เรื่องมีอยู่ว่า เราชอบเพื่อนสมัยมัธยมคนนึงค่ะ นิสัยค่อนข้างเป็นคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง ติดตลกนิดหน่อย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักเท่าไหร่ คือ เมื่อตอนที่เราเจอเขาแรกๆเขาก็เป็นอย่างที่บอกค่ะ เงียบๆ ตอนนั้นเราก็โดนจับจิ้นคู่กับเพื่อนผู้ชายอีกคนเลยทำให้มีโอกาสเข้าไปคุยกับเขาเพราะอยากรู้จัก แต่พอเข้าไปหาทีไรเข้าก็แบบ อืม อือ ตอบสั้นๆไม่ก็เงียบเลยคือเมินแต่ไม่ได้ไล่เราอ่ะค่ะ เราก็แบบเฮ้ยนี่เพื่อนนะทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ เราก็ตื้อหนักขึ้นจนเพื่อนบอกไปอ่อยเขาหนักใช้เล่นนะเนี่ย แต่เราไม่ได้ไปอ่อยไง ก็อยากเป็นเพื่อนด้วยอ่ะ5555 ต่อมาเรื่อยๆเราก็มีโอกาสได้กลับบ้านกับเขาค่ะเพราะคนที่ถูกจับมาจิ้นกับเราชวนกลับบ้าน เอาง่ายๆ ไอ้คนนั้นมันชอบเราค่ะ555 แต่เวลากลับคุณคนที่ชอบเค้าก็กลับด้วย เราก็เลยกลับด้วยเพราะอยากคุยกับคนนั้น และในที่สุดเขาก็ชวนเราคุยค่ะคือพูดถึงเราไม่ค่อยชอบการถูกจับจิ้นเท่าไหร่เป็นผู้หญิงมันก็ต้องแสดงอาการเขินอายถูกมั้ยล่ะ เออ55555 เราก็เลยเลือกเดินกับคนที่เราอยากคุยด้วยทีนี่เขาก็ชวนเราคุยแหละบางทีก็ดึงเรื่องคนที่โดนจิ้นกับเรามา เราก็คุยตามน้ำเพื่อความสนิทสนมอ่ะ นานๆเข้าก็กลับด้วยกันทุกวันเดินคุยกันทุกวัน มีบางวันที่มายืนรอรถกลับบ้านเป็นเพื่อน (แต่ไอ้คนที่ชอบเรากลับคิดไม่ได้ เก๊กยืนรอเพื่อนตัวเองบนสะพานลอย//แต่รู้มั้ยอ่ะคนที่มายืนรอทำแต้มไปแล้ว55555) คงเพราะคุยกันบ่อยๆเราเริ่มรู้ว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เราได้คุยกับเขาแค่ตอนกลับบ้านอ่ะเพราะเหมือนเวลาอยู่ที่รร.เราโดนแซวเรื่องกับอีกคนตลอดโอกาสที่จะคุยด้วยก็เลยไม่มีทำได้แต่มองแล้วก็ทักทายกันเฉยๆ แต่เราชอบเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อ่ะ รู้แค่ว่าชอบแล้วก็ไม่ชอบตอนเขาคุยเรื่อผู้หญิงในห้องให้เราฟังแค่เรื่องเล็กๆก็แบบไม่ชอบแล้วอ่ะ ชอบแบบหลงชัวร์ๆ ไอ้เราก็โดนอีกคนจีบอยู่นั่นแหละแรกๆก็ไม่รำคาญนะแต่พอเราเหมือนจะรู้ตัวอ่ะว่าชอบคนนั้นไม่ใช่คนที่คุยแชทอยู่เราเลยเริ่มพยายามตีตัวออกให้ห่างแม้มันจะยากก็เถอะเพราะเราเป็นคนเข้ากับผู้ชายได้ไวมากน่าจะมาจากประสบการณ์มีเพื่อนเป็นผู้ชายเยอะ เลยทำได้แค่แบบคุยกับคนนี้น้อยลง สนใจอีกคนมากกว่า แต่คนนี้นึกว่าเราเองก็มีใจให้ตัวเองอ่ะ คือเราจะให้นางช่วยเรื่องเรากับคนนั้นน่ะแต่คงไม่ไหวเราเลยเก็บเงียบ หลังจากนั้นมามันมีวันนึงที่เริ่มเปลี่ยนไปอ่ะเหมือน