ฉัน..เฝ้าทนต่อสู้อยู่บนโลก ใต้เงาโศกคลุมครอบคอยมอบหมาย มีเพียงเพ้อพจน์พร่ำร่ำรำบาย เขียนบรรยายความเศร้าที่เข้าครอง ไม่..รู้กรรมใดหนอที่ก่อเหตุ อันเป็นเจตจำนงส่งสนอง นับนานเนาเข้ามาตีตราจอง ให้ต้องนอง

พวยพุ่ง ในเวิ้งว้าง เบาบาง สัมผัสได้ เพียงสายตา ฝุ่นควัน ฝันฝุ่น เฉกเช่นลมหายใจ ที่วาบหายไปในอากาศ พร้อมคลื่นความคิดถึง โจนทะยานไปอย่างไร้จุดหมาย ฉันกำลังคิดถึงใครบางคน...