ผมสูง 165 มาตั้งแต่มต้นแล้วครับ(น่าจะเพราะพันธุ์กรรมเพราะผมสูงกว่าพ่อแม่ปู่ย่าหมดแล้ว) ตอนนี้ผมจะเข้ามหาลัยและจะอายุ 19 แล้ว ตอนอยู่ประถมผมมักจะเข้าแถวหลังๆเสมอเพราะสูงกว่าเพื่อนๆผมจำเพื่อนคนนึงได้ตอนประถมเค้าสูงกว่าผมแค่เท่าไหล่ของผม พอเข้ามัธยมพอผมเจอเค้าอีกทีตอนม4-6เค้าสูงเร็วมากกก จากที่เค้าเคยสูงเท่าไหล่ผม กลายเป็นว่าตอนนี้ผมสูงเท่าไหล่เค้า แล้วแอบรู้สึกนอยๆอยู่เหมือนกันที่เพื่อนผู้หญิงของผมบางคนสูงกว่าผมมากประมาณ 170+ มันจะรู้สึกเฟลๆหน่อยที่ทำไมเราไม่สูงเท่าเค้าหรือสูงกว่าเค้าไปเลย มีอยู่ช่วงนึงครับตอนม4-ม5ที่ผมฟิตเรื่องส่วนสูงมากโดดเชือกทุกๆวันวันละครึ่งชม.ละก็โหนบาร์อีกทำประมาณ 2เดือนกว่าๆก็เลิกเพราะวุ่นกับกิจกรรมต่างๆแต่ผมก็ออกกำลังกายเพิ่มกล้ามอยู่พอจบม6ไปผมก็เริ่มออกกำลังกายแบบเพื่มกล้ามเหมือนเดิมหลังจากที่ทำๆหยุดๆไม่ได้สม่ำเสมอ(นี้เป็นส่วนที่ทำให้ผมไม่สูงขึ้นรึเปล่าครับ)แล้วตั้งแต่ผมขึ้นม.ปลาย ผมเป็นคนนอนดึกมากกกกกกกก(หรือนี้เป็นอุปสรรคที่ทำให้ผมไม่สูงเลย)ปกติจะกินข้าว4ทุ่มกว่าแล้วกว่าจะนอนก็ประมาณตี1-ตี2ทุกวันแล้วตื่น7โมงไปโรงเรียน พอจบม.ปลายก็หยุดหลายเดือนกว่ามหาลัยจะเปิดก็นอนดึกขึ้นเป็นตี4-5แล้วตื่นประมาณบ่าย2กินข้าว(เช้า)เกือบๆ4-5โมงถือว่าเป็นสิ่งที่ทำให้ผมไม่สูงใช่ไหมครับ เคยคิดจะลองซื้อแคลเซียมในไอจีมาทานดูแต่เห็นกระทู้ในพันธิปหลายๆอันบอกว่าบ้างก็ขึ้นบ้างก็ไม่ช่วยเลยตัดสินใจยังไม่กิน ยังไม่สายใช่ไหมครับที่ผมจะสูงได้อีกเห็นเค้าบอกผู้ชายหยุดที่ 20 ผมรู้สึกเสียความมั่นใจเวลาเดินผ่านผู้หญิงที่สูงกว่าเราแล้วเราดูเตี้ยกว่าเค้ามันทำให้ขาดความมั่นใจไปเลยครับ ผมควรจะปรับพฤติกรรมการนอนของผมใช่ไหมครับ แล้วเรื่องอื่นๆมีท่านใดให้คำแนะนำเพิ่มไหมครับเช่นเรื่องการกินหรือการออกกำลังกาย (รูปอยู่ในสปอย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ในรูปผมคือคนที่อยู่ซ้ายสุดครับ)