นี่เป็นกระทู้รีวิวที่เที่ยวแรกของเราเลย พอดีเพื่อนบอกไหนๆก็เขียนแล้วก็ลงสักหน่อย เราไปตั้งแต่ปีที่แล้วแต่พึ่งมาลง อันนี้เป็นคลิปที่ทำขึ้นมาเอง ง่อยๆแต่ก็พอถูไถได้นะครับ ค่าใช้จ่าย5 วันหมดไป 18,000 บาท รวมทุกอย่างแล้ว


ทำไมถึงเลือกมาฟิลิปปินส์ เราเห็นรีวิวคนอื่นๆแล้วอยากไปมากๆแต่ไม่อยากไปคนเดียวเพราะ ภาษากากๆ ของเรายังไงก็ต้อง ให้เพื่อนช่วย สกิลแบบเรา เที่ยว ตปท คนเดียว ตายแน่นอน!! แต่การถูไถเอาตัวรอดในที่ต่างๆ ถึงแม้จะมีบ้าง แต่มันจะดีกว่าถ้าใช้ในไทยไม่ใช่ ตปท. แต่ถึงยังงั้นความพอดีคือเพื่อนมาชวนพอดีเราเลยไปสิ้ครับ ตั๋วมีโปรพอดีด้วย เลยไม่รอช้าจองล่วงหน้ากันครึ่งปีเลยทีเดียว

9/11/6
สำหรับวันแรก เราเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิ ด้วยสายการบิน cebu Pacific ที่จองไว้ตั้งแต่ กลางปีนี้ เวลา 9.35 น. ถึง มะนิลาตอน 13.30 น. ระหว่างนั้นก็ตะลอนๆเพื่อไปหาอะไรทำ รอบินต่อไปซีบู อีกไฟลต์ตอน 17.55 น. เราเดินหาซื้อซิมการ์ด และหาโปรที่ดีที่สุดเพื่อใช้ในฟิลิปปินส์แต่บูธที่มาตั้งมีแต่โปรแพงๆเราเลยไปหาอะไรกินกันก่อน เพื่อนเราจัด เบอเกอร์คิง ส่วนเรามังสวิรัติก็ตาม ยถากรรม 5555 ไปหาทั่วเลย หาไปหามา โอ้ว... เป็นป้าย subway ต้องจัดซักหน่อย เราอยู่ที่สนามบินชั้น 4 เดินทั่วเลย แต่หาไม่เจอ สุดท้ายไปถามตำรวจเค้าบอกอยู่ชั้น3 ไอ่เราก็นะ โง่ตั้งนาน แต่ถึงคราวได้ถามเรื่องsim ที่จะใช้ไปด้วย จากภาษาอังกฤษที่สุดแสนง่อยของเราพอได้เรื่องมาว่าให้ซื้อ sim ที่ร้าน ministop ก็เลย ใช้อิ้งอันแสนง่แยของเราต่อ คุยจนรู้รายละเอียดคร่าวๆ แล้วบอกเค้าว่าจะมาใหม่นะ รอแปบ บอกเพื่อนก่อน เราก็เดินด่อมๆไปหา subway ซื้อเวจจี้ ดีไลท์มา แฮปปี้สุดๆ 55555 จากนั้นเดินไปหาเพื่อนที่อยู่เบอร์เกอร์คิง ความ ชห บังเกิด เพื่อนหาย... ตายละทำไง เดินรนมากๆ สุดท้ายยังดีเดินเจอกัน แล้วดล่าเรื่องsim ก็ไปที่ร้านเดิม จัดศิม คนละอัน ใช้แพคเกจ ของ smart เนต 299 น่าจะ 800mb ต่อวัน (7วัน) พอได้แลเวเรารอ check in ไปเกาะเซบูกัน

