เราเพิ่งลาออกจากงานเดิมมาค่ะ ที่เดิมเป็นลูกจ้างชั่วคราวของมหาลัยแห่งหนึ่ง งานมีระบบระเบียบ มีเพื่อนร่วมงานที่โอเค แล้วเราก็มีบทบาทในองค์กรมากพอสมควร แต่มีผู้ใหญ่ทีรู้จักท่านนึง ชวนไปทำงานด้วย ที่ใหม่ ต่อรองด้วยคำว่าบรรจุ  เลยขอลาออกจากที่เดิมมาค่ะ เพื่อหวังมาบรรจุอีกที่ ยอมกินเงินเดือนที่น้อยกว่า เพื่อความมั่นคง .. ด้วยตำแหน่งนักวิเคราะห์นโยบายและแผน แต่มันไม่ได้ง่ายแบบที่คิด ที่ใหม่ของเรา ระบบการทำงานแย่กว่าที่คิด เพื่อนร่วมงานที่อยู่มานานกว่า ก็ทำงานเช้าชามเย็นชาม คนเก่าที่ออกไป (เรามาแทน) ก็ไม่ทำอะไรไว้เป็นชิ้นเป็นอัน เช่น เรามาตอนใกล้จะหมดงบประมาณ 61 แต่แผนยุทธศาสตร์มหาลัยฯ แผนปฏิบัติการ 60 รายงาานผล 60 ไม่ได้ทำ คือ??? พอเรามา ตรงช่วงใกล้จะตรวจประกันคุณภาพ ก็วิ่งวุ่นหาเอกสารกันโดยการโยนมาให้แผนใหม่เป็นคนทำ? (ในเวลาที่กระชั้นชิด) แบกงานมาทำหลังเลิกงานทุกวัน ใจนึงรู้สึกคิดผิดที่ลาออกมา อีกใจก็ถอยไม่ได้แล้ว .. อีกใจก็อยากเททุกสิ่งอย่างในชีวิต ตอนนี้ยอมรับว่าท้อมาก นอกจากจะท้อกับระบบงานที่แสนห่วย มนุษย์ยังพูดไม่รู้เรื่อง ไม่ให้ความร่วมมืออีก .. เพราะเขาบอกว่า ที่นี่เป็นแบบนี้มานานแล้ว แล้วเมื่อไหร่จะพัฒนา กินเงินเดือนหลวง ทำไมเขาไม่คิด  ตอนจะลาออกจากที่เก่า พี่ที่ทำงานก็เคยเตือนละนะ ว่าที่ใหม่น่ะ รุงรังมากนะ หลายสิ่งอย่าง ไม่เชื่อไง ใจมันอยากลอง พอได้ลองแล้ว รู้สึกมันแย่กว่าที่พี่เค้าพูดอีก เหนื่อย เหนื่อยมาก .. เพียงเพราะหวังความมั่นคง ถ้าเป็นพวกคุณล่ะ คุณจะทำไง?