เรามารู้ว่าสามีเรามีลูกกับเมียน้อยเมื่อปี 2559 โดยบังเอิญ เสียใจแทบบ้า เพราะตลอดเวลาที่เราใช้ชีวิตด้วยกันมา เราเชื่อมาโดยตลอดว่า เขาเป็นสามี เป็นพ่อที่ดี เราไม่เคยรู้ ไม่เคยระแวง เราเชื่อใจเขามาก  จนเมื่อ พย.59 เราเห็นเขาทำประกันชีวิตให้ลูกสาวที่เกิดจากเมียน้อย และทำประกันชีวิตให้เมียน้อยด้วย
เราทะเลาะกันหนักมาก จากที่ไม่เคยมีปากเสียงกันมาก่อน
จนเราต้องไปพบจิตแพทย์อยู่ 2,3 เดือน ตลอดปี 59 -กลางๆ ปี 60 จนฉันเริ่มทำใจยอมรับว่า อย่างไร เขาก็มีลูกด้วยกันแล้ว  มันกลับย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
จนเดือนพค.60 ฟ้าได้ผ่ามากลางใจฉันอีกครั้ง เมื่อเขาได้ขึ้นไปเชียงราย เขาขอร้องฉัน ขอขึ้นไปเยี่ยมลูกเขาหน่อย ฉันทำใจลำบากมาก แต่จะใจดำได้อย่างไร แต่ขอร้องว่าอย่าไปเจอแม่เด็ก(เมียน้อย) ได้ไม๊ 55 ขอร้องอะไรโง่ๆ ใช่ไม๊
สุดท้าย ฉันก็มารู่ว่า เขาขึ้นไปทำไมรู้ไม๊คะ
เขาขึ้นไป เพราะเมียน้อย เขาคลอดลูกชายคนที่ 2 ของเขา

มันไม่รู้จะพูดอย่างไร
รู้ไม๊ ว่าการเจ็บจนจุก ร้องไห้จนแทบจะไม่น้ำตามันเป็นอย่างไร ความทุกข์เป็นอย่างไร เข้าใจดีเลยล่ะ จะเล่าให้ใครฟังได้ล่ะ เรื่องอย่างนี้
ทุกวันนี้ เรากะเขาก็ยังอยู่กันเป็นผัวเมีย
แต่ก็ยังมีผู้หญิงอีกคน ที่เขาก็ต้องดูแล  โดยเขานานๆ ก็ขึ้นไปหาที่เชียงราย ต่อขึ้นไปบนดอยอีกเป็น 10 กิโล ทางขึ้นเขาที่คดเคี้ยว เพื่อไปหมู่บ้านเทอดไท

เขาเพียรพยายาม เหนื่อยแค่ไหน ก็ได้เพื่อผู้หญิงคนนั้น
แต่กับฉัน..ฉันเคยให้เขาต้องเหนื่อยเพราะฉันไม๊
ฉันมีคำถามอยากจะถาม
1.เขายังรักฉันใช่ไม๊? เพราะเขาก็ยังอยู่กับฉัน ไม่ได้ทิ้งฉันไปอยู่กับเมียน้อย
2.ทำไม เขาถึงไม่เลิกกับฉันไปอยู่กับเมียน้อย เพราะอะไร?