เครื่องดีเลย์รอนานโพดๆ หลับเอยกดน้ำ เข้าห้องน้ำ รอนานมากกกกกกกกก จาก17.55 เลทไป 1 ชม. ทำให้แผนออกรวนนิดๆ พอเครื่องมา 2 ทุ่มถึงเซบู เรียกอูเบอร์ ไปส่งโรงแรม คนขับอูเบอร์ ชวนกันคุยดีมาก ด้วยภาษาอันง่อยของเรา และเทพของเพื่อน มาโรงแรม ห้องพัก พอนอนได้ ไม่แพง มีร้านขายแซนวิช ที่ถูกอร่อย 7-11 ที่นี่มี รปภ ด้วย บะหมี่เวจจี้ รักสุดละ ราคาแต่ละที่ไม่เท่ากันด้วยนะ ที่นี่ลดการมช้ถุงพลาสติก ถ้าอยากได้ต้องซื้อ ช้อน ว้อม พลาสติกต้องซื้อหมด สุดท้ายมาจบที่ห้องนอน ครอก วันแรก เหนื่อยจัด เดินทางทั้งงวัน


10/11/60

เช้าวันต่อมา ตื่นตั้งแต่ตี5 เพื่อจะไปขึ้นเรือที่จองไว้ให้ทันก่อน7 โมงเช้า ระหว่างมาก็ใช้บริการ grab car (ต้องเช็คทั้ง 2 แอฟทั้ง grab และ uber สองเจ้าเดี๋ยวถูกเดี๋ยวแพง ประหยัดไว้ก่อนเงินจะได้เหลือ ) จากที่พักไปถึงท่าเรือไม่ไกล ประมาณ10-15 นาที ถ้าเราปริ้นใบจองมาแล้วให้เข้าไปข้างในเลย และเสียค่าภาษีอย่างเดียว 25 เปโซ อ๋อ ที่ท่าเรือนี่มีการตรวจยังกับสนามบิน ดูจริงจังกว่าเราเยอะ ลักษณะท่าเรือคล้ายๆกับเรือเฟอรรี่ข้ามไปเกาะสมุยเลยแหละ เราข้ามมาที่ท่าเรือ เกาะโบโฮ รอรถที่จองไว้วันนี้เราจะอยู่กะพี่แกทั้งวัน ทัวร์เสร็จทั้งวันน่าจะ5 โมง เลยมาจองตั๋วเรือกันก่อนคนละ 500 เปโซ เรานั่งรถเช่าพร้อมไกด์คนขับ เป็น toyota avanza ไกด์คนนี้โอเคมาก เทคดี เวิคสุด เพื่อนจองมาจากรีวิวในพันทิพนี่แหละ มาถึงเราก็ถามเค้าก่อนเลย หิว!!! แต่เค้าบอกเดี๋ยวกินทีเดียว 10 โมง เลยพาเราไปดูเจ้า มัลมั้นส์ ที่ศูนย์อนุรักษ์ตัวมัลมั้ลนั่นแหละ ซึ่งมันเป็นลิง แต่ไม่ใช่ลิง!! เจ้าตาโตนี่มันเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก น่าตาน่ารักน่าชัง มันนอนทั้งวัน แต่หาจิ้งจกกับลูกนกกินเวลากลางคืน เสียค่าเข้าพร้อมโดนของฝากตามระเบียบ พอจบจากตรงนี้ เค้าพาเราไปยังร้านอาหารเรือแพนี่คือข้าวเช้าของเรา แต่!! ฝนมันตกทำไงได้ ลุยฝนสิครับ พี่คนขับกางร่มให้เอาไม่อยู่ เสียค่าเข้ากันคนละ เปโซ ในแพนั้นจะมีอาหารนานาชาติ ส่วนใหญ่ทานได้ง่ายๆข้อดีคือเน้นผัก อาหารไปทาง เวจจี้ แต่ก็มีเนื้อสัตว์ รสชาติของอาหาร