คนที่ชอบเรารู้ว่าเราไม่ได้ชอบเริ่มคิดไปเองว่าเราเล่นกับความรู้สึกของเขา ขอโทษด้วยแล้วกันไม่รู้ว่าจริงจังหรือเพราะโดนชักจูงอ่ะคือ เรารู้สึกไม่เซฟกับนางด้วย อยู่แล้วอึดอัดไม่มีความสุข วันนึงเราเลยบอกไปตรงๆว่าไม่ได้ชอบเลย ทำให้วันนั้นเราได้กลับบ้านคนเดียวแต่ก็ไม่ใช่อ่ะ คนที่เราชอบวิ่งตามมาขอกลับด้วยเพราะเห็นเรากลับคนเดียว ไอ้เราก็คิดว่าไอ้หมอนั่นมันต้องไปฟ้องแล้วไม่ให้กลับกับเรารึเปล่า ไม่ใช่เว้ยคือ คุณเขาตามมาเองบอกกลับพร้อมไอ้นั้นทุกวันก็เบื่อเป็นนะ เห็นเรากลับคนเดียวเลยขอกลับก่อนเพื่อมากลับด้วยกันกับเราเพราะเราเป็นผู้หญิงอ่ะให้กลับคนเดียวมันก็ไม่ดีเท่าไหร่ ตอนนั้นเราก็แบบเฮ้ยเขาใจดีจังอ่ะ คือเห็นเพื่อนสนิทสำคัญแต่ก็เห็นเพื่อนใหม่ที่คุยด้วยสำคัญเหมือนกัน(แค่มากกว่า5555) เอาง่ายๆคือเหมือนใส่ใจเราอ่ะกลัวเราเหงาเลยกลับด้วย คือ ตอนนั้นคิดว่าแบบไม่เคยเจอผู้ชายที่เป็นแบบนี้ในชีวิตเลยเราชอบเค้าแบบจริงจังแล้วอ่ะ นับวันเรื่องคู่จิ้นเราก็เพลาๆลงบ้าง แต่ก็ยังโดนล้อบ่อยๆเหมือนเดิม มีวันนึงมีเรื่องที่ทำให้เราแตกคอกับเพื่อนซึ่งเป็นเรื่องงานในห้องแล้วอีกฝ่ายขู่ถ้าเราออกจากห้องเมื่อไหร่โดนตบแน่ๆ แล้วเราแบบทั้งกลัวทั้งเครียดอ่ะ แล้วเพื่อนก็ซวยไปด้วยโดนเอาโทรศัพท์ไป โทรล่อให้เรามาหาแล้วด่าเรา(คือถ้าเป็นเพื่อนที่ไม่ได้ทะเลาะด้วยเราก็รับอ่ะถูกม้ะ) จุดๆนั้นคือเราร้องไห้แบบทนไม่ได้อ่ะ คนที่ชอบนั่งอยู่ตอนที่เราคุยด้วยอ่ะเขาเห็นเราร้องก็เขามาปลอบอ่ะแต่ก็เกรงใจรอบข้างเลยทำอะไรได้ไม่มาก แต่เพื่อนผู้ชายปกป้องเราแบบถึงใจมากจับเรานั่งโต๊ะอยากกินไรซื้อให้แต่ห้ามไปไหนนั่งอยู่กับที่โดยโดนผู้ชายนั่งล้อมวงคุย เดินไปไหนมีบอดี้การ์ดล้อมรอบคือดีใจแต่ก็อายคนอื่นนะ55555 แต่เราอยู่ในจุดที่ช็อคแบบไม่ไหว
เลยคุยกับเพื่อนอีกคนว่าจะย้ายรร.นะทนไม่ไหวจริงๆโดนด่าเรื่องไม่เป็นเรื่อง คนอื่นก็ซวยไปด้วย ย้ายไปเรื่องจบง่ายกว่า เพื่อนก็พยายามห้ามเราอ่ะแต่เราไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อนไงเลยไม่ฟัง จนกระทั้ง คนที่ชอบพูดกลางห้องที่มีเพื่อนผู้ชายฟังเราพูดอยู่ 2-3 คนว่า อย่าย้ายเลยเดี๋ยวมีคนเสียใจ จู่ๆย้ายออกไปแบบนั้นพึ่งเป็นเพื่อนกันแล้วออกไปเลยเสียใจแย่ คือเราก็แบบได้สติเลยอ่ะ แต่ตอนนั้นคือคิดว่าเหมือนพยายามบอกเราว่ามีคนหลายคนที่เข้าข้างเราไม่อยากให้เราตัดสินใจเองแบบนี้ ถ้าออกไปคนที่เป็นเพื่อนกับเราจะเสียใจ คือเขาช่วยเราไว้อ่ะหลังจากนั้นคือปัญหาเคลียร์เพราะคนนั้นแอบไปบอกครูให้ช่วยเรา