เราเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนแซะ โดนแกล้ง ทุกวันจนเก็บมาคิดมาก ทั้งๆที่เรามีเพื่อนใหม่เเล้วในห้องเปลี่ยนกลุ่มเเล้วเพราะจริงๆเราเคยอยู่กลุ่มไม่ดีนั้น เราต้องอยู่ท่ามกลางคนที่ชอบนิทาคนนั้นคนนี้ตลอดเวลา เรารู้สึกเเย่ เราไม่ชอบที่จะพูดเรื่องคนนุ่นคนนี้ ไม่ชอบที่จะเเซะคนอื่น ไม่ชอบที่จะเมาร์เรื่องใครต่อใคร คนนั้นคนนี้เเรด หรืออะไรต่างๆมากมาย เราเจอเหตุการแบบนี้ตอนม.1 ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรยังคิดแบบเพื่อนสนุกๆ แต่หลังๆเทอม2 พวกนั้นก็ดูแอนตี้เราไม่ชอบเรา เราโดนเด้งออกจากกลุ่ม ตอนนั้นเราจะโดนเด้งก็ใช่เราเหมือนยังนั้งด้วยกันนะเเต่เราไม่โอเคเราเหนื่อยเราคิดมากจนเเม่เรามาคุยที่ร.ร เพราะเราสุดมากๆ บางคนอ่านมาถึงตอนนี้คงคิดว่าจะอะไรขนาดนั้นก็แค่เพื่อน คือเราเป็นคนให้เพื่อนเต็มร้อยเเต่เราเหมือนโดนหักหลังเขาสร้างกลุ่มเเยก ตีตัวออก นิทาเรา สร้างเรื่องให้เราดูไม่ดีเเละอีกมากมาย จนม.2 เรามีเพื่อนใหม่กลุ่มเล็กๆ4 คนเราอยุ่ด้วยกันเราโดนเเซะบ้างเเต่ไม่บ่อยเราโอเคมากๆ จนตอนนี้เราอยู่ม.3 เรามีเรื่องกับรุ่นพี่ตอนเเรกเรางงมากๆ ว่าอะไรทำไหมเเต่รุ่นพี่มาบอกว่าเราไปยุ่งกะเเฟนเขา เราก็ออกห่างจากพี่ผ.ช เลย เพราะตอนเเรกเราสนิทกะพี่เขาเป็นเพื่อนเป็นพี่ชายอยู่เเล้วเเต่ตอนนี้เราตีตังออกห่างเรื่องมันก็จบไปแต่ทีนี้พวกนั้นมันไม่จบ มันจองล้างจ่องเผาเรามาก เเซะเราไม่ได้ทุกวันทุกวินาทีเรารู้สึกมันมากไปแล้วเรารู้สึกว่าเราเก็บมาคิดซึ่งเราไม่ควรคิด เราควรทำยังไงดีกับคำนิทากับคำด่าคำเเซะที่เราได้ยินประจำทุกๆวัน เรามีเพื่อนตอนนี้2คนในกลุ่มรวมเราเป็น 3 เพราะเพื่อนอีกคนออกไปแล้ว เราชอบเล่นกะเพื่อนผ.ชเพราะเราสนิทพวกนั้นก็ด่าเราว่าเเรดใครก็ได้ให้คำปรึกษาเราที เราพยามที่จะไม่คิดเเล้วก็สู้เเลเวนะเเต่เราก็เอามาคิด😢