เอิ่ม จืดสนิท และคนอย่างเราก็เป็นคนติดอาหารรวจัด เลยวิ่งกลับไปเอาพริกป่นที่พกมาจากไทย และด้วยความขี้มโนว่า เรือมันคงให้เรานั่งเฉยๆ เลยไม่เออะใจจึงเอากล้องไปเก็บแล้วไปเอาพริกป่นมาเที่ยวแทน555 นั่งสักพัก เรือออก อชห กล้องอยู่บนรถ!!! ระหว่างนั้นก็กินอาหารไป พร้อมพริกเกือบครึ่งขวด อาหาร พอกินได้แต่ไม่ได้ดีมาก วนไปวนกลับ มีโชว์ดนตรีเก๋ๆจากเหล่าป้าๆ เต้นร้องกันสนุกสนานตามท้องถิ่น เสร็จจากนี้เรากลับมาขึ้นรถเพื่อจะไปกันต่อ เราไปถ่ายรูปกับต้นมะฮอกกะนี ที่เป็นโค้งงงง สถานที่ต่อไปคือไฮไลท์ประจำวัน chocolate hills เป็นภูเขาเหมือนซาลาเปาวางในซึ้งเรียงๆกันเป็นก้อนๆ เอาจริงๆคือมันสวยมากๆนะ แต่แดดกับฟ้าไม่ค่อยเป็นใจ ถ้ามาตอนแห้งๆ มันจะออกเป็นสีน้ำตาล แต่นี่ฝนพึ่งตกไป มันเลยเขียวไม่ค่อยเป็น ช็อตโกแลตเท่าไหร่ ต่อจากนั้นก็พาไปดูผีเสื้อ ดูงูในนั้นมีสวนสัตว์ ส่วนตัวเราเป็นคนไม่ชอบสวนสัตว์ที่เอาสัตว์มาทรมาณ ขังไว้ กลับมาต่อคือนี่ก็เหมือนเป็นการเที่ยวตามโปรแกรมที่จัดไว้ให้ บล็อคๆๆไว้แล้ว ถ้าจริงๆมีเวลามากกว่านี้ อาจจะโบก เลาะๆๆไปตามทางแต่ด้วยเวลาที่จำกัดเลยต้องซื้อทริปรวบรัดแบบนี้ แต่ก็สบายนะไม่ต้องอะไรมาก 55555 ทริปวันนี้จบลงด้วยการนั่งเรือกลับและเดินเล่นในเมือง พอเดินจากท่าเรือไป เห้ย!!! Night market มันคือ ปากคลองตลาดบ้านกุนี่แหละ เดินๆๆไปเรื่อยๆๆๆ ก็จะเจอห้างที่ดูเหมือน ตั้งฮั้วเล็ง เมอรี่คิง คลองถม ย่านขายส่งสินค้า ไรท์แผ่นผีกันตรงนั้น คือมันโคตรเรียลบ้านเค้าคือถูกกฏหมาย แต่บ้านเราผิดกฏหมายนะแต่ก็มี แบบนี้คือชีวิตของคนในเมืองนี้จริงๆ และสังเกตรอบข้าง มีมหาวิทยาลัยเยอะมากๆ แต่ที่สงสัยคือ สถานบันเทิงคาราโอเกะ ซร๊อง กลับใกล้มหาวิทยาลัยมากๆ ระหว่างเราเดินกลับที่พักก็มีทักตลอดทาง ยู ว้อน อะโกโก้ หึๆๆๆ พอๆๆกลับที่พักพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า จบนอน







11/11
วันคนโสด 11/11 มีรถมารับแต่เช้า ซื้อทริปไว้จากรีวิว ของคนที่เคยมาในพันทิพนี่แหละ ตอนตี3 ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตีสิง เราตื่นมาปิดแล้วนอนต่อจน พนง โรงแรมมาปลุกว่า มีคนมารับ.... ตื่นมาตีสาม 15 ออกรถ ตีสามครึ่ง ทุกคนล้างหน้าแปรงฟันแล้ว ว้าปลงไปเลย แพลนวันนี้คือไฮไลท์เด็ด ของการมาเลยก็ว่าได้เพราะไปที่นี่เราไปดู ฉลามวาฬ และกระโดน้ำตก เราใช้เวลาเดินทางจาก เซบู ซิตี้ เพื่อไป เมือง ออสโลป 3 ชม. ไปถึงเราไปดูฉลามวาฬ ฉลามวาฬที่นี่ชาวบ้านเลี้ยงแพลนตอนละมากิน จนตอนนี้มันก็ไม่ไปไหนเลย จริงๆเราไม่ชอบนะ เพราะมันเหมือนการส่งเสริมให้ฉลามวาฬหาอาหารกินเองไม่ได้ แต่อีกใจนึงคือไม่บ่อยนะที่จะเจออะไรแบบนี้ ตอนเราลงไป ความรู้สึกแรกคือมัน มหัศจรรย์มากๆอ่ะฉลามวาฬอยู่ใกล้เรามาก เราดำลงไป ตอนแรกเกะกะชูชีพมากๆ แต่ก็ว่ายอยู่สักพัก ถอดออกไปทั้งชูชีพ รองเท้า ลงมันทั้งยังงั้นแหละ เดี๋ยวจมค่อยให้เค้ามาช่วย 5555 พอถอดชูชีพแล้วทีนี้ละว่ายคล่อง แต่น้องไม่มาตรงนี้เลย TT ทีใส่ชูชีพอ่ะมาจัง โว๊ะ!! ก็เลยเป็นรูปอย่างที่เห็นนี้
เราขึ้นมา และไปน้ำตก tumalog ต่อ คือรถจอดให้เราไปมอไซต่อ พี่มอไซแกก็จะขอเราแลกแว่นอย่างเดียวเลยวุ้ย น้ำตกที่นี่ สูง และหนาวสุดๆ กระโดลงไปแล้วแทบบ้า หนาว ไรงี้ล่ะ ที่นี่อยู่ไม่นาน เราก็ไปกินข้าวที่ทางทริปจัดให้ พระเดชพระคุณ ห้องน้ำมีที่ฉีดตูดดดด ปวดมาก ตั้งแต่เมื่อคืน -3- กินข้าวเสร็จ ไกด์มาพร้อมชูชีพและหมวกกันน็อคที่เราจะต้องใส่ไปลุยน้ำตก......... เค้าพาเรานั่งมอไซซ้อนสาม ผ่านทางที่ค่อนข้าง ทุรกันดารเป็นอย่างมาก และฝนตก!! ทำให้ถนนยิ่งลื่น การขับยากเข้าไปอีก _าวนาในใจ อย่าล้มเชียวยิ่งมีความหลังไม่ดีอยู่ด้วย TT แต่ในที่สุดก็รอดจนได้ ไกด์นำเราเดินไปเรื่อยๆ ซึ่งมันคือป่าอ่ะ เดินลัดเลาะไปตามทางก็มาโผล่ที่น้ำตก เป็นแอ่งน้ำเล็กๆ ให้เราถ่ายรูปกัน ต่อมาเดินไปต่อเป็นน้ำตก ความสูง 14 ฟุต เค้าให้เราลองโดดอันนี้ดูก่อน เราก็โดดดิ้ครับ ตู้มมมม ไม่ทำใจอะไรเลย เพื่อนก็โดตามมา ความเลวงามคือ ไกด์ลืมถอดหมวกกันน็อคให้เรา ทำให้ตอนลงไปสายมันไปดันกราม ทำให้ปวดกราม เจ็บมาก กินข้าวไม่ค่อยได้ กลับไปเคลมประกันด่วนTT แต่ไอ่นี่ก็ไม่ย่อท้อเพราะติดลมไง สนุกไง เห็นคนอื่นถอดหมวก เราเลยถอดเองมันซะเลย โดดอีกรอบ 55555 ต่อไปก็เป็นชิงช้าโหนลงน้ำซึ่งนี่เล่นสามรอบ รอบแรกมีชูชีพไม่เวิคมากๆ รอบสอง กระโดดแล้วเชือกไปเกี่ยวกิ่งไม้ กลับมาที่เดิม อย่างฮา และก็โดดใหม่ อีกรอบก็ เอามันส์ ทีนี้ไปเห็นเด็กเล่นสไลดเดอร์น้ำ คึกอยากลองมั่ง หารู้ไม่ว่าแผลแรกมาจากสิ่งที่โคตรจะธรรมดาสุดๆ เล่นแล้วตอนขึ้น เข่าไปโดนโขดหิน เจ็บ!!! แต่ไม่ท้อ ไปต่อกันเลย เดินไปเรื่อยๆก็จะเป็น ฝายชลอน้ำ เหมือนทำไว้เป็นสถานที่เที่ยวเต็มรูปแบบแล้วหละ เดินมาเรื่อยๆ ไฮไลท์ของที่นี่ คือ กระโดดน้ำตกความสูง 45 ฟุต ซึ่งทำใจประมาณ ครึ่งนาทีก่อนโดด สูง ชห และ โดดลงมาก้นกระแทรกจ้า เจ็บไปอีก เราเดินออกมาตรงจุดล่องแพไม้ที่บรรยากาศมันไทรโยคชัดๆ แค่น้ำใสกว่ามากๆ ก็ทริปตลาดๆทั่วไป ล่องๆชมๆ เจ็บสุดคือน้ำตกหล่นใส่ขา เจ็บเพราะโดนแผลช้ำ สิ้นสุดเราเดินออกมาทางออกซึ่งมันคือทางเข้าของคนที่มาพักผ่อน และนั่งรถปาเกียวกลับไปยังรถที่พาเรามา กลับไปยัง cebu city อีก 3 ชม. รวมเวลาเบ็ดเสร็จ เราถึง ที่พัก ประมาณบ่ายสาม มีเวลาให้ทำอะไรอีกเยอะ ซึ่งจริงๆคืออยากให้วันนี้ไปโบราเคย์เลยแต่ก็นะ เรามือใหม่ไม่รู้อะไรเล้ยแอบพลาดเล็กน้อย วันนี้เราเลยใช้เวลา สำรวจเมืองล่อนไปทั่วเมืองลองนั่งจิปปี้ หรือรถสองแถวเค้านั่นแหละ ตะลอนๆๆ ไปห้างที่แบบมีทุกแนว เทียบกับไทยก็ ห้างแบบเจ๊เล้งอยู่ย่านนึง แบบคลองถมอยู่ย่านนึง บางลำภู หรือเมกะบางนา ก็จะเป็นห้างใหญ่ๆอย่าง SM city อารมณ์ เดอะมอลล์ เซนทรัลบ้านเรา  แวะช้อป h&m มันลดราคาซึ่งตีเป็นเงินไทยถูกมากๆ จัดเสื้อกะกุงเกงมาอย่างละตัว พอเสร็จเราจะกลับที่พัก ด้วยความงกนัางสองแถวเหมือนนเดิม ระหว่างรอก็มีเด็กมาขอเงิน ย้ำนะห้ามให้ เรารอสองแถวเป็นเวลาร่วม 10 นาทีเพราะคันทีผ่านแถว ที่พักมีน้อย พอมาดีนเต็มเลยตัดสินใจขึ้นและนั่งคุกเข่า แล้วโหนราว บอกเลยว่าเห็นนะว้อย ขำกันทั้งคัน คงไม่มีใครเคยทำแบบนี้แน่ๆ -_- เราลงจุดทีใกล้ที่พักที่สุด คือเป็นบาร์อะโกโก้ ซึ่งใกล้กับมหาวิทยาลัย ไม่เข้าใจคนที่นี่เหมือนกัน แต่ช่างเหอะกลับถึงที่พักก็นอน รอบินพรุ่งนี้ต่อ