ตั้งแต่เกิดมา ทั้งคนอื่น ทั้งเพื่อน ชอบว่าเราบ่อยๆ
แม้กระทั่งคนในครอบครัว ก็ว่าเราเกิดมาเราก็คิดไม่เหมือน  แตกต่างจากคนอื่น แล้วทุกคนก็จะบอกว่าเราคิดผิดตลอด
บางเรื่องที่จะทำ หรือทำในแบบของตัวเองก็จะโดนว่า  ไม่ดี โดนติตลอดเวลา
เหมือนเราทำไม่ได้อย่างใจ บางครั้งก็โดนหงุดหงิดใส่ เค้าทำเองดีกว่า จนเรารู้สึกแย่ที่เกิดมาเป็นเราแบบนี้
ทั้งๆที่เราตั้งใจทำอย่างเต็มที่มากๆ แต่เหมือนตั้งใจไม่พอ พยายามยังไม่พอ แค่เป็นเรามันก็ยังไม่พอ บางทีอยากร้องไห้
แล้วก็ทำให้สิ่งที่ควรจะดี มันแย่เพราะเป็นเราเข้าไปยุ่ง เข้าไปทำ พาลให้ไม่อยากทำ หรือทำแล้วทำไม่สุด ไม่จบ เพราะกลัวมันก็จะแย่เพราะเรา

พอเราเริ่มต้นลงมือทำอะไรเหมือนมันผิดไปหมด ยิ่งทำแล้วเหนื่อยแล้วยิ่งโดนว่า ทำให้เราไม่กล้าทำอะไรเลย กลัวความผิดพลาด
อยู่เฉยๆดีกว่า บางครั้งไม่กล้าที่จะคิดอะไรอีก เพราะรู้ว่าถึงเราคิดไป ทำไปก็ไม่ได้อย่างใจใครเค้าหรอก จะต้องโดนอีกแน่ๆ สักเรื่อง

พอพูดความรู้สึกความคิดตัวเองไปว่า ทำไมเราทำอะไรก็ผิด ทำให้เรารู้สึกผิดตลอดเวลา ก็จะยิ่งโดนโมโห บางครั้งก็เพิกเฉย
แล้วก็บอกว่า "แม่ไม่ดีเอง" บ้าง จนเราไม่กล้าพูดอะไรอีก เราไม่ได้จะเปิดประเด็นให้เค้าโทษตัวเอง แต่เราแค่อึดอัดที่อยู่กับการคิดอะไรก็ผิด
อึดอัดที่อยู่กับความกลัวที่จะทำอะไรแล้วเค้าก็จะตำหนิ หรือติเตียนตลอดเวลา และไม่กล้าคิด หรือเริ่มต้นทำอะไรเพราะไม่อยากโดนตำหนิ

จนตอนนี้เราไม่รู้ควรต้องทำยังไงให้เค้าพอใจ ทั้งชีวิตที่เราเป็น เรารู้ว่าเค้ารักเรา แต่เราไม่เคยได้อย่างใจ ที่เค้าอยากให้เราเป็นเลย

มีคำแนะนำอะไรให้ดีขึ้นไหมคะ  ทั้งแก้ความคิดเวลาที่ได้รับคำตำหนิตลอดเวลา(บ่อย และ ทุกเรื่อง)  
เราเข้าใจว่าควรเอาข้อตำหนิมาปรับปรุง แต่การโดนว่า โดนตำหนิ จุดที่เราไม่ดีตลอดเวลา ก็ทำให้รู้สึกแย่มาก