ผมเป็นคนนึงที่ตามอ่านรีวิวของหนังเรื่องนี้ก่อนจะไปดู เพราะกระแสค่อนข้างเงียบ (กลัวแป้กอย่างแรง)
ยอมรับว่าตอนแรกไม่สนใจ เพราะคิดว่าน่าจะเป็นหนังเด็ก แต่เพราะรีวิวในทวิตและสกอร์IMDb(7.5/10)ที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจ
ข้างล่างขออนุญาตซ่อนข้อความนะครับ เพราะสปอยล์หนัง


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
หนังค่อนข้างเกินคาด ครึ่งเรื่องแรกความดาร์คมาเต็ม แทบลืมไปเลยว่าหนังฮีโร่ หรือเป็นหนังจากมังง่ะ

แต่บทก็ถือว่ายังขยี้ไม่ค่อยสุดเท่าไร อาจจะเพราะเผื่อให้เด็กๆ ดูรู้เรื่องด้วยมั้ง
ที่ผมประทับใจที่สุดคือยกให้กับประโยคอารมณ์หลายๆประโยคที่เหล่าตัวละครได้สื่อออกมา


“ถ้าบอกความจริงกับพวกเขาไป พวกเขาจะร้องไห้เพื่อฉันไหม”

ประโยคที่ลุงอินุพูดตอนรู้ว่าเป็นมะเร็งแต่หาโอกาสพูดกับคนที่บ้านไม่ได้
(ซีนนี้แอบบีบหัวใจเบาๆ สัมผัสได้ถึงความโดดเดี่ยวของลุง ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นนะที่เคยถามคำถามนี้กับตัวเอง)


“ผมยอมทำทุกอย่างให้แม่มีความสุข”
“ไม่ต้องทำหรอก แค่ลูกคิดแม่ก็ดีใจแล้ว”
ประโยคสนทนาของฮิโระ กับคุณแม่สนทนากันก่อนฮิโระจะโดนไล่จับ
(เหมือนโดนลูบหลังแล้วตบหัว กำลังอิ่มเอมกับความสุขแบบลูกชายกับคุณเลยแท้ๆ...)


“แม่ยังไม่อยากตาย”
ประโยคธรรดาที่แม่พูดหลังสารภาพว่าเป็นมะเร็งปอดกับฮิโระ แต่มันเป็นฉากที่กดดันฉากนึงเลยนะ
(แสดงเก่งทั้งคู่มากเลยครับ ทำเอาหน่วง เหมือนเวลาหยุดไปแปปนึง ชีวิตจะรันทดอะไรขนาดนั้น)


“ถ้าคนพวกนั้นตายไป นายจะร้องไห้เพื่อพวกเขาไหม?”
ประโยคที่ฮิโระพูดบ่อย ฮิตติดปาก
(อาจจะฟังดูเลวร้ายแต่จุดๆ นึงที่ชีวิตโดนเอาเปรียบ ไม่เหลือใครแบบฮิโระ มันคือความเห็นแก่ตัวที่มีภูมิหลังมากๆ บางทีมันก็อาจมีคำถามคล้ายๆ แบบนี้ในใจเกิดขึ้นกับเรา อาจจะเป็นคำถามเตือนสติ ความเป็นมนุษย์ในใจเรา)



โดยรวมผมว่าหนังเรื่องนี้คือหนังที่สะท้อนให้เห็นความเป็นมนุษย์ของคนเรา ไม่ว่าจะคุณภาพการใช้ชีวิต ความดกดดันจากสังคม จิตสำนึกที่มันลดทอนลงไปเยอะ เป็นหนังที่ให้ข้อคิดดีๆ มากๆเรื่องหนึ่ง

มันไม่ใช่หนังฮีโร่แต่มันคือหนังชีวิต ที่เอาฮีโร่ เอาความแฟนตาซี มาเล่าเรื่องแค่นั้นเอง ถ้าคุณคาดหวังว่ามันจะแอ็คชั่น จะฮีโร่จ๋า คุณจะเฟลแน่นอน...เสียดายรอบเข้าฉายน้อยมาก ที่พาราก้อนมีแค่ 2 รอบ รออุดหนุนแผ่นต่อไป (หวังว่าจะมี)