เป็นคนกลัว และกังวลกับอนาคตมากๆ
เช่น ตอนเด็กทุกๆปีเราจะต้องไปเข้าค่ายลูกเสือกันใช่มั้ยค่ะ คือเราจะเป็นเเบบว่า รู้ว่าเทอมนี้จะต้องไปค่ายเเล้ว จะรู้สึกไม่สบายใจ ทุกวัน ทั้งที่มันยังไม่มีถึง ตั้งนานกว่าจะเข้าค่าย เเต่เรากังวลตั้งเเต่ต้นเทอม
อยู่มหาลัย จะต้องไปฝึกงาน เราก็กังวลล่วงหน้าเป็นปีๆ นอนไม่หลับ กลัวการเดินทางไปต่างจังหวัด กลัวฝึกงานไม่ผ่าน กลัวประสบอุบัติเหตุ
หรือถ้าจะต้องไปดูงาน ทัศนศึกษาต่างจังหวัดเราก็จะกลัวเเละกังวลจนทำอะไรไม่ได้เลย

พอตอนทำงาน ถ้ารู้ว่าจะต้องออกงานภาคสนามคนเดี่ยว เราจะกลัว เศร้า ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร กินไม่ได้ นอนไม่หลับ

ตอนนี้กำลังจะต้องไปเรียนต่อต่างจังหวัด ต้องไปอยู่หอคนเดียวหลายปี ในที่ที่ไม่คุ้นเคย เรียนวิชาและอาจารย์ที่ไม่คุ้นเคย และต้องออกาคสนามไปเก็บตัวอย่างต่างจังหวัดเองคนเดียวหลายๆที่ ตอนนี้กังวลจนไม่สามารถนอนได้มาเป็นเดือนๆ ไม่กะจิตกะใจจะทำอะไร กลัว เเละนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ เพราะรู้ว่าอนาคตจะต้องทำอะไร กลัวความโดดเดี่ยว กลัวทำไม่ได้ อยู่ไม่ได้  ทรมารกับความกลัวมาก พอไม่ได้นอนหลายๆวัน ร่างกายรวนมาก จนต้องเข้ารพ.
เเต่เราก็ยังไม่สามารถจัดการกับความกลัวได้

คือเรากลัวเเบบนี้มาตั้งเเต่เด็ก ปัญหาทางความคิดเรามันสะสมมายาวนานมากจริงๆ เรารู้น่ะว่าเป็นปัญหา เราไม่สามารถสดใสได้เลย เเต่ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง
ขอคำเเนะนำหน่อยค่ะ