เกลียดทุกอย่างที่เป็นครอบครัวนี้ เกลียดความจน แม่เขาเคยพูดกับสามีตอนเราท้องว่าใช่ลูกของเขารึเปล่า เลยฝังใจเกลียดมาจนถึงวันนี้ แล้วพอวันนี้จะกลับมาทำดีด้วยไม่นึกถึงวันนั้นที่พูดไว้ล่ะ เราเป็นคนจำได้ทุกคำพูดที่ว่าให้เรา เคยว่าให้เราแล้วมาทำดีเราไม่ชอบ แค่มองหน้าก็ยังไม่อยากจะมอง

อยากให้แฟนออกมาอยู่กับเราแค่สามคนพ่อแม่ลูกไม่มีพ่อแม่เขา เราไม่อยากไปอยู่กับครอบครัวเขา

ถ้าเลือกได้เราก็จะไม่เลือกครอบครัวนี้ แต่เพราะเราท้องเลยต้องมาทนอยู่ ตอนนี้รู้สึกเกลียด ยิ่งมองหน้ายิ่งเกลียด จะว่าเราไม่ดีก็ได้ แต่จิตใจคนความรู้สึกคนมันไม่เหมือนกัน เรารู้สึกแบบนี้ จอบอ.