เราตอนนี้กำลังจะเข้าคณะศิลปกรรมศาสตร์ แล้วในคณะเราต้องรับน้องในระบบแบบพี่ว๊าก ซึ่งตอนนี้เราเป็นโรคขี้กลัวมากๆค่ะ 5555 ซึ่งในคณะก็จะมีระเบียบเยอะมากที่บังคับเด็กปี 1 อย่างเรา เราบอกเลยวาเราไม่ชอบมากๆ ยิ่งถ้าช่วงรับน้องเราจะคิดมากตลอด แต่ว่ายังไม่ถึงช่วงรับน้องนะคะ ตอนนอนเราก็นอนไม่หลับแม้อยู่บ้าน ชอบคิดเรื่องที่เราโดนในคณะ คิดในสิงที่เราทำแล้วมันน่าอาย เวลาคิดก็จะสะดุ้งตื่นหรือไม่ก็กระตุกบ่อยมาก แล้วยิ่งเราเป็นคนคิดมากอยู่แล้ว ยิ่งคิดเราก็ยิ่งนอนไม่หลับ ทุกวันนี้ตื่นมาก็จะปวดหัวมากๆ ปวดทั้งวัน กลัวทุกอย่าง ทำอะไรก็ไม่มีความสุข ไม่อยากเจอใคร อยู่กับใครก็ไม่กล้าเล่าปัญหานี้ให้ใครฟังเลยค่ะ แล้วยิ่งตอนนี้มีข่าวการรับน้องที่รุนแรงอยู่ ถึงแม้รุ่นพี่จะบอกว่ารับน้องสมัยนี้มันเบาลงแล้ว แต่เราก็ไม่ชอบให้ใครมาบังคับเหมือนกันค่ะ เราคิดมาตลอดว่า เราอุส่าสอบติดคณะนี้แล้วแท้ๆ แต่การอยู่ในสังคมแบบนี้ เราอยากจะลาออกตั้งแต่ตอนนี้ มหาลัยยังไม่เปิดเทอมเลยค่ะ
แล้วสิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับเราคือ ช่วงนี้เราคิดฆ่าตัวตายบ่อยมาก เคยคิดถึงว่า ถ้ารุ่นพี่ทำอะไรเราแรงเกินไป เราก็ขอตายต่อหน้าเพื่อนตรงนั้นไปเลย แล้วเราเครียดแบบสุดๆ ถ้าเพื่อนมองาที่เราเค้าจะคิดว่าเรามันเป็นคนปกติ ทำแะไรที่ไม่คิดว่าเราจะทำได้ ตลกเฮฮา แต่พอมาอยู่กับตัวเองเราซึมตลอด ซึมบ่อยมาก ไม่อยากยุ่งกับใครทั้งนั้น เมื่อไหร่เวลานี้มันจะหมดไปซักทีคะ แล้วเราจะทำยังไง ที่ทำให้เราเกร่งพอที่จะรับสถานการณ์นี้ได้ค่ะ
เครียดเรื่องรับน้องมากค่ะ ทำยังไดี
แล้วสิ่งที่น่ากลัวมากสำหรับเราคือ ช่วงนี้เราคิดฆ่าตัวตายบ่อยมาก เคยคิดถึงว่า ถ้ารุ่นพี่ทำอะไรเราแรงเกินไป เราก็ขอตายต่อหน้าเพื่อนตรงนั้นไปเลย แล้วเราเครียดแบบสุดๆ ถ้าเพื่อนมองาที่เราเค้าจะคิดว่าเรามันเป็นคนปกติ ทำแะไรที่ไม่คิดว่าเราจะทำได้ ตลกเฮฮา แต่พอมาอยู่กับตัวเองเราซึมตลอด ซึมบ่อยมาก ไม่อยากยุ่งกับใครทั้งนั้น เมื่อไหร่เวลานี้มันจะหมดไปซักทีคะ แล้วเราจะทำยังไง ที่ทำให้เราเกร่งพอที่จะรับสถานการณ์นี้ได้ค่ะ