ผมเองตอนเด็กๆเวลามีปัญหาจะนึกถึงแม่

แต่ตอนหลังเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ไม่สนใจช่วยอะไรไม่ค่อยได้

ต่อมา มายึดถือพระเจ้า แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เห็นพระเจ้าจะช่วยอะไร

เวลามีปัญหาทั้งในยามที่เชื่อพระเจ้าสุดหัวใจ กับในยามที่เลิกเชื่อแล้ว

ก็เหมือนกัน เราทำเองล้วนๆ แต่ตอนที่เชื่อพระเจ้าดันให้เครดิตพระเจ้าไปซะงั้น

ตอนที่เลิกเชื่อพระเจ้าบางครั้งทำได้ดีกว่าตอนเชื่อซะอีก


สรุปแล้วมาลองคิดดูผมว่า ผมไม่จำเป็นต้องมีเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจแล้ว

ขอให้เชื่อมั่นในตัวเอง และพยายามอย่าสร้างปัญหา อยู่แบบเซฟๆชีวิตก็มีความสุขดี

ไม่ต้องไปเสียเงินเสียเวลาให้กับสิ่งที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ดีกว่า


แล้วพวกคุณคิดว่ายังไงครับ?