ทุ่งเสน่หา
"ที่รัก...เราคงรักกันไม่ได้..." บทเพลงนี้คงทำให้หนุ่มสาวแห่งบ้านหนองน้ำผึ้งต้องจดจำไปอีกนาน เมื่อโชคชะตาทำให้คู่รักหลายคู่ต้องแยกจากกันไม่เว้นแม้แต่ ไพฑูรย์ กับ ยุพิณ คู่รักที่รักกันยาวนานจนใครๆต่างมองว่าอย่างไรเสียทั้งคู่ก็ต้องตบแต่งอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าอยู่วันยังค่ำ แล้วฟ้าจะขีดเส้นทางให้พวกเขาเดินทางไปพบกับจุดจบแบบไหน อุปสรรคความรักของพวกเขาจะลงเอยแบบใด หากคำกล่าวที่ว่า คู่กันแล้วไม่แคล้วกัน เป็นจริงดังว่าความรักของหนุ่สาวแห่งบ้านหนองน้ำผึ้งคงกลับมาผาสุกอีกครั้ง

วาสนารัก
"จะเป็นโชคชะตาฤาฟ้าลิขิตอย่างไร  ความรักความเสน่หาของคนเรากลับเชื่อมโยงผูกพันอย่างแทบไม่น่าเชื่อ คนเราไม่ใช่เนื้อคู่กัน ไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา ย่อมไม่มีวาสนาต่อกัน แต่คนที่บุญพาวาสนาส่งจากบุญร่วมกันมา จะหนีใจตัวเองไปสุดฟ้าก็กลับมาครองคู่กัน ครอบครัวหนึ่งในตรอกลิเกกลับเป็นจุดเริ่มต้นร้อยรัดหนุ่มสาวไว้ด้วยกัน ลูกหลานชาวนากับทายาทลิเกที่มิอาจบรรจบ อุปสรรคมากมายที่ขวางกั้นก็มิอาจดับแสงรัศมีการเปล่งประกายความเป็นดาวบนฟ้าของเขาและเธอได้ ดาวบนบ่าก็คว้าดาวจากฟ้าลงมาครอง ดาวบนฟ้าก็เคียงครองดวงดาวดุจเดียวกัน