สมัยเด็กๆชื่นชมนักวิทยาศาสตร์ดังๆมาก เจอหนังสือที่ไหนเกี่ยวกับนักวิทยาศาสตร์ที่เราชื่นชม
เป็นต้องอ่าน  ครั้นโตขึ้นอ่านไปอ่านมาปรากฏว่าค่อยๆพบนิสัยที่ไม่ดีของเขาที่เผยแพร่ออกมา
เรื่อยๆ จนความนิยมชื่นชมในตัวบุคคลเหล่านี้ค่อยๆลดลงเรื่อยๆ

นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ระดับโลกบางราย มีนิสัยส่วนตัวเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบกลั่นแกล้งคนอื่น

นักวิทยาศาตร์ผู้ยิ่งใหญ่"ระดับจักรวาล" นิสัยมักมากในกามและบั้นปลายชีวิตไปพัวพันกับโสเภณี

สมัยยังเป็นนักเรียน หนังสือเรียนของเราไม่เคยนำเสนอสิ่งเหล่านี้ให้รับทราบเลย มีแต่เชิดชูความฉลาด
ผลงานที่ยิ่งใหญ่  บุคคลเหล่านี้จึงเป็นพระเอกในความรู้สึกของเด็กๆ พอโตขึ้นมาเจอสิ่งเหล่านี้จึงทำ
ให้รู้สึกเหมือนว่าถ้าคนเราเอาความสามารถสร้างผลงานไว้แก่โลกได้แล้ว ก็สามารถกลบทับสิ่งไม่ดีทั้งหลาย
ไปได้  เกิดความรู้สึกว่า ต่อไปฉันจะเรียนให้เก่ง จะสร้างผลงานวิทยาศาสตร์ให้ลือลั่นมากลบทับนิสัยส่วน
ที่ไม่ดีภายหลังก็ได้ โลกก็จะยังคงชื่นชมบูชา   แล้วมองเห็นความไม่ดีของตัวเองว่าเรื่องเล็กมากเรื่องความดี
ย่อมมาทีหลังความเก่ง ความเด่นดัง

มันอย่างนี้หรือเปล่า เราจึงพบว่าโลกทุกวันนี้มีคนเก่งๆจำนวนมากที่มีตำแหน่งหน้าที่ใหญ่โตความรู้สูงๆ
แต่ไปลงท้ายด้วยการทุจริตคอรับชั่นหรือประพฤติผิดศีลผิดธรรมเป็นปัญหาสังคม  

เราจะออกจากปัญหาตรงนี้กันอย่างไรในความย้อนแย้งระว่างความเก่งเด่นดังกับความประพฤติที่ถูกต้องดีงาม?