ขอวิธีตายแบบไม่ทรมานที่สุดหน่อยครับ
ผมเคยสงสัยมาตลอดชีวิตว่าจะให้เกิดมาทำไม คำถามนี้เป็นคำถามที่ติดอยู่ในหัวและสงสัยมานานแสนนาน จนผมได้ไปบวช 4 พรรษา ศึกษาธรรมมะ ฝึกตนและเรียนรู้ธรรมชาติ ช่วยเหลือสังคมสอนศิลธรรมที่โรงเรียน แต่การบวชของผมก้อยังคิดสงสัยอยู่ไม่สามารถค้นหาคำตอบให้กับตัวเองได้ มีครอบครัวดีไหม ทำไมต้องทำมาหากิน หาเงิน ดิ้นรน สร้างห่วงทำไม จนได้ขอลาสิกขาออกมาเพื่อหาคำตอบให้ตัวเองต่อไป ซึ่งตอนนี้ผมได้คำตอบแล้ว ผมมีความสุขมากที่สุดในชีวิต คำตอบนั้นคือรอยยิ้มจากคนๆนึง และเป็นรอยยิ้มจากคนที่ผมรักมากและรักมาตลอด ฟังดูคงจะคิดว่าผมเป็นคนที่สิ้นคิดและเห็นแก่ตัวมาก แต่ผมมีเหตุผล เช่น เวลาที่เราดูหนังหรือซีรี่ย์ ตอนจบของทุกเรื่องคือมีความสุขจบแบบแฮปปี้ และนี่เองผมจึงพร้อมและอยากให้ละครชีวิตของผมจบลงอย่างสวยงาม เพราะไม่มีครอบครัว ไม่มีห่วง ไม่มีหนี้สิน ถ้าผมอยู่ต่อไปผมอาจจะมีห่วง มีภาระหน้าที่ มีครอบครัว ดิ้นรน ชีวิตต่อไปอาจจะทำให้ผมไม่มีความสุขเลยหรือมีความสุขมากกว่านี้ ผมจึงนอนคิดมาหลายวัน มีความสุขมากจนได้คำตอบที่จะขอจากโลกนี้ไปทั้งๆที่ชีวิตความสุขมาก และสวยงาม ในตอนนี้