ผมใช้ชีวิตคนเดียวมาตั้งแต่ อายุ16 ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ไม่มีญาติเลย
หาเงินเรียนเอง ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด
ไม่มีเพื่อนสักคน เพราะผมโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบสังคม ไม่ชอบคุยกับคน
แต่มีวันนึง มีผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาในโลกของผมได้ เขามาทำไห้ผมมีความสุขได้สักพัก แล้วเขาก็ไป
พอกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม ก็รู้สึกว่ามันเหงากว่าเดิมมากๆเลยนะ เหงาจนจะขาดใจ
ใช้ชีวิตแบบไม่มีอนาคต บางครั้งก็คิดว่า จะอยู่ไปทำไมวะ
วันๆนึงก็ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ทำงานเสร้จก้กลับมาอยุ่ในห้อง4เหลี่ยม ไม่มีใครไห้คุยด้วย ไม่มีแจ้งเตือนใดๆจากโทรศัพทั้งนั้น
เหนื่อยเนาะ ไม่รุ้จะสุ้กับความรู้สึกนี้ได้อีกนานแค่ไหน