คือเรื่องนั้นทำให้เรารู้สึกว่าเขาดีกับเรามากอ่ะ แล้ววันนึงที่เราไม่ทันตั้งตัวอ่ะเขาขอไปกินข้าวด้วยแล้วก็พูดพึมพำเรื่องชอบคนนึงอยู่แต่แบบเพื่อนตัวเองก็ชอบอยู่เลยสละให้แต่ก็ยังรู้สึกว่าฝั่งผู้หญิงเค้าก็ดีกับตัวเอง เราก็ฟังๆเขาอ่ะแต่รู่สึกว่าแบบเรื่องมันคุ้นๆนะ เราก็เลยบอกไปตรงๆให้ไปบอกชอบสิเผื่อจะรู้สึกโล่งๆขึ้น เลยถามต่อว่าใคร คือเขาก็เงียบอ่ะบอกว่าคนในห้อง ต่อมสมองเราก็เริ่มทำงานขึ้นมานิดนึงละ คือเราอยู่กับเขาตลอดเวลารู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่คุยกับผู้หญิงคุยแค่เรื่องงานซึ่งคุยแค่ 2-3 คนจริงๆแต่ก็ไม่เห็นท่าทีว่าจะดีกับเขาเชิงนั้น ซักพักเพื่อนที่นั่งข้างเปิดทางให้สว่างถามว่าเด็กใหม่รึเปล่าเขาบอกว่าใช่จากนั้นคือเรากระจ่างเลยมันไม่มีใครเลยนอกจากเราที่คุยด้วยแค่นั้นแหละพอเขามองหน้าเราแล้วเหมือนทุกคนเก็ตอ่ะ เขาก็แบบเบือนหน้าหนีเรา เราเครื่องช็อตเลยพูดอะไรไม่ถูกตกใจพูดด้วยเหมือนเป็นเรื่องตลกต่างฝ่ายต่างเขินอ่ะ แต่เรื่องมันแย่ลงนิดนึงคือเขาบอกว่าสละให้เพื่อนเลยมาบอกให้รู้เฉยๆจากนั้นก็กลับบ้านด้วยกันเหมือนเดิมแต่คุยน้อยลงไม่คุยเรื่องความรัก คือเรามารู้ทีหลังว่าเหมือนไอ้คนนั้นมันขอร้องเชิงบังคับกับเขาให้กูเถอะไรงี้(เราไม่ใช่สิ่งของนะเว้ยยยยย) เราโกรธมากเลยแบบว่าไอ้นั้นจนแบบไม่คุยด้วยเลยนางมาง้อก็ไม่สนใจคือเราช็อคอ่ะ ทำกับเพื่อนตัวเองเพื่อจะจีบผู้หญิงเนี่ยนะแย่มาก แล้วไม่รู้อิท่าไหนคนที่เราชอบในไม่กี่สัปดาห์มาบอกเราว่าชอบเพื่อนอีกคนอยากให้เราช่วยจุดนั้นคือเราก็ยังชอบเหมือนเดิมรู้สึกไม่เต็มใจที่จะช่วยอ่ะแต่เขาดีกับเรามากเลยนะเลยช่วยแต่ผลคือเขาโดนอีผู้หญิงล่นกับความรู้สึกด้วย เราโกรธแบบอินี่ทำกับผู้ชายดีๆแบบนี้ได้ไงเป็นเราไม่เล่นกับความรู้สึกแบบนี้หรอกนะ และหลังจากนั้นก็แบบฟิลลิ่งเฟรนโซนอ่ะ จนกระทั้งปีต่อมามีเพื่อนในห้องคนนึงมาหาเราบอกว่าชอบคนที่เราชอบเห็นเราสนิทด้วยเลยอยากรู้ว่าเขาชอบอะไรบ้าง เราเห็นว่าเพื่อนกันเลยบอกไปก็บอกไปด้วยว่าก็เคยชอบเขานะ(จริงๆก็ชอบอยู่) แต่เรารู้สึกว่ามันเป็นการชอบแบบไร้เหตุผลไปอ่ะคือนางชอบเขาเพราะคุยด้วยครั้งเดียวและเพราะมองดีๆเขาหล่อ (กว่าเราจะมองว่าเขาหล่อก็ตอนเขาช่วยเราอ่ะ) แบบดูคนที่หน้าตาสุดๆอ่ะเราก็ทำตัวปกติไม่ได้ช่วยอะไรมากแต่เราบอกหมดเลยเราบอกว่าเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงเรียกชื่อแล้วก็ไม่พูด ไม่ชอบให้แซว นางทำตรงข้ามหมดเลย เซ้าซี้ แซว เรียกไม่พูด คือทำอะไรที่เพื่อนไม่ชอบอะ จนเขาออกอาการชัดเจนว่าไม่ชอบเด็ดขาดเลย แล้วเขาก็มาถามเราว่านางดูเซ้าซี้จังเลยอ่ะนางชอบกูหรอ เราก็ตอบแค่คงงั้นมั้งเขาก็บอกเราว่าไม่ชอบให้นางเลิกทำเถอะเราเลยไปบอกให้นางก็ปฏิเสธบุกต่อจ้า จนวันนึงเรานั่งอยู่กับเขาแล้วก็มีเพื่อนอีก2 กับนางนั่งอยู่ห่างๆ มีเพื่อนเราถามคนที่ชอบว่าชอบนางมั้ย เขาส่ายหัวแล้วพูดว่าไม่ชอบแล้วนางที่อยู่ห่างได้ยินตั้งแต่แรกก็แบบหงอยเลยค่ะแต่ไม่รู้โยงมายังไงจู่ๆมีถามต่อว่าชอบเรามั้ย คำตอบคือ เงียบไม่ตอบไม่ได้ไม่ชอบแต่พูดไม่ได้ เกิดข้อสงสัยไปอีกค่ะ นานเข้าเรื่องของนางที่ชอบเขาก็ดังในห้อง แต่ก็ไม่มีใครรู้เรื่องเราชอบเหมือนกันนอกจากเพื่อนผู้ชาย5555 มีวันนึงอาจารย์ฝรั่งที่เล่นตลกเรียกนางไปหน้าห้องแล้วถามชอบใครนางก็ชี้ไปสิคะ เราก็เริ่มละเรื่องน่าเบื่อซ้ำๆเดิมๆ แล้วฝรั่งก็พูดยาวเลยจนถามผู้ชายว่าชอบมั้ย? เขาก็ส่ายหน้าตอบไม่ได้ชอบเขา เสียงในห้องก็แบบอู้วววววว นางยืนน้ำตาไหลหน้าห้องเลยค่ะ แล้วฝรั่งก็พูดๆๆๆเรื่องของนางกับเขาหน้าห้องเรื่อยๆ เพื่อนก็เรียกให้ล่ามแปลล่าม=เราเพราะเราฟังฝรั่งพูดออกเลยเป็นล่ามประจำห้องแต่เราไม่ได้ฟังอ่ะสิเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องของนางกับเขา เราไม่เกี่ยวแล้วก็ไม่นึกว่าเพื่อนจะใช้งานล่ามตอนนี้ไงช็อตนั้นเพื่อนผู้ชายหันมายิ้มอ่อนก่อนที่เพื่อนคนนั้นมันจะเก็ตแล้วพูดเบาๆว่า ลืมไปว่าเราก็ชอบเขา(ที่ยืนหน้าห้องกับนางคนนั้นอยู่) คือคนก็อารมณ์เสียอยู่อ่ะแต่ก็ขำมากเพื่อนนี่มันดูสถานการณ์เป็นบ้างมั้ย หลังจากนั้นมานางคนนั้นเทะเลาะกับเราเพราะคิดว่าเราหัวเราะนางเรื่องโดนผู้ชายบอกไม่ชอบซึ่งเราไม่ได้ทำอะไรเลยนะเฉยๆอ่ะ นางทำเราทะเลาะกับเพื่อนคนอื่นด้วย จนวันนั้นเรารู้สึกว่าถ้ายังชอบเขาอยู่คงโโนแน่ๆเลยบอกนางไปว่าเราจะตัดใจและ้วเราก็ตัดใจได้อยู่พักนึงแหละ วันแล้ววันเล่าผ่านมาปีกว่าๆเพื่อนที่อยุ่กับคนที่เราชอบมาตั้งแต่ประถมคนนึงก็มาบอกว่าจริงๆเขาชอบเราตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วแต่เห็นเราใสๆเลยไม่กล้ารุก(โอ้โห) แล้วก็บอกว่า ตอนนี้เชียร์เรากับคนนั้นอยู่นะถึงอีกฝ่ายจะไม่ได้บอกว่าชอบรึเปล่าเพราะเขาบอกหมอนี่ว่าตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกชอบมากแต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบมันกลางๆ แต่ก้ยังแสดงท่าทีเขินกับเราหลายๆครั้ง มีครั้งนึงครูด่าแบบไร้เหตุผลมากเราก็แบบเด็กดีอ่ะไม่เคยโดนครูด่าร้องไห้ เขามาปลอบเราแล้วบอกว่าถ้าไม่เกรงใจเพื่อนในห้องก็จะกอดเราแล้ว ช็อตนั้นเราร้องไห้อีกแล้วเขาก็ลูบๆปลอบเราแหละไม่ได้กอดเพราะเกรงใจเพื่อนแล้วเห็นเราเป็นผู้หญิงด้วย คือร้องเพราะครูเสร็จมาร้องเพราะเขาเพราะแบบเราพยายามตัดใจจากเขาได้ซักพักแล้วอ่ะแต่เขาก็ยังดีกับเราแถมดีกว่าเดิมด้วย เราก็ดีใจอ่ะจากนั้นก็แบบคิดว่าเราก็ชอบเขาต่อไปได้นี่นาไม่เห็นต้องมาตัดใจเลยเขาก็ยังดีกับเราเหมือนเดิมจากนั้นมาเราก็แบบตัวค่อนข้างติดกับนางจนเพื่อนมองออกอ่ะว่าชอบเขาอยู่ล่ะสิ เพื่อนผู้ชายมันก็แซวอ่ะศัตรูตั้งเยอะตั้งแยะแต่ยังกลับมาชอบมันอยู่เก่งจังเลยคู่นี้สนับสนุนครับขนาดครูคุมวิชาเสริมที่รร.ยังสนับสนุนอ่ะแต่ก็เป็นวิธีที่รุนแรงไปนะเราว่า55555 จนเราตัดสินใจไปบอกว่าชอบนะชอบมานานแล้วด้วย
พูดเสร็จเขาก็แกล้งเราอ่ะแกล้งว่าไม่ได้ยินตั้งสี่ห้ารอบเราก็พูดจนแบบหน้าแดงเสียงหาย พูดจบเขาบอกว่ารู้ตั้งนานแล้วเพื่อนสนิทเป็นคนบอกเนี่ยรอมาพูดจนแก่แล้วเนี่ย เขาก็ขำพร้อมกับกองสนับสนุนที่ขำแบบสนุกมากเราก็แบบงอนอ่ะคือรวมหัวแกล้งเรา แต่จุดนั้นเหมือนเราโล่งมากแบบยกออกจากอกหมดเลย แต่ทีขัดใจไม่หายคือแล้วสรุปว่านางคิดยังไงกับเราอ่ะคือเราชอบเขารักเขานะแต่ไม่อยากบังคับเพราะเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูงแล้วเขาก็ประมาณว่ามีแฟนรู้สึกเป็นอุปสรรค เราก็มีอุดมการณืแบบเขาอ่ะการมีแฟนช่วงเรียนของเราเป็นอุปสรรคเล็กน้อย แต่เราไม่ใช่ผู้หญิงที่เพรียบพร้อมสำหรับเขาคุยเฮฮาหนักมากเข้ากับผู้ชายง่ายอาจจะทำให้เขาไม่ชอบได้ถ้าเป็นแฟนกัน ปัจจุบันพึ่งขึ้นมหาลัยคือยังโดนเพื่อนสนิทเขาปั่นอยู่เหมือนเดิม มีต่างไปจากเดิมคือบางครั้งเราได้ไปดูหนังเที่ยวห้างกลับบ้านด้วยกันแต่ไม่ได้คุยกันเลยถ้าไม่เจอหน้า เราก็ยังชอบเขาอยู่นะแต่ตอนนี้ก็แบบรู้สึกว่ามันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขาแล้วว่าอยากจะมีแฟนเมื่อไหร่หรือเขาจะเจอคนที่อยากจะดูแลแล้ว เขาเลือกยังไงก็ดีสำหรับเราและเขา แต่ดีที่สุดคงเป็นเรากับเขาได้ดูและกันและกันอ่ะคิดว่าเรายังมีโอกาสอยู่มั้ยเนี่ยคิดแบบโลกสวยมาก ผู้ชายงานดีก็เยอะแต่เราไม่สนใจเลยอ่ะ คือคิดแต่เรื่องเขาจนแบบ เพื่อนทุกคนได้แต่เฝ้ารอวันที่เราขึ้นสถานะ เป็นคนดูแลแบบจริงจังกับเขาอ่ะ เป็นแบบนั้นจริงๆนะ ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ชอบคนมาบ้างแต่ไม่เคยเป็นขนาดนี้กับเขา ขนาดอ่านนิยายเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้างก็ไม่ช่วยแก้ปัญหาเลย เพื่อนเรานี่ก็ สู้ๆนะเชียร์อยู่ เห้อออ 555555