เรื่องมันมีอยุ่ว่า เรากับแฟนคบกันมา4-5ปี แรกๆก็รักกัน คุยกันดีๆมาตลอด คอยโทรหากันตลอด แต่พอเวลาผ่านมา เราเริ่มทะเลาะกัน เรื่องเล็กๆน้อยๆก็มีเหตุให้ทะเลาะ เราเป็นผู้หญิง พูดโน่นนี่นั่น คือบ่น ในความคิดผู้ชาย แต่ความรุ้สึกเราในใจไม่ได้คิดอะไรเลย แล้วไม่คิดที่จะทะเลาะอะไร แต่เค้ากลับมาว่า มาด่าเรา ว่าเราหาเรื่อง ชวนทะเลาะ นานๆไป ก็เกิกเหตุการณ์แบบนี้บ่อยๆขึ้น จนปัจจุบันนี้ ทะเลาะกันเกือบทุกวัน จนบางครั้งทะเลาะกัน จนเค้าไล่เราออกจากบ้าน ไล่ให้เราไปหาผู้ชายใหม่ ดูถูกเราสารพัดทุกเรื่อง (เมื่อก่อนเรามีเงิน ที่บ้านมีเงิน)แต่ตอนนี้ที่บ้านติดขัดเรื่องเงิน รวมทั้งเราก็มีภาระ มีหนี้สินเพิ่มมากขึ้น แต่เราก็ทำงาน แต่มันไม่พอในช่วงนี้ เค้าก็เลยได้โอกาสที่จะดูถูกเรามากขี้น /ทะเลาะกัน เค้าจะพูดเลย อยุ่สภาพแบบนี้แล้วยังจะมางี่เง่าอีก ตัวเองบ้านตัวเองก็ยังเอาไม่รอดหนี้สิ้นล้นพ้นตัว จะมีปัญญาทำอะไรมั้ย แค่กินข้าวยังไม่มีปันยา เราก็บอก ว่าอย่ามาดูถูกกันแบบนี้ คุยก็คุยกันดีๆ เราบอกเราต้องประหยัด เค้าบอกนั่นแล้ะคือไม่มีปันยาแล้ว เราได้แต่เจ็บใจ ร้องไห้ เราเสียใจ ทะเลาะกันแบบนี้บ่อยมาก แต่เราต้องอดทน เราต้องทำงานใช้หนี้ให้หมด คิดอยุ่ในใจตลอดเวลา เวลาเค้าดูถูก สักวันที่บ้านเรา และตัวเราต้องกลับมามีให้เหมือนเดิม แต่สำหรับเค้าแล้ว เราไม่รุ้ว่าทำไมเค้าถึงดูถูกเราแบบนี้ ทั้งๆที่เราอยุ่ด้วยกัน ต่อให้ทะเลาะกันเรื่องอื่นก็วกมาเรื่องนี้ตลอด เราคิดในใจ เราเกลียด เราอยากเลิก อยากไปให้พ้นๆจากตรงนี้ แต่อีกใจนึงก็ตัดไม่ได้ ไปไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าก็ไล่เรา ว่าเรานิสัยแย่มากๆชอบหาเรื่องไม่เคยเข้าใจอะไรเลย  แต่เวลาที่เราไม่ทะเลาะกัน เค้าก็ดีทุกอย่าง  เราเลยสับสน ว่าเราจะทำยังไงดี ได้แต่เสียใจคนเดียวทักครั้ง อีกใจก็อยากอยุ่ต่อ อีกใจก็อยากกลับบ้านไปอยุ่กับพ่อแม่พี่น้อง ถึงมีหนี้สิน แต่ไม่เสียน้ำตาแบบนี้ 😭😭😭