ชักจะมึน ๆ ครับ  กับ "ตรรกะ" ของผู้ใหญ่ประเทศนี้
คือตอนนี้  เหมือน "ถ้ำ" คือเครื่องมือสู่ความสำเร็จ  คือเครื่อง "ขัดเกลา" ให้คนเป็นคนดีไปแล้ว

อุบัติเหตุ  อุบัติการณ์  หมูป่าติดถ้ำ
ถ้าเกินเหตุเกินผล  ก็จะกลายเป็นตัวอย่างแย่ ๆ ไปได้ง่าย ๆ ครับ
อะไร ๆ ที่ช่วยกัน ร่วมมือร่วมใจกันทำมาจะสูญเปล่าไปซะหมด


ฟีฟ่าเขาเสนอให้หมูป่าไปดูนัดชิงบอลโลกฟรี
นี่เพื่อ "ให้กำลังใจเด็กกับโค้ช" ครับ   ว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิด  ไม่ควรโดนประนาม
ไม่ใช่การให้รางวัล  

แต่การที่ผู้ใหญ่ประเทศนี้  ทำอะไรแบบชักจะเกินเลย  ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  เหตุผลอะไร
เช่น  ให้เรียนฟรีจนถึงปริญญาเอก  จะให้นั่นให้นี่  ทำเหมือนหมูป่าคือวีรบุรุษ

ผมว่ามันไม่ใช่แล้ว
อย่าลืมว่าประเทศนี้มีเด็กอีกหลายสิบล้านคนที่มีปัญหา  ทั้งเรื่องยาเสพติด  ปัญหาครอบครัว  การศึกษา  ฯลฯ

จะเป็นเงื่อนไขไหมว่า  หากเด็กคนอื่น ๆ ทำดี  ทำคุณประโยชน์ต่อสังคม
ก็ควรได้รับผลตอบแทนแบบหมูป่า

คือ แทนที่เราจะปลูกฝังจิตสำนึกอันถูกต้อง  ก็กำลังกลายเป็นว่า ทำอะไรดีต้องได้ผลตอบแทน
เหมือนสถานศึกษาให้คะแนนการทำความดีแก่นักเรียน ที่ทำให้เด็กขาดจิตสำนึก  ทำดีเพื่อเอาคะแนน  ไม่ใช่ทำดีเพราะเห็นว่าควรทำ
จะอ้างว่าเป็นการปลูกฝังให้เด็กทำดี  ผมว่ามันเลอะเทอะ  เด็กไม่ใช่หมาที่สอนแล้วทำได้ก็ให้รางวัลอาหารเม็ดนะครับ
การทำดี ทำไม่ดี เป็นเรื่องจิตสำนึกทางจิตใจ  ไม่ใช่เรื่องปฏิบัติจนเกิดความเคยชินทางกายภาพ



หมูป่ากับโค้ช   หากได้เงื่อนไขว่า  ไปติดถ้ำซะ  จะให้ไปดูบอลโลก  จะให้เรียนฟรีถึงปริญญาเอก
ผมว่าพวกเขาอาจไม่เลือก  เพราะไม่รู้ว่าจะรอดชีวิตกลับออกมาหรือไม่

ปรากฎการณ์นี้  ควรสะท้อนถึง "ภาระหน้าที่ และ ความพร้อม"  ของฝ่ายเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ช่วยเหลือประชาชนมากกว่า
มากกว่าที่จะไปเน้นที่ทีมหมูป่า

ว่าทำหน้าที่ได้ดี สมบูรณ์ แค่ไหน   มีความพร้อมเมื่อเกิดเหตุเพียงใด
มีปัญหาในการทำงานอย่างไร  วิธีการแก้ปัญหา  กลไกการทำงานโดยรวมเป็นยังไง

เพื่อให้มีความสมบูรณ์ที่สุด   เอาปรากฎการณ์หมูป่าเป็นบทเรียน  เป็นโมเดล  เป็นเครื่องวัด
เพราะเหตุการณ์แบบนี้  เคยเกิดขึ้น และจะเกิดขึ้นอีกอย่างแน่นอน

กับเด็ก ๆ ทีมหมูป่านั้น  พอเถอะ  
อย่าเห็นเด็กเป็นเหยื่อ หรือเป็นเครื่องมือทางสังคม ทางการเมือง ทางธุรกิจอะไรเลย



ย้ำนะครับ   ว่าเรื่องนี้  เด็กไม่ผิด  เด็กไม่ควรโดนตำหนิ  และเด็กควรเรียนรู้ ได้รับคำแนะนำในทางที่ถูกต้องเหมาะสม
อย่าให้เด็กรู้สึกว่าเป็นคนเก่ง  เป็นวีรบุรุษอะไรเลย

ผู้ใหญ่นั่นแหละ  ควรมีกรอบในการปฏิบัติต่อเด็ก  อย่าเลยเถิก เอ๊ย เลยเถิดจนเกินงาม
เพราะแทนที่จะเป็นผลดีต่อเด็ก  กลับจะส่งผลลบต่อเด็ก และมีผลต่อสังคมโดยรวม



เรื่องปกตินะครับ  เรื่องธรรมดา ๆ
เป็หน้าที่  เป็นสิ่งที่ทุกคนในโลกควรทำอยู่แล้ว  ไม่ใช่เรื่องมหัศจรรย์พันลึกอะไรเลย

มีคนหลงป่า  ติดถ้ำ  น้ำท่วม  รถคว่ำ  เรือล่ม
ก็เป็นหน้าที่ที่ต้องช่วยเหลือกันทั้งนั้น  

อย่าให้สังคมไทยเป็นสังคมโหยหาวีรบุรุษไม่เลิกรา  มีช่องหน่อย มีทางนิด  วีรบุรุษเกิดทันที
แล้วพอเหตุการณ์จบ  วีรบุรุษก็เลือนหาย  เป็นง่าย  ลืมง่าย  เหมือนละครเปลี่ยนฉาก  




ผมเชื่อตลอดมา  ว่า   เด็กเลวไม่มี  มีแต่ผู้ใหญ่เลว
และผมจะเชื่อตลอดไป