...ส่วนใหญ่มักจะเจอบนโลกออนไลน์ค่ะ พอเจอตัวจริงเค้าก็ประทับใจตัวเราอยู่นะ แต่คุยกันได้ไม่นาน...

...ส่วนโลกของความเป็นจริง...

...ตัวเราก็ เป็น พนง อ๊อฟฟิตธรรมดา ถ้าไปทำงานก็ไม่ค่อยแต่งหน้าแต่งตัวเท่าไหร่ (ไม่ค่อยทัน ออกจากบ้านแต่เช้า)...

...ชอบไปกินข้าวเที่ยง กับ ผช ที่อ๊อฟฟิต (ปกติชอบกินข้างในเพราะมันร้อน ฝนตก ขี้เกียจเดิน) ตอนเย็นก็ติดรถเค้ากลับบ้านลงระหว่างทาง พยายามเอียงสายตา ส่งเป็นกระซิกๆให้ หนุ่มๆ อ๊อฟฟิตฝั่งตรงข้าม ก็มองนะ แต่ก็แค่ผ่านๆ...

...วันไหนไปกินข้าวคนเดียวก็พยายามไปนั่งตรงโต๊ะข้างๆติดกับ ผช แบบ ขอนั่งด้วยนะคะ เค้ากินเสร็จแล้วก็ไป...

...เคยจะลองจีบ ผช ในอ๊อฟฟิตเพิ่งเข้ามาใหม่ อ่อยอยู่ได้ 5 วัน ออกแหละ (ผิดอีก)...

...นั่งรถเมล์ ลงเรือ บีทีเอส ใต้ดิน วันหยุดก็ออกข้างนอกเกือบตลอดกรุงเทพมหานคร มี 50 กว่าเขต ไม่เจอเลยสักคน...

...มีคนในอ๊อฟฟิต เคยแนะนำให้ ก็ดันมีเมียซ่ะงั้น (คงคิดว่าจะเล่นด้วยมั้ง เพราะคนในนั้น ลูกใครผัวใครเอาหมด)...

...เคยหยอกๆกับพี่ในอ๊อฟฟิต ว่าหนูก็ยังไม่มีนะพี่ ก็จะไปมีได้งัยล่ะ ทำตัวกระโดกกระเดก ไม่สมกับเป็นกุลสตรี...

...เพื่อนสนิทก็บอก มันยังไม่มา อยู่คนเดียวไปก่อน เพราะตัวเราค่อนข้างขี้หงุดหงิด โมโห เหวี่ยง (มีภาระที่ต้องรับผิดชอบอันมากมาย) เหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่า...


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้...เข้ามาบ่นเฉยๆ...