หนุ่มน้อยคนนี้เป็นเพื่อนของรุ่นน้องที่เราสนิท เราเจอเค้าแค่ไม่กี่หน
เรียกได้ว่าเพิ่งรุ้จักกัน ส่วนตัวเราจะมีเพื่อนุ่นน้องในคณะค่อนข้างเยอะ เค้าจะมองเราว่าเป็นเจ๊ อารมณ์เจ้หรือป้าของคณะ แต่หน้าเราเด็กนะ
ทีนี้น้องคนนี้มันคนละคณะ แต่มันก็มารู้จักผ่านเพื่อนรุ่นน้องของเรา
เราเห็นเราก็เขินเลยแบบเออชอบอ่ะแต่แอบเก็บไว้ไม่กล้าบอกใคร ซึนเดเระไปอีก

เอาจริงๆมันเป็นความรู้สึกบางอย่างที่คิดว่าน้องคนนี้มันต้องคิดอะไรกะเราป่าววะ
แต่เราไม่กล้าฟันธง เพราะเราเป็นคนมโนเก่ง
เค้าเคยถามว่าอย่างพี่นี่ชอบคนแก่กว่าแน่เลย เราก็บอกไปว่าไม่เกี่ยวๆ

พอแยกกัน เค้าก็มีไลน์มาทักบ้าง ฝันดีบ้าง กินไรบ้าง อย่างงี้  ก็กวนตีนบ้างตามประสา  ก็เป็นมาสักสัปดาห์นึงละ แต่ไม่ได้ไลน์ทุกวันนะ
เราก็เริ่มแบบ เฮ้ย เค้าจะทักมาทำไม สนิทกันก็ไม่ได้สนิท เพิ่งรุ้จักกันด้วย
แต่เค้าเรียกเราพี่,เจ๊,เจ่เจ้ทุกประโยค มันทำให้เราแอบนอยว่าหรือเค้าแค่เคารพเราเป็นพี่
อยากแค่ผูกไมตรี ? เราพยายามเลี่ยงการเรียกตัวเองว่าพี่ แต่พอเค้าเรียกเราพี่ๆๆ ก็อดเรียกตัวเองพี่ไม่ได้
ตอนนี้เวลาคุยเราก็ทำเป็นตลกเป็นเนียนเป็นพี่น้องไป แต่ในใจนี่แบบ กรี๊ด

บางทีนี่อยากจะทักไลน์ไปใจจะขาด. แต่ไม่มีเรื่องคุย เลยไม่ทักไปกลัวมันสงสัย //ร้องไห้เบาๆ
เราจะอ่อยก็ไม่กล้า กลัวมันไม่ได้คิดอะไร แล้วมันเอาไปเล่าให้เพื่อนมันฟัง. เฮ้อ
ทำไงดีคะ จะรู้ได้ไงว่าเค้าคิดอะไร หรือเค้าไม่คิด วางตัวไม่ถูก ....แต่ป้าเนี่ยคิดไปแล้ว!

การเรียกว่า. พี่. มันเกี่ยวมั้ย?
แล้วเราต้องทำอย่างไรดี ปกติอ่อยเป็นแต่กับรุ่นเดียวกับหรือผู้ชายรุ่นพี่ก็แค่ทำตัวแบ๊วๆคะขาหาเรื่องไปถาม
แต่พอเป็นรุ่นน้องนี่ไปไม่เป็นค่ะ