ก่อนอื่นต้องท้าวความเป็นมาก่อนว่าเป็นยังไง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมกับเขามีลูกด้วยกันหนึคนตอนสมัยเรียนปวช. พอขบปวช.ผมก็ถึงเกณฑ์ทหารพอดี ผมหนิบได้ใบแดงเลยต้องไปเป็นทหาร พอผมไปทหารที่พิษณุโลกเขาก็กลับไปเรียนต่อทิ้งลูกไว้ให้แม่ผมเลี้ยง และมีผู้ชายหน้าใหม่ๆเข้ามาเรื่อยๆ แต่ผมก็ไม่ได้อะไรกับเขาเพราะคิดว่าเขาคงเหงาที่ผมไม่อยู่ พอใกล้ๆปลดผมก็สอบได้นักเรียนนายสิบ ผมย้ายลงมาเรียนโรงเรียนนายสิบที่ประจวบคีรีขันธ์ เขาก็เป็นเหมือนเดิม มีคุยโทรศัพท์ดึกๆดื่น ขับรถออกไปข้างนอกคนเดียวค่ำๆมืดๆ (แม่ผมบอก) แต่ในขณะผมไม่สามารถเล่นโทรศัพท์ไปสามารถติดต่อใครได้ ผมก็ได้แต่เงียบเพราะคิดว่าต้องอยู่กับเขาเพื่อลูก จนผมเรียนจบ ผมก็ต้องลงมาบรรจุราชการที่ภาคใต้ เขาก็ลงมาอยูากับผมบ้าง กลับไปอยู่บ้านตัวเองบ้าง(แต่ไปอยู่บ้านตัวเองเสียส่วนใหญ่และไม่ได้อยู่กับลูก) ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เขาก็ไปๆมาๆอยู่แบบนี้ จนวันนึงผมไปเจอรูปที่ผู้ชายคนหนึ่งลงซึ่งในรูปนั้นมันมีเธออยู่ด้วยนั่งแนบชิดกันจนเกินคำว่าเพื่อน ลูกชายผมมาบอกผมว่ามีผู้ชายคนนึงโทรมาหาแม่ทุกวัน มาหาแม่ทุกวัน แม่ผมก็รู้ ทุกคนรู้หมดว่าเขามีเป็นตัวเป็นตนแล้วตอนนี้ มีแต่ผมคนเดียวที่ไม่รู้ (เธอมี2facebook อีกfaceไว้โพสรูปกับผู้ชายคนนั้น faceหลักคือไว้เรียกคะแนนความสงสารว่าผมท้ิงเขาครับ)
ผมสมควรทำยังไงครับจะหย่าเขาก็ไม่หย่าให้(พึ่งจดทะเบียนไป2ปี เขาให้เหตุผมว่าเพื่อลูก)
ผมทำงานคนเดียวครับ เขาไม่ได้ทำงานครับและแยกกันอยู่ได้ปีนึงแล้วครับแต่เธอไม่ยอมหย่าผมจะเริ่มต้นใหม่กับใครก็ไม่ได้