สวัสดีครับ วันนี้ผมมารีวิวเลนส์ตระกูล Zero-D (Zero Distortion) ของ Laowa ทั้งสองระยะ (12mm และ 15mm) โดยเป็นการรีวิวด้วยภาพถ่ายที่ทำการแต่งมาแล้วทุกภาพนะครับ ไม่มีวิชาการใดๆ ใครที่ต้องการวิชาการข้ามไปได้เลยนะครับ แต่จะบอกข้อดีข้อเสียของเลนส์ทั้งสองตัวนี้ให้ฟังกันครับ

โดยการใช้งานตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาผมใช้เลนส์ทั้งสองตัวนี้ในเม้าท์ FE สำหรับกล้องโซนี่ ซึ่งประกบกับกล้องส่วนตัวผมคือ Sony A7Rii และ A7iii

เลนส์ทั้งสองตัวนี้เป็นเลนส์มือหมุนที่ผู้ใช้ต้องหมุนหาโฟกัสเอง และถึงจะต่างระยะกัน แต่ก็มีแคแรคเตอร์ของเลนส์ที่เหมือนกันทุกเม้าท์ (มีทั้งหมด 3 เม้าท์คือ โซนี่ แคนนอน นิคคอน) ดังนั้นผมขอสรุปข้อดี/ข้อเสียรวมกันเลยนะครับ

ข้อดี
- เป็นเลนส์อัลตร้าไวด์ที่มี distortion ต่ำมาก (ถึงจะเคลมว่า Zero Distortion แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีนะครับ มี แต่น้อยมากครับ)
- หน้าเลนส์โค๊ตติ้งมากันละอองน้ำได้ดีมาก เช็ดง่าย ละอองน้ำไม่เกาะ
- วัสดุบอดี้เลนส์เป็นเหล็ก แข็งแรง ดูดีในระดับนึง (แต่ก็เกือบจะหนักไปนิด)
- มีปุ่มปรับให้วงแหวนปรับรูรับแสงให้มีคลิ๊กหรือไม่มีก็ได้ ซึ่งเหมาะกับงานวีดีโอที่ไม่ต้องการให้มีเสียงปรับเอฟเข้าไปในคลิปวีดีโอขณะถ่ายครับ
- เป็นเลนส์ที่มีแฉกสวย และมาเร็วด้วยเริ่มมาชัดๆสวยๆตั้งแต่เอฟ 8 เลย

ข้อเสีย
- ที่รูรับแสงกว้างสุด ขอบภาพไม่ชัด (แต่อาการจะดีขึ้นเมื่อหรี่รูรับแสงไปที่ 5.6 ขึ้นไป)
- ที่รูรับแสงกว้างสุด ขอบภาพมืดเยอะมาก (แต่อาการจะดีขึ้นเมื่อหรี่รูรับแสงไปที่ 5.6 ขึ้นไป)
- ที่รูรับแสงกว้างสุด เวลาถ่ายดาวที่ขอบภาพจะเกิดอาการ coma เยอะ (แต่อาการจะดีขึ้นเมื่อหรี่รูรับแสงไปที่ 2.8 ขึ้นไป)
- ไม่มี weather seal (แต่จากการใช้งานจริงก็กันละอองฝนได้ระดับนึง)
- ถึงโค๊ตติ้งหน้าเลนส์จะดีในการกันละอองน้ำเกาะ แต่ก็ไม่ได้ช่วยเมื่อต้องย้อนแสงแรงๆ ทั้งแฟลร์และโกสท์จะมาเยอะหน่อย


พอผมได้เจ้าเลนส์ Laowa 12mm. f2.8 มาก็ได้เอาไปถ่ายรูปที่ Hong Kong พอดีเลย

ที่ระยะ 12mm. นี้จะว่าไปมันก็กว้างมากจนบางทีถ้าใครไม่ชินก็อาจจะคุมมันได้ลำบาก เพราะภาพเราจะเว้งว้างมากถ้าอยู่ในสถานที่ที่ไม่เหมาะกับมัน อย่างภาพนี้ผมอยุ่ที่จุดชมวิว Victoria Peak ที่ Hong Kong ถ่ายด้วยกล้อง A7Rii ภาพมีการครอปขอบภาพออกเล็กน้อยเพื่อความสมดุลขององค์ประกอบภาพ

และก็ไปถ่ายที่มุมมหาชน Yick Flat Building ที่ปัจจุบันห้ามช่างภาพเข้าไปถ่ายละนะครับ เป็นมุมที่เหมาะกับ 12มม.มากเพราะกว้างเก็บมาได้หมด ใบนี้ผมเอามาหมุนให้เอียงๆเล่นๆก็ยังเหลือพอให้ครอปได้สบายๆด้วยไฟล์กล้อง sony a7rii มันใหญ่โตมโหฬารถึง 42 ล้านด้วย

หลังจากนั้นมุมที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับการทดสอบเลนส์ระยะ 12มม.คือมุมนี้ครับ ถ้าเป็นระยะที่แคบกว่านี้เช่นพวก 15มม. หรือ 16มม.จะอึดอัดไปหน่อยและจะดูไม่อลังการเท่าระยะ 12มม.

พอกลับมาที่กรุงเทพฯ มุมแรกที่ผมไปทดสอบเลนส์ตัวนี้คือสวนเบญจกิติต์ ข้างศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติต์ เพราะว่าถ้าเป็นเลนส์ระยะอื่นจะเก็บไม่ได้ครบวงแบบนี้ครับ

และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเก็บภาพตึกเอ็มไพร์ที่สถานีรถไฟฟ้าช่องนนทรี เพราะถ้าไม่ใช่ระยะ 12มม.จะไม่สามารถเก็บตึกได้ตรงและครบพร้อมเงาสะท้อนแบบนี้แน่นอนครับ


วิวจากดาดฟ้าคอนโดผมเองครับโดยการเก็บภาพพาโนราม่า แบบตั้งกล้องแนวตั้งแล้วถ่ายมา 8 ใบรวมกันใน PS อีกทีครับ

และก็พาโนราม่า 6 ใบกับใต้สะพานภูมิพล

การที่เลนส์มุมกว้างมากๆอย่าง 12มม. เพื่อไม่ให้ภาพเราดูโหลงเหลงเกินไปเราอาจจะต้องเลือกมุมภาพ หรือซับเจคที่น่าสนใจให้กับภาพเราด้วยนะครับ