัยดัง. ก้องกังวาน
พร้องประสาน. เสียงส่ง ........"บอมวงโย"

"ครูเปี๊ยก"
28 กรกฎาคม 2561
       0049
เขียนไว้นานแล้ว. ตั้งแต่19 มิถุนายน 2561 ด้วยความสะเทือนใจ ไม่มีโอกาสได้ใช้ในวันสำคัญของน้องเขา
เพราะไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับหลานสาว เคยพบ เคยเห็นเป็นประจำ เช้า-เย็นขณะเล่นดนตรี
วงโยธวาทิตของโรงเรียน และเดินถือกีต้าร์ประจำตัว . เมื่อเลิกเรียนกลับบ้าน
ในฐานะคนชอบดนตรีเหมือนกัน.
ขอนำบทกลอนชิ้นนี้มาบันทึกความทรงจำฝากไว้ด้วยนะครับ