เรากับเขารู้จักกันที่ร้านอาหารหรือร้านเหล้าแห่งหนึ่งคะ เราทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ที่นั้นตั้งแต่เรียนจนเรียนจบ แต่พี่คนนั้นเขามากินเหล้ากับเพื่อนที่ร้านเขามาไม่บ่อยหรอกคะ ครั้งแรกที่เจอเราไม่ได้คิดไรเลยคะเขามากับเพื่อนสามคน เราก็รับออเดอร์ดูแลลูกค้าปกติเหมือนลูกค้าทั่วไป  แต่เขาเป็นคนที่พูดเก่งชอบถามนู่นถามนี่เรา  เราก็ตอบเขา แต่เขาหล่อขาวตี๋ น่ารัก เราชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นก็ปกติเวลาเจอคนหล่อคนสวย ตอนนั้นก็แค่ชอบเองเออเอง  เราก็ไม่คิดว่าเจาจะสนใจเราหรอก แต่พอเรารับออเดอร์เสร็จ เราก็กินข้าอยู่ในร้าน ที่คั่นด้วยกระจก ข้างนอกมองเห็น เราก็กินข้าวด้วยดูลูกค้าไปด้วย กินเสร็จก็ออกไปรินน้ำ รินเหล้าให้ลูกค้าปกติ จนถึงโต๊ะพี่คนนั้น เขาเก็บรายละเอียดเรา เขาถามกินข้าวกับอะไร ถามนู่นนี่นั่นอีกเหมือนใส่ใจอ่ะ ทำให้มีเรื่องคุย มันทำให้เรายิ่งชอบเลยอ่ะ เมื่อเรายิ่งชอบเขามากเราก็เริ่มยิ่งตีตัวห่างจากเขา กลัวชอบเขามากเกิน เลยเริ่มตัดใจ จนเขามาครั้งที่สองตอนนั้นมีน้องที่ทำงานสวยมากหลายคน เราก็แบ่งโซนกัน พอพี่เขามาอีก เราก็ไม่ได้ดูแลโต๊ะพี่เขา เพราะไม่ใช่โซนเรา  แต่น้องคนสวยๆดูแลโต๊ะนั้น เราก็แอบหึงอยู่ห่างๆ แต่ก็ไม่ได้ไปไกล้โต๊ะพี่เขาเลย แต่ก็แอบมองอยู่ไกลๆ ครั้งที่สาม พี่เขาก็มาอีก แต่ไม่ได้นั่งโซนเรา ตอนนั้นเราเริ่มไม่สนใจพี่เขาเพราะ พี่เขาพูดถามใส่ใจคนอื่นเหมือนทำกับเรา
แหละ  พูดง่ายๆเหมือนกะล่อนอ่ะ  พี่แกมาเราก็ไม่ได้สนใจเลย จนครั้งที่สี่ แกให้น้องที่ทำงานด้วย เรียกให้ไปหา แล้วพี่เขาถามว่าทำไมเหมือนหลบหน้าพี่ ไม่อยากเจอพี่หรอ  คือเราละลายเลยอ่ะ จากที่เราเริ่มตัดใจ เริ่มไม่สนใจ เรากลับมาชอบพี่เขาอีกครั้งและโคตรชอบมากอ่ะ  แล้วเราก็ตอบพี่เขาว่าเราก็มีลูกค้าคนอื่นที่ต้องดูแลเหมือนกัน  ตอนนั้นพี่เขาจะกลับพี่เขาเรียกเรา แล้วโบกมือบายๆเรา มันทำให้เราอยากกรี๊ดอ่ะ 555 หลงเลย ช่วงสงกรานต์พี่เขามากินคนเดียว  สงสัยเพื่อนๆคงกลับบ้าน เราก็ดูแลเขาเหมือนลูกค้าทั่วไปตามปกติ  เขายืมรถเราไปซื้อเหล้าข้างนอกเพราะในร้านไม่มี เราก็ให้ยืม แต่โทรศัพท์พี่เขาให้เรามัดจำไว้ พอกลับมาใกล้จะเลิกงานพี่เขาให้เราไปส่งหน้าบ้าน เพราะบ้านอยู่ไม่ไกลจากร้านมาก พี่เขาเดินมาโดนหมาเห่า เลยกลัว ตอนนั้นเราก็ไปส่ง หน้าบ้านจริงๆ แต่บ้านเขาหลังใหญ่มากสวยมาก มีรั้วหน้าบ้าน  พี่เขาไม่มีมอไซต์มีแต่รถยนต์มันทำให้เราเลิกคิด เลิกเพ้อ เลิกที่จะเจอเขาเลย ตอนเราไปส่งถึงหน้าบ้านพี่เขาขอเบอร์เรา  เราก็อยากให้น่ะ แต่ให้ไลน์ดีกว่า เพราะเราอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร เลยไม่ให้เบอร์  ให้ไลน์แทน ตอนนั้นแหละเพิ่งรู้จักชื่อเขาจากไลน์ เขาน่าจะทำงานเป็นข้าราชการ  หลังจากนั้น เขาก็ทักชวนเราไปกินนู่น กินนี่ กินนั่น หลายครั้ง  แต่เราก็ปฏิเสธทุกครั้ง ทักมาคุย เราก็ตอบเร็ว ตอบช้าบ้าง ลึกๆแล้วเราก็อยากไปน่ะ อยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ แต่อีกใจก็คิดว่าเขาอาจจะหลอกอะไรเรารึเปล่า  หรือเขารวยขนาดนี้จะมาคบกับเราหรอ  มีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับเขาที่เราอยากรู้ แต่เราก็ตีตัวออกห่าง ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ได้เจอเขาอีก ไม่กล้าทักไป แรกๆเขาทักมาจนเขาหมดความพยายามแล้วมั้ง เขาเริ่มหายไป เราก็พอเห็นเขาเริ่มหายเราก็ทักหาเขาบ้าง แต่ก็ไม่รู้จะคุยอะไร ทักไปสองสามคำก็จบประโยค เขาตอบเราตลอดน่ะ แต่เราเองแหละที่ไม่รู้จักคุย จนทุกวันนี้สองอาทิตย์แล้วเขาไม่ทักมา เราคิดถึงเขามาก แต่เราก็ไม่กล้าทักเขาไป บางครั้งก็คิดถึงจนจะร้องให้  เราสงสัยว่าเขาคิดกับเรายังไง เราดีใจมาก ในหลายๆเรื่อง ดีใจที่ได้เจอเขา ดีใจที่ได้ชอบเขา ดีใจที่เขาขอเบอร์ ดีใจที่ได้คุยกันในไลน์ ดีใจที่เขาสนใจเรานิดหน่อยก็ยังดี  ตอนนี้เรายังอธิษฐานให้เขาทักหาเรา อธิษฐานให้เราเจอกันอีกอ่ะ โอ้ยย นิดถึงจนไม่รู้จะทำยังไง 😩😩😩